Περνώ αρκετό χρόνο κοιτάζοντας τη προσωπική μου βιβλιοθήκη. Κάποιες φορές τραβάω έξω κάποιο βιβλίο, το ξεφυλλίζω, το χαϊδεύω, παρατηρώ το εξώφυλλο, αναζητώ, μάταια πολλές φορές, το συναίσθημα της ανάγνωσης. Ενίοτε η μνήμη πυροδοτείται και φέρνει στο προσκήνιο κάτι από το παρελθόν. Το φίλο που μου το πρότεινε, τη βόλτα στο βιβλιοπωλείο. Συχνά το εύρημα συνδέεται άμεσα με τη μνήμη, ένα εισιτήριο λεωφορείου, κόκκοι άμμου από κάποια παραλία. Η ανάγνωση δεν περιορίζεται στην πρώτη και την τελευταία σελίδα, κάτι προηγείται και κάτι έπεται, πάντα.
Η χαρτοπετσέτα, ανάμεσα στις σελίδες του μυθιστορήματος του Οζ, Το μαύρο κουτί, που χρησιμοποίησα ως σελιδοδείκτη και που ακόμα βρίσκεται εκεί για να μου θυμίζει ένα καλοκαίρι στη Φολέγανδρο, πριν από πολλά πολλά χρόνια, και τις ώρες που πέρασα στο εστιατόριο του κάμπινγκ διαβάζοντας εκείνη τη σκοτεινή ιστορία αγάπης. Την ξαφνική μπόρα λίγο πριν τελειώσω το βιβλίο, τα μαύρα σύννεφα που πλησίασαν να ακουμπήσουν τη γη, το μπουμπουνητό, τον κόσμο που μαζεύτηκε κάτω από το υπόστεγο για να προστατευτεί, όχι από τον ήλιο μα από το νερό.
Σε ένα φιλόξενο σπίτι στο Ρότερνταμ, αναμένοντας μία απάντηση επαγγελματική, βρήκα αποκούμπι στον Οδυσσέα τους Τζέιμς Τζόυς και ακολούθησα τον Λεοπόλδο Μπλουμ στο Δουβλίνο. Ανάγκη να αποπροσανατολίσω τη σκέψη, να σταματήσω να πατώ το κουμπί της ανανέωσης του ηλεκτρονικού ταχυδρομείου.
Το Μάιο του 2009 μετακόμισα σε ένα μικρό χωριό της Βόρειας Ισπανίας, θα έμενα εκεί για εννέα μήνες. Ανάμεσα στις λοιπές προετοιμασίες και η επιλογή των βιβλίων που θα με συντρόφευαν στην παραμονή μου εκεί. Το Κουτσό του Κορτάσαρ μου το είχαν προτείνει αρκετοί, τους παράκουσα και διάβασα πρώτα το Βιβλίο του Μανουέλ. Στη βόλτα επιλογής στο βιβλιοπωλείο έπιασα στα χέρια μου το Κουτσό, διάβασα τις οδηγίες του συγγραφέα προς τον αναγνώστη σχετικά με τους τρεις διαφορετικούς τρόπους ανάγνωσης. Στην επαρχία ο χρόνος υπακούει σε άλλους νόμους, ειδικά για έναν πρώην κάτοικο μητρόπολης. Μεγάλο απωθημένο η επιθυμία να το διαβάσω για τέταρτη φορά, από το πρωτότυπο όμως.
Με το Μαξ Φρις πρωτογνωριστήκαμε στο Λουτράκι, ένα καλοκαίρι. Το Homo Faber υπήρξε πρόταση φίλης που με βοήθησε να παρακάμψω το ατυχές εξώφυλλο της ελληνικής έκδοσης. Τεράστιος συγγραφέας ο Ελβετός. Η υπόθεση του μυθιστορήματος λάμβανε χώρα λίγα μόλις χιλιόμετρα μακριά, στην ακτογραμμή που οδηγεί από την Κόρινθο στην Αθήνα, δίπλα στην παλιά εθνική οδό. Η ματιά ενός ξένου για τον τόπο σου. Έκτοτε αναζητώ, μάταια, την Αμέριμνη δυστυχία του Χάντκε, μυθιστόρημα στο οποίο τόσο συχνά αναφέρεται ο συγγραφέας. Από εκείνες τις διακοπές στο Λουτράκι δεν έχω ούτε μία φωτογραφία.
