tag:blogger.com,1999:blog-7232947458144196681.post3731999908623882313..comments2024-03-25T22:39:45.573+02:00Comments on NO14ME: Τάσος Λειβαδίτης - ΒιογραφίαNO14MEhttp://www.blogger.com/profile/10130986959704985383noreply@blogger.comBlogger1125tag:blogger.com,1999:blog-7232947458144196681.post-32865485166684541822013-04-20T23:47:38.051+03:002013-04-20T23:47:38.051+03:00Προσωπικό μου αγαπημένο...
και κάπως σήμερα το σκ...Προσωπικό μου αγαπημένο... <br />και κάπως σήμερα το σκέφτομαι απο το πρωί...<br /><br />Από μέρα σε μέρα<br /><br />Οι ίδιες ταπεινώσεις πάλι σήμερα, τα ίδια λάθη, οι συμβιβασμοί,<br />το δουλικό χαμόγελο μπροστά σε κείνον που περιφρονείς,<br />το όρθιο μαχαίρι, που σφάζεις μέσα σου κι αυτόν και το χαμόγελό σου,<br />η μοναξιά, η μεταμέλεια, η οδυνηρή σου ανάγκη για μεγάλες πράξεις<br />που δεν έγιναν ποτέ, τα φαγωμένα σου τακούνια,<br />το ακαθόριστο αίσθημα μιας τρομερής σου αξίας, μιας δύναμης αφανέρωτης<br />που την κρύβεις μ’ επιμέλεια για την μεγάλη ώρα, και μαζί η πικρή υποψία<br />πως δεν κρύβεις τίποτα, και πως εκείνη η μεγάλη ώρα δε θα ρθεί ποτέ,<br />ή ακόμα πιο φριχτό, πως πέρασε χωρίς να την αναγνωρίσεις,<br />η κοπέλα του αντικρινού σπιτιού που τρέχει βιαστική στο ραντεβού της<br />χωρίς να σου ρίχνει ούτε ένα βλέμμα. Τα όνειρα, α, τα όνειρα που όσο πιο ακατόρθωτα είναι<br />τόσο τους δίνεσαι με πιο μεγάλη λύσσα, οι αμαρτίες που φοβάσαι, οι αγνότητες που δεν μπορείς,<br />η σκέψη, πως, εκεί, να, πίσω από την γωνιά του δρόμου σε προσμένουν<br />όλα τα ενδεχόμενα, ενώ δε συναντάς παρά το ίδιο γαλακτοπωλείο-<br />την έμαθες τη ζωή σου, χρόνια τώρα.<br /><br />Έτσι κάθε μέρα ξυπνάς με την πικρή αόριστη απόφαση: αν έπεφτα απ’ το παράθυρο;<br />Και κάθε βράδι κοιμάσαι μ’ έναν θησαυρό: αυτήν την πολυσήμαντη αυριανή σου μέρα.<br />A_Kalnoreply@blogger.com