Σε αίθουσα σκοτεινή

Πριν χρόνια έζησα μια περίοδο της ζωής μου στο εξωτερικό. Ήταν ένας χρόνος υπέροχος και ιδιαίτερος, που σε μεγάλο βαθμό είναι υπεύθυνος για το πως εξελίχθηκε η ζωή μου ως σήμερα. Τότε ήταν που ξεκίνησε η σχέση μου με τον κινηματογράφο. Υπεύθυνη γι' αυτό στάθηκε η δημοτική αίθουσα που στεγαζόταν στο πανεπιστήμιο της πόλης, στο τμήμα Καλών Τεχνών. Κάθε μήνα κυκλοφορούσε το πρόγραμμα με τις προβολές του μήνα στις οποίες περιλαμβάνονταν ταινίες από τις αρχές του κινηματογράφου με τα μικρού μήκους των αδερφών Lumiere έως τις ταινίες του τρέχοντος έτους. Υπήρχαν και αφιερώματα σε σκηνοθέτες, εποχές και χώρες.

Ένας φίλος που σπούδαζε σκηνοθεσία στο πανεπιστήμιο της Μαδρίτης ανέλαβε την καθοδήγησή μου. Με το που έπαιρνα το πρόγραμμα στα χέρια μου, τον συναντούσα και εκείνος σημείωνε τις προτάσεις του. Η αιτιολόγηση περιελάμβανε μια μεγάλη γκάμα σχολίων. Ταινίες τις οποίες έπρεπε οπωσδήποτε να δω, σημαντικές για την ιστορία του κινηματογράφου, αλλά και άλλες οι οποίες ήταν πιο κοντά στη διασκέδαση παρά στη ψυχαγωγία. Όποτε λοιπόν είχα όρεξη για σινεμά ξεδίπλωνα το πρόγραμμα και επέλεγα, ανάλογα με τη διάθεση μου, την ταινία εκείνη, που με βάση τον σχολιασμό του Άνχελ, φάνταζε ως η κατάλληλη.

Η τιμή του εισιτηρίου ήταν εκκωφαντικά χαμηλή ειδικά αν επρόκειτο για εισιτήριο δέκα ταινιών.

Είδα πολύ κινηματογράφο εκείνη τη χρονιά και ήταν ωραία.

Είναι κάτι που μου λείπει, γιατί το κενό με τις σύγχρονες ταινίες δεν καλύπτεται. Ούτε τα φεστιβάλ, ούτε τα αφιερώματα είναι τόσο συχνά. Εδώ δεν υπήρχε μέχρι πρότινος σχολή κινηματογράφου σε αυτή τη χώρα... Είχα μια ελπίδα πως η Ταινιοθήκη θα κάλυπτε αυτό το κενό, όμως παρά το γεγονός πως και εκεί λαμβάνουν χώρα κάποιες ειδικές προβολές φοβάμαι πως η λογική της είναι συγγενής με τα σινεμά του κέντρου.

Προφανώς και πλέον η τεχνολογία δίνει τη δυνατότητα σε όποιον το επιθυμεί να έρθει σε επαφή με το παγκόσμια σινεμά, όμως δεν πιστεύω πως η εμπειρία της κινηματογραφικής αίθουσας μπορεί να συγκριθεί με το dvd. Γι' αυτό άλλωστε κάθε αξιόλογη σχολή κινηματογράφου διαθέτει μια αίθουσα προβολών για τους σπουδαστές της. Σε μια αίθουσα πέρασε τις μέρες του ο Όρσον Γουέλς πριν ξεκινήσει τα γυρίσματα του Πολίτη Κέιν, στην ταινιοθήκη έλαβαν μέρος της "μόρφωσής" τους τα τρομερά παιδιά της γαλλικής πρωτοπορίας.

Το καλοκαίρι τα πράγματα είναι λίγο καλύτερα, τα θερινά σινεμά φιλοξενούν συχνά αριστουργήματα χρόνια μετά την πρώτη τους έξοδο στις αίθουσες.

Υπάρχουν ταινίες που επιβάλλεται να τις δει κάποιος στη μεγάλη οθόνη.

Αφορμή για τις παραπάνω σκέψεις αποτελεί η έναρξη για ακόμα μια χρονιά του ταινιοράματος που θα λάβει χώρα στο σινεμά Άστυ από τις 17 Μαϊου μέχρι τις 27 Ιουνίου. Μια μοναδική ευκαιρία για κάποιον να καλύψει τα κενά του αλλά και να δει κάποιες ταινίες για ακόμα μια φορά στη μεγάλη οθόνη.