Υπόθεση Μπεστ σέλλερ - Χρήστος Βακαλόπουλος

Πέρυσι το Μάρτη, μετά από προτροπή του Γ., ήρθα σε επαφή με ένα μεγάλο και πρόωρα χαμένο συγγραφέα, το Χρήστο Βακαλόπουλο. Πρώτα Η γραμμή του ορίζοντος και ύστερα Οι πτυχιούχοι. Διάβασα πάλι τις τότε αναρτήσεις, αμφιβάλλω αν μπόρεσα να μεταφέρω τον ενθουσιασμό μου μέσα απ' αυτές, το ίδιο νιώθω και τώρα. Πώς μπορείς άραγε να μιλήσεις για κάτι που αγαπάς πολύ;


Η υπόθεση μπεστ-σέλλερ είναι το πρώτο μυθιστόρημά του. Το σημείωμα του συγγραφέα είναι ιδιαίτερο.

" Ο αναγνώστης μπορεί, αντί να διαβάσει αυτό το βιβλίο, να ακούσει οποιονδήποτε δίσκο του Μπομπ Ντύλαν ή των Κινκς και να δει οποιαδήποτε ταινία του Νίκολας Ραίη, του Ζαν Ρενουάρ ή του Φριτς Λάνγκ. Εγώ δεν έχω καμία αντίρρηση."

Αποτυπώνει υπέροχα την κατάσταση του μελλοντικού συγγραφέα, του οποιουδήποτε μελλοντικού συγγραφέα. Ήρωας του βιβλίου είναι ο Ιάσονας, ο οποίος τελειώνει το πρώτο του μυθιστόρημα. Μια φίλη του που δουλεύει σε έναν εκδοτικό οίκο τον πιέζει για να το εκδώσει. Εκείνος ψάχνει ακόμα τα πατήματά του, όχι μόνο στη συγγραφή αλλά και στη ζωή. Θέλει να μιλήσει για τα πάντα, για τις μουσικές και τον κινηματογράφο, για τη λογοτεχνία, για τους φίλους του, για τη ζωή στην Αθήνα, για τους φοιτητές, για τον έρωτα. Το μυθιστόρημά του έχει ως θέμα δύο πολιτικές ομάδες ενός λυκείου, ανακαλύπτει και κρύβει αναλογίες με πραγματικά πρόσωπα και καταστάσεις. Προσπαθεί να συλλάβει την έννοια του ρεαλισμού και να ανακαλύψει τα περιθώρια που δίνει ο συμβολισμός.

Έχοντας διαβάσει τα δύο επόμενα μυθιστορήματα είναι εύκολο να αντιληφθώ την σύνδεση με αυτό το πρωτόλειο έργο. Στους Πτυχιούχους θα ασχοληθεί με την φοιτητική ζωή και στην Γραμμή του ορίζοντος με τις σχέσεις.

Τώρα πια, καθώς η Υπόθεση μπεστ-σέλλερ στέκει εδώ στο πλάι μου, νιώθω πως έχω μια πιο πλήρη άποψη για έναν πολύ αγαπημένο συγγραφέα. Δεν είναι επιστημονική η άποψη μου, είναι περισσότερο από οτιδήποτε άλλο μια άισθηση οικειότητας με το έργο του Βακαλόπουλου.

Είναι συγκινητικό το γεγονός πως σε καθημερινή σχεδόν βάση υπάρχουν άνθρωποι που φτάνουν στο ιστολόγιο αυτό πληκτρολογώντας το όνομά του στις μηχανές αναζήτησης. Ποιος λέει ότι ο κόσμος διαβάζει λίγο τόσο σε ποσότητα όσο και σε ποιότητα;

Ο Χρήστος Βακαλόπουλος (1956- 1993) γεννήθηκε και έζησε στην Αθήνα. Σπούδασε οικονομικά στην ΑΣΟΕΕ και κινηματογράφο στο Παρίσι. Δούλεψε ως κριτικός κινηματογράφου στην εφημερίδα Αυγή και στο περιοδικό Αντί και ως παραγωγός στο ραδιόφωνο. Γύρισε δύο ταινίες μικρού μήκους , τις Βεράντες (1984) και το Θέατρο (1986) και δύο μεγάλου μήκους, Όλγα Ρόμπαρντς (1989) και Παρακαλώ, γυναίκες, μην κλαίτε (1992).


Εκδόσεις Εστία.

υ.γ " Καθόμουνα στην κουζίνα και διάβαζα ένα μυθιστόρημα, μια μυθιστορηματάρα της Πατρίσια Χάισμιθ, τα Δυό πρόσωπα του Γενάρη." Δεν χρειάζεται να επισημάνω πως το βιβλίο μπαίνει στα προσεχώς...