" Ήρθα στη Μαδρίτη για να σκοτώσω έναν άντρα που δεν είχα δει ποτέ."
Ο Ντάρμαν φτάνει στη Μαδρίτη. Έχει την εντολή να σκοτώσει τον, κατηγορούμενο για υψίστη προδοσία απέναντι στην οργάνωση, Αντράδε. Λίγες μέρες νωρίτερα, στη Φλωρεντία, ενημερώνεται για τη νέα του αποστολή και του παραδίδεται ένας πλήρης φάκελος του "προδότη" με φωτογραφίες, τα δεκάδες ονόματα που έχει κατά καιρούς χρησιμοποιήσει και την τωρινή του κρυψώνα. Ο Ντάρμαν διαμένει μόνιμα στην Αγγλία, είναι ιδιοκτήτης καταστήματος με αντίκες και διάγει βίο οικογενειακό και ήρεμο, φροντίζοντας να αποκρύπτει την πραγματική του ταυτότητα. Το επάγγελμά του του επιτρέπει να ταξιδεύει συχνά, δίχως να γεννά υποψίες στις αρχές, και να λειτουργεί ως αγγελιοφόρος μεταξύ των συνδέσμων της οργάνωσης. Γραμμές διακεκομμένες που συνδέουν τις πόλεις στο χάρτη, δημιουργώντας ένα πυκνό σύνολο από μικρότερες και μεγαλύτερες κουκκίδες, περιλαμβάνουν κέντρα αποφάσεων, στρατηγεία, κρυψώνες σε μια χωρική αποτύπωση της οργάνωσης.
Είναι η δεύτερη φορά που επισκέπτεται την ισπανική πρωτεύουσα για να εκπληρώσει ένα συμβόλαιο θανάτου. Η επιστροφή, δεκαετίες μετά, του ξυπνά αναμνήσεις. Οι ομοιότητες ανάμεσα στις δύο υποθέσεις δημιουργούν ένα σύνολο αντικατοπτρισμών, συχνά παραμορφωτικών, έδαφος πρόσφορο για την πάντα παιχνιδιάρικη μνήμη. Η Νοσταλγία αποτελεί μία εκ των παρατάξεων του παρελθοντικού στρατεύματος, με οπλισμό συχνά ελαφρύτερο σε σχέση με την Υπόθεση και την Ενοχή, τμήματα που διακρίνονται για την επιθετικότητα και την τάση τους στην αυτοκαταστροφή. Η αθώα αναπόληση παραδίδει τη σκυτάλη σε ερωτήματα σκοτεινά.
Υπνοβάτης που περιδιαβαίνει μια Μαδρίτη ονειρική, ο Ντάρμαν, προσπαθεί να ισορροπήσει σε συνθήκες έντονου κοντράστ. Σέρνει την κόπωση χρόνων, τη ματαιότητα των πεπραγμένων. Θα είναι η τελευταία φορά σκέφτεται, σε μια απόπειρα να οπλιστεί με κίνητρο και αποφασιστικότητα. Σκεπτικισμός και διάθεση αμφισβήτησης απέναντι στις εντολές, συναισθήματα πρωτόγνωρα για έναν διεκπεραιωτή, δύσκολα διαχειρίσιμα. Η εμπιστοσύνη όταν παύει να είναι τυφλή κλυδωνίζεται και σχεδόν πάντα αίρεται.
H διάκριση ανάμεσα σε καλούς και κακούς δε βρίσκει εφαρμογή στους ήρωες του Μολίνα. Οι λιγότερο κακοί εξ αυτών καταβάλλουν προσπάθειες αλλά ως εκεί. Εγκλωβισμένοι στην ατελή τους φύση, γυρεύουν ελαφρυντικά για να καταλαγιάσουν εντός τους το άγχος της ύπαρξης. Νιώθουν μεγαλύτερη ασφάλεια στο σκοτάδι παρά στο φως, στο παρελθόν παρά στο παρόν.
Νουάρ μυθιστόρημα, φτιαγμένο με τα καλύτερα υλικά από ένα μαιτρ του είδους, τον Αντόνιο Μουνιόθ Μολίνα. Διαρκής χρήση παρομοιώσεων που επιτείνει το παιχνίδι αντικατοπτρισμών προσθέτοντας διαρκώς νέες εικόνες και μια διάθεση ποιητική. Λόγος μακροπερίοδος που θυμίζει ένα μοναχικό σόλο τρομπέτας, δουλεμένος στη λεπτομέρεια (και υπέροχα δοσμένος στη μετάφραση) με υποδειγματική χρήση των σημείων στίξης. Ανάσα κοφτή μα όχι ασφυκτική.
Ο Μολίνα είναι ένας σπουδαίος συγγραφέας, το Beltenebros είναι το τρίτο του βιβλίο που διαβάζω, προηγήθηκαν ο Χειμώνας στη Λισσαβώνα και τα Μυστήρια της Μαδρίτης.
Μετάφραση Βιβή Φωτοπούλου
Εκδόσεις Σέλας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου