Παρασκευή 25 Μαΐου 2012

Τι είδε η γυναίκα του Λωτ; - Ιωάννα Μπουραζοπούλου




Θρίλερ στη δυστοπία.

Ένα τεράστιο κύμα θα καλύψει τις ακτές της Ευρώπης, της Ασίας και της Αφρικής. Μεγάλες εκτάσεις γης θα παραδοθούν στη μανία του υγρού στοιχείου. Χώρες ολόκληρες θα σβήσουν από το χάρτη. Το Παρίσι και η Μαδρίτη θα μετατραπούν σε παραθαλάσσιες πόλεις. Στην περιοχή της Νεκράς Θάλασσας αναβλύζει αλάτι, το οποίο μετατρέπεται σε είδος πολυτελείας και φτάνει να πωλείται με τον κόκκο. Η παράξενη Κοινοπραξία των Εβδομηντάπεντε ελέγχει την παγκόσμια αγορά άλατος. Οι συνθήκες στην αποικία, όπως ονομάζεται πλέον εκείνο το κομμάτι του κόσμου στη Νεκρά Θάλασσα, είναι σκληρές. Η ανάγκη για εργατικά χέρια και πλήρη έλεγχο ωθεί την Κοινοπραξία σε ένα περίπλοκο σύστημα διακυβέρνησης που συνδυάζει προνόμια και αυστηρότητα, καρότο και μαστίγιο.

Ο Φιλέας Μπουκ ζει τα τελυταία χρόνια στο Παρίσι, δουλεύει για τους λονδρέζικους Τάιμς. Είναι ο επινοητής του Επιστολόγραφου, ενός σύνθετου σταυρόλεξου τριών διαστάσεων που βασίζεται σε εφτά τυχαίες επιστολές αναγνωστών που φτάνουν στα γραφεία της εφημερίδας. Με αυτή την ιδιότητα θα κληθεί από την Κοινοπραξία για να δημιουργήσει ένα επιστολόγραφο το οποίο θα ρίξει φως στα γεγονότα που έλαβαν χώρα στην αποικία. Οι έξι κατηγορούμενοι συνέταξαν ισάριθμες επιστολές στις οποίες έδιναν ο καθένας τη δική του εξήγηση.



Η Μπουραζοπούλου στήνει ένα δικό της κόσμο σχεδόν από το μηδέν, αλλάζοντας τη γεωγραφική πραγματικότητα αλλά κρατώντας την ανθρώπινη φύση. Πρόκειται, όπως συμβαίνει με την πλειονότητα των έργων του φανταστικού, για μια αλληγορία. Αν και στο μέλλον, οι συνδέσεις με το σήμερα είναι ορατές. Η συγγραφέας δε χάνεται στην πολυπλοκότητα του σύμπαντος που δημιουργεί αλλά αντίθετα κινείται με άνεση δίχως να αφήσει τη φαντασία της να υποτάξει την απαιτούμενη πειθαρχία. Δε διστάζει να βάλει σε πρώτο πλάνο τη δομή ξέροντας πως με αυτόν τον τρόπο θα αναδείξει περισσότερο την ιστορία που επιθυμεί να μας διηγηθεί.

Είναι το δεύτερο βιβλίο της που διαβάζω και μπορώ να πω πια με μεγαλύτερη σιγουριά πως πρόκειται για μια πολύ καλή συγγραφέα, της οποίας το έργο θα έπρεπε, αν δεν έχει ήδη γίνει, να μεταφραστεί και σε άλλες γλώσσες.

Πέρυσι το καλοκαίρι διάβαζα την Ενοχή της αθωότητας -εδώ μπορείτε να βρείτε την τότε ανάρτηση- βιβλίο που μου πρότεινε η Α. Μετά την ανάρτηση η Κατερίνα Μαλακάτε, η οποία διατηρεί το όμοrφο μπλογκ diavazontas.blogspot.com, επέμεινε πως θα έπρεπε να διαβάσω το συγκεκριμένο και είχε σαφέστατα δίκιο!

Έχω επαναλάβει σε αρκετές αναρτήσεις τον τελευταίο καιρό, πως θα ήθελα κάποια στιγμή να γράψω κάτι σχετικό με την ελληνική λογοτεχνία και δη τη σύγχρονη που με τόση απαξίωση από αρκετούς αντιμετωπίζεται. Υπάρχουν αρκετά υπέροχα βιβλία εκεί έξω αρκεί να μπορείς να παραμερίσεις τα τηλεοπτικά και τα εναλλακτικά ευπώλητα.

Η Μπουραζοπούλου, στα μάτια μου τουλάχιστον, μοιάζει να έχει επηρεαστεί με έναν όμρφο και παραγωγικό τρόπο από μια άλλη μεγάλη κυρία του φανταστικού, την Άτγουντ.

Εκδόσεις Καστανιώτης.

4 σχόλια:

  1. Δηλώνω βαθιά, αιώνια ερωτευμένη με το βιβλίο αυτό. ένα βιβλίο που πρέπει να το διαβάσει κανείς για να πιστέψει ότι υπάρχει.
    Η Μπουραζοπούλου έχει πάει πολύ μπροστά την ελληνική λογοτεχνία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. NO14ME,καλησπέρα.
    Καλά κάνεις και λες αυτά τα λόγια για την Ιωάννα Μπουραζοπούλου,προσυπογράφω.
    Ας "σπρώξουμε " λιγάκι τέτοιους συγγραφείς,το αξίζουν,έχουμε στραφεί πολύ στην ξένη λογοτεχνία και ξεχνάμε κάποια καλά δικά μας κείμενα,θα βάλω στα προσεχώς μου την "Ενοχή της Αθωότητας",σπεύδω να διαβάσω τις αναρτήσεις σας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Κι εγώ χαίρομαι που λες αυτά τα λόγια για την Μπουραζοπούλου, έχω στα βιβλία της, και ειδικά σε τούτο εδώ, μεγάλη αδυναμία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Τζόνσον ο αλογόμυγας13 Μαρτίου 2013 στις 1:40 π.μ.

    Πολύ ωραίο βιβλίο, πολύ ωραία γραφή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή