tag:blogger.com,1999:blog-7232947458144196681.post8321909451419898924..comments2024-03-25T22:39:45.573+02:00Comments on NO14ME: Το μηδέν και το άπειρο - Arthur KoestlerNO14MEhttp://www.blogger.com/profile/10130986959704985383noreply@blogger.comBlogger3125tag:blogger.com,1999:blog-7232947458144196681.post-84630266391622483062020-04-13T13:42:10.783+03:002020-04-13T13:42:10.783+03:00"στήλη άλατος""στήλη άλατος"σταύρος ντοβίνοςhttps://www.blogger.com/profile/04433032465908930314noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-7232947458144196681.post-18328302102594502852014-07-21T16:12:35.030+03:002014-07-21T16:12:35.030+03:00Η δική μου έκδοση είναι του Ηριδανού σε μετάφραση ...Η δική μου έκδοση είναι του Ηριδανού σε μετάφραση Αλέξανδρου Κοτζιά με αφιέρωση ενός αγαπημένου φίλου που μου τόνιζε -ευκαιρίας δοθείσης-ότι ακόμη κι ο έρωτας είναι πολιτική πράξη. Θυμάμαι ότι το επόμενο που διάβασα ήταν η "Σταυροφορία χωρίς σταυρό" (εκδόσεις Κάκτος σε μετάφραση Βασίλη Καζαντζή) και το τελευταίο "Ο κομισάριος και ο Γιόγκι" πριν 2-3 χρόνια. Από το "Σταυροφορία χωρίς σταυρό" μία μίνι ανθολόγηση:<br /><br />"Στις ώρες όμως που είχε περισσότερη διαύγεια συνειδητοποιούσε ότι με την επίδραση της Σόνια είχε καταρρεύσει όλη η περήφανη δομή των δικών του αξιών, και όλα τα θαυμαστικά του είχανε τσακίσει και είχανε γίνει ερωτηματικά. Στο κάτω- κάτω τι ήταν τόλμη; Θέμα αδενών, νεύρων και και ένα πλέγμα αντιδράσεων που καθορίζεται απ' την κληρονομικότητα και τις πρώτες εμπειρίες. Μία σταγόνα λιγότερο ιώδιο στο θυρεοειδή, μια σαδιστική γκουβερνάντα ή μια υπερβολικά στοργική θεία, μια απειριοστή ποικιλία στην ηλεκτρική αντίσταση των μυελικών γαγγλίων και ο ήρωας γίνεται δειλός κι ο πατριώτης προδότης. Σα να τους αγγίζει το μαγικό ραβδί του αιτίου και του αιτιατού οι πράξεις των ανθρώπων αδειάζουν από το δήθεν ηθικό τους περιεχόμενο όπως αδειάζει ένας συσσωρευτής Λέϋντεν με το άγγιγμα ενός αγωγού. (σελ.129)<br /><br />***<br /><br />"Και γιατί ντρέπεσαι;"<br />"Γιατί σεργιανάω στα πάρκα την ώρα που άλλοι πνίγονται ή καίγονται ζωντανοί, κι εγώ ντρέπομαι ν' ανήκω στον εαυτό μου, όταν όλοι οι άλλοι ανήκουν σε κάτι άλλο". (σελ. 171)<br /><br />***<br /><br />"Κι όμως η ευημερία της ράτσας βασίζεται σε εκείνους που πληρώνουν φανταστικά χρέη." (σελ. 174)Lapsus digitinoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-7232947458144196681.post-81119209443022007032014-07-21T12:45:52.742+03:002014-07-21T12:45:52.742+03:00Ξεκίνησα να το ρουφάω χθες με ακατάσχετη λαιμαργία...Ξεκίνησα να το ρουφάω χθες με ακατάσχετη λαιμαργία. Ναι, με συναρπάζει, ναι, με καθηλώνει, ναι, κινητοποιεί, προκαλεί τη σκέψη μου, την ανεκτικότητά μου, τη λογική μου, το θυμικό μου... <br />Για ΄μένα από τις εκδόσεις Νησίδες και σε μετάφραση Βασίλη Τομανά. Και ο ήρωάς μου λέγεται Ρουμπασόφ. Ας είναι. Τα συναισθήματά μας δε θα διαφέρουν θαρρώ. Ως το βράδυ θα νιώθω θλίψη που το αφήνω! Anonymoushttps://www.blogger.com/profile/13656129947072447625noreply@blogger.com