Είναι το δεύτερο δημιούργημα ενός καλλιτέχνη αυτό το οποίο τον καταξιώνει στη συνείδησή μου ως ιδιαίτερο. Με αγωνία περιμένω να δω πως θα εξελιχθεί, επιθυμώ για το λόγο αυτό να ξεκινώ την γνωριμία μου με το έργο του, αν είναι δυνατόν, από το πρώτο βήμα. Γιατί το πρώτο παιδί μοιάζει να κυοφορείται περισσότερο καιρό στο μυαλό του δημιουργού και μόλις αρχίσει να παίρνει σχήμα τότε εκείνος το στολίζει με όλα τα στολίδια που διαθέτει, με όλες τις εμπειρίες του, τις όμορφες ονειροπολήσεις του. Στο δεύτερο όμως καλείται να δείξει πως μπορεί να εξελιχθεί, να αποφύγει τη στασιμότητα, να μην αρκεστεί στα μεγάλα λόγια με τα οποία τον υποδέχτηκαν κοινό και κριτικοί.
Όταν η Τ. μου πρότεινε να διαβάσω την Αντιθάλασσα της Δημητρακάκη επέλεξα να αγοράσω και να ξεκινήσω με την Ανταρκτική, το πρώτο της μυθιστόρημα. Εντυπωσιάστηκα από το επίπεδο της γραφής της συγγραφέως, φυσιολογικά μου γεννήθηκαν προσδοκίες για την Αντιθάλασσα αλλά κράτησα μικρό καλάθι. Είναι λεπτό το όριο ανάμεσα στην επανάληψη και την προσωπική σφραγίδα ενός συγγραφέα. Η Δημητρακάκη δεν με απογοήτευσε.
Ο Άλκης σε ένα σπίτι στη Βαρκελώνη αποφασίζει να γράψει την ιστορία της ζωής του τοποθετώντας ως σημείο αναφοράς το καλοκαίρι του 1976 όταν ο χρόνος απέκτησε πριν και μετά. Πρώτος παραλήπτης είναι η Ρόη, η κοπέλα με την οποία τους συνδέει κάτι πιο βαθύ από μια απλή ερωτική σχέση. Εκείνος πάντα ήθελε να της μιλήσει για το παρελθόν του στην προσπάθειά του να αποκρύψει ένα γεγονός, σα να έριχνε στάχτη στα ίδια του τα μάτια. Εκείνη σπάνια μιλούσε για το παρελθόν της, αντίθετη στρατηγική με σκοπό παρόμοιο αποτέλεσμα, την απόκρυψη. Το παρελθόν μας κυνηγάει όσο και αν ο χρόνος μας έχει χαρίσει λίγη από τη λήθη του και αρκετή ωραιοποίηση.
Τα χειρόγραφα φτάνουν στα χέρια της συγγραφέως. Εκτός από τις σελίδες του Άλκη στο φάκελο βρίσκεται και ο αντίλογος της Ρόης. Μια εναλλαγή τεχνικών διήγησης που δεν μπερδεύει αλλά αναδεικνύει την ιστορία. Κείμενο πυκνογραμμένο που όμως αναπνέει.
Η σχέση με το άλλο φύλο, την οικογένεια, την πατρίδα. Πρωτίστως η σχέση με το παρελθόν, ανάγκη για επιλεκτική μνήμη. Ο Άλκης και η Ρόη προέρχονται από δύο διαφορετικούς κόσμους, εκείνος του Άλκη φιλελεύθερος, προοδευτικός, κοσμοπολίτικος, εκείνος της Ρόης πιο συμβατικός, συντηρητικός. Κανένα από τα δύο μοντέλα διαπαιδαγώγησης δε λειτούργησε όμως.
Μακριά από συνήθη θέματα της σύγχρονης ελληνικής γραμματείας, η Δημητρακάκη δίνει φωνή σε μια γενιά που δεν πέρασε κακουχίες ιστορικές αλλά εντούτοις φέρει ακέραιο το βάρος της ύπαρξης.
Εκδόσεις Οξύ.
υ.γ εδώ μπορείτε να βρείτε την ανάρτηση για την Ανταρκτική.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου