Δεν μου άρεσε.
Είναι από τις ελάχιστες εκείνες φορές που ένα βιβλίο που έχω επιλέξει εγώ με τα δικά μου κριτίρια με απογοητεύει, είναι κατώτερο των προσδοκιών που προηγουμένως έχω αυθαίρετα οικοδομήσει. Δυσκολεύομαι να το ξεστομίσω, με βασανίζει μέρες η σκέψη " δεν μου άρεσε", προσπαθώ να δικαιολογηθώ για το θράσος μου, ποιός είμαι εγώ για να πω ότι δεν μου άρεσε; Αρκούν μόνο τα αισθητικά κριτίρια; Μήπως θα έπρεπε να μπορώ να αιτιολογήσω την γνώμη μου; Μήπως θα έπρεπε να δώσω άλλη μια ευκαιρία σε μια συγγραφέα κάτοχο ενός (έστω και μεγάλης πολεμικής) βραβείου νόμπελ; Ή μήπως θα έπρεπε να με παραξενεύει το γεγονός ότι σπάνια διαβάζω κάτι που να μην μου αρέσει; Μήπως δεν έχω αυξημένο το αισθητικό μου κριτίριο;
Και όλα αυτά τα ερωτήματα ,δεν μπορεί, κάπου θα οδηγούν, γιατί αυτό είναι το μεγαλείο της λογοτεχνίας, να στέκει ψηλότερα από το "μου/δεν μου άρεσε".
Εμένα πάλι μου άρεσε,αλλά με τη συγκεκριμένη έχω κόλλημα και δυσκολεύομαι να πάρω τις αναγκαίες αποστάσεις.Έχει περάσει καιρός βέβαια,αλλά μήπως θυμάσαι να μου πεις περίπου τι σε απώθησε; Είμαι πάντα περίεργος για τις εντυπώσεις που προκαλεί η Γέλινεκ.Βλέπεις,οι περισσότεροι το μισούν το ελαφάκι μου...("γέλινεκ" στα τσεχικά σημαίνει "μικρό ελάφι")
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλώς όρισες Johnny! Δεν θυμάμαι να σου πω ακριβώς αλλά ήταν το όλο στυλ που με ενόχλησε νομίζω..Έχω επιφυλάξεις μήπως αυτό οφείλεται στην μετάφραση ή στο έργο γιατί όταν αργότερα διάβασα και απόλαυσα τον Ντύρενματ διέκρινα κάποια κοινά σημεία με το ελαφάκι..Έχεις να μου προτείνεις κάποιο άλλο για να έχω στα υπόψην;(αν και παραδέχομαι πως θα δυσκολευτώ να κάνω το βήμα..)
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ μετάφραση του Δεπάστα έχει βραβευτεί,αν και αυτό εν Ελλάδι δε λέει και πολλά,πάντως είναι αλήθεια ότι η Γέλινεκ θεωρείται γενικά πολύ στρυφνή γλωσσικά,πραγματικό άγχος(και αγχόνη) για τον μεταφραστή.Η "Απληστία" είναι ίσως το πιο δύσβατο και διαδαλώδες έργο της,τουλάχιστον απ'όσα έχουν κυκλοφορήσει στα ελληνικά.Οι "Αποκλεισμένοι" κινούνται σε ένα πιο ρεαλιστικό κλίμα,με την ωμότητα και το γκροτέσκο να ξεπηδούν σε κάθε αράδα σχεδόν,αλλά σίγουρα πρόκειται για πρώιμο και ανώριμο ακόμα δείγμα γραφής.Επομένως,θα σου πρότεινα το ημιαυτογραφικό της μυθιστόρημα "Η πιανίστρια",γνωστό και από την κινηματογραφική μεταφορά του από τον Μίκαελ Χάνεκε(εκπληκτική η Ιζαμπέλ Ιπέρ στο ρόλο της Έρικα!).Σε αυτό το έργο το ιδιότυπο ύφος της που αποκρυσταλλώνεται στη "Λαγνεία" έχει,πιστεύω,καλλιεργηθεί αρκετά,ενώ παραμένει ακόμα κοντά στους χαρακτήρες και κρατάει πιο γερά τα νήματα της πλοκής.Μάλιστα σε παραπέμπω στην αντίστοιχη ανάρτηση του Ναυτίλου,όπου άνοιξε συζήτηση και διατυπώθηκαν αρκετές απόψεις.Θα με βρεις κι εμένα εκεί,να αερολογώ ως Ετερώνυμος(το προηγούμενο διαδικτυακό μου ψευδώνυμο).
ΑπάντησηΔιαγραφήΥΓ: Από Ντύρενματ μόνο ένα έχω διαβάσει,θεατρικό,το "Η επίσκεψη της γηραιάς κυρίας",που το βρήκα συνταρακτικό! (και ανατριχιαστικά επίκαιρο)