Φαντάζομαι τον συγγραφέα να στέκεται μπροστά από έναν τεράστιο καμβά, την χιλιανή ιστορία που ξεκινάει λίγο πριν από το πραξικόπημα του Πινοσέτ, πάνω σε αυτόν τον καμβά απλώνει χρώματα, δημιουργεί εξογκώματα και αφήνει κενά. Είναι μοναδική η ικανότητα που έχουν κάποιοι λογοτέχνες να δημιουργούν στερεοσκοπικές εικόνες απλώς και μόνο με την απλή παράθεση λέξεων.
Πρωταγωνιστής είναι ο Αλβέρτο -Ρουίς Τάγκλε, ποιητής που συχνάζει όπως και ο αφηγητής σε ένα λογοτεχνικό εργστήρι, δεν είναι όμως άλλος από τον υποσμηναγό Κάρλος Βίντερ, πιλότο-ποιητή που με τον καπνό του αεροπλάνου γράφει παράξενους στίχους στον ουρανό της Χιλής, υπεύθυνο για τον βασανισμό και την δολοφονία αρκετών γυναικών στις οποίες ασκούσε πάντα μια παράξενη γοητεία.
Εδώ και καιρό γυρόφερνα κάποιο βιβλίο του Μπολάνιο που δικαίως έχει χαρακτηριστεί ως ο συγγραφέας των συγγραφέων, λόγω της εμμονής(;) του να τοποθετεί την λογοτεχνία και την ποιήση στην πλοκή της ιστορίας που αποφασίζει να διηγηθεί. Ομολογώ πως αν και η αρχική μου πρόθεση ήταν να καταπιαστώ με το μυθιστόρημά του "Οι άγριοι ντέτεκτιβ", εντούτοις το μέγεθός του με έκανε να στραφώ στο "Μακρινό αστέρι". Όλα τα σχόλια που κατά καιρούς διάβασα και τα οποία εξυμνούν τον Χιλιανό συγγραφέα ανταποκρίνονται πλήρως στην πραγματικότητα. Καθώς το καλοκαίρι είναι εδώ, και ας είναι συχνά βαριά τα σύννεφα που στέκονται στον ουρανό, νομίζω πως "Οι άγριοι ντέτεκτιβ" θα βρουν σίγουρα τον δρόμο για κάποια παραλία κάτω από την παχιά σκιά.
Ο Ρομπέρτο Μπολάνιο πέθανε σε ηλικία 50 χρονών το 2003.
Εκδόσεις Καστανιώτη.
Μετάφραση Αγγελική Αλεξοπούλου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου