Η προφορική ανάρτηση

Σε επισκέπτεται ξαφνικά, εκεί που περπατάς για παράδειγμα ή πλένεις τα πιάτα, σε συναντά μόλις απομακρυνθείς από τον υπολογιστή που αντικατέστησε δυστυχώς το μολύβι και το χαρτί, και κάπως έτσι ψάχνεις μάταια για ένα στυλό, να εγκλωβίσεις τουλάχιστον την κεντρική ιδέα.

Ενώ τρέχεις πίσω της εκείνη στιγμή δε στέκει, ξεδιπλώνει τις παύσεις και τις δευτερεύουσες, επιλέγει ανάμεσα σε παρενθέσεις και παύλες, σημεία στίξης που δίνουν ρυθμό και ορμή στο κείμενο, φαντάζει εντυπωσιακή, αέρινη καθώς είναι. Ένα παιχνίδι του μυαλού.

Πομπός και δέκτης συναντιούνται στο ίδιο πρόσωπο, αυτοθαυμασμός και ικανοποίηση που διαρκεί λίγο καθώς η επιθυμία για επικοινωνία ρίχνει τη σκιά της βαριά, ελάχιστες φορές νιώθεις πως κατάφερες να φυλακίσεις την ουσία, η γραπτή αποτύπωση δύσκολα αποχωρίζεται τη στάμπα του φτηνού αντίγραφου. Για σένα που ξέρεις.

Και ναι, ο τίτλος είναι ταπεινός. Ανάρτηση, λέξη ουδέτερη και άνευρη. Τίτλος που επιδέχεται τροποποίηση. Για όποιον αντέχει.