Η πρόκληση για την πρόκληση πάντα μου αφήνει μια αίσθηση χυδαιότητος. Ίσως αυτό να οφείλεται στην ανικανότητά μου να συμμεριστώ τα περιβόητα θέματα ταμπού που συχνά αποτελούν τον πυρήνα για τεχνήματα διαφόρων μορφών έκφρασης και βέλος στη φαρέτρα του μάρκετινγκ με το χαρακτηρισμό σοκαριστικό να συνοδεύει σε υπερμεγέθη γραμματοσειρά. Ένα από αυτά τα θέματα είναι οι ιστορίες με πρωταγωνίστριες διάφορες "Λολίτες", όρος που οφείλεται στο σπουδαίο ομώνυμο μυθιστόρημα του Βλαντιμίρ Ναμπόκοφ.
Δύο παραδείγματα της ανωτέρω περιγραφείσας αποστροφής είναι το American Beauty, ταινία που απέσπασε βραβεία, ούσα μια ακόμη αποτυχημένη προσπάθεια προερχόμενη από το Χόλυγουντ για ποιοτικό σινεμά τέχνης και Το ημερολόγιο εφηβείας της Μελίσσα Π., ημερολογιακό σεξουαλικό παραλήρημα μια έφηβης(;) που εκτός από αποστροφή λογοτεχνική αποτελεί και δείγμα της νεοϊταλικής αισθητικής.
Στο Ξενοδοχείο Ίρις της Ογκάουα η χρήση της πρόκλησης, ευτυχώς, έχει άλλη χρησιμότητα.
Η Μάρι και η μητέρα της έχουν το Ξενοδοχείο Ίρις. Ο πατέρας της έχει πεθάνει εδώ και κάποια χρόνια, αλκοολικός που απείχε αρκετά από το επιθυμητό πρότυπο πατέρα. Ένα βράδυ το ξενοδοχείο σηκώνεται στο πόδι όταν μια πόρνη βγαίνει από ένα δωμάτιο ουρλιάζοντας και κατηγορώντας τον ηλικιωμένο πελάτη της για διαστροφή. Η δεκαεφτάχρονη Μάρι θα εντυπωσιαστεί από τη δυναμική απάντηση εκείνου. Λίγες μέρες αργότερα θα τον πετύχει στο δρόμο και θα τον ακολουθήσει. Αθώα ή με πλήρη συνείδηση θα εμπλακεί σε μια σχέση ακραίου πόθου με τον ηλικιωμένο μεταφραστή.
Ιαπωνική ματιά στις θεωρίες του Φρόυντ. Η τολμηρή(;), άρρωστη (;), παράξενη(;), προκλητική(;) σχέση της έφηβης με τον ηλικιωμένο δίνει στη συγγραφέα τη βάση για να αναφερθεί περισσότερο από όλα στις οικογενειακές σχέσεις, στη σεξουαλική διαπαιδαγώγηση αλλά και στον άγνωστο και συχνά ζοφερό κόσμο του ερωτικού/σεξουαλικού πόθου.
Υπέροχο μυθιστόρημα που φέρει ακέραια τη σφραγίδα της ιαπωνικής νεοκουλτούρας, με μια διάθεση κριτική χωρίς όμως να λείπει και η επιθυμία για κατανόηση της. Η Ιαπωνία είναι ένας κόσμος ακόμα μακρινός από τον οικείο σε μας δυτικό, παρά τις αλλαγές που έχουν επέλθει στην κοινωνία της κυρίως μετά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο.
Τρία πρόσωπα του έργου πέρα από τους δύο πρωταγωνιστές, η μητέρα που έχει εμμονή με την κόμη της Μάρι, η καθαρίστρια-φίλη της μητέρας με τη μανία για ανούσιες κλοπές, ο μουγγός ανιψιός του μεταφραστή με το μπλοκάκι περασμένο με κορδόνι από το λαιμό.
Δε μπορώ να σταματήσω να σκέφτομαι πως μπορεί να υπάρχει δεύτερη ανάγνωση πίσω από την επιλογή της συγγραφέως σχετικά με το επάγγελμα του ηλικιωμένου συντρόφου της έφηβης. Ο ηλικιωμένος και η έφηβη, ο μεταφραστής και το έργο της συγγραφέως.
Η ιαπωνική λογοτεχνία είναι ξεχωριστή και ιδιαίτερη, η Ογκάουα είναι μια από τις πιο ταλαντούχες σύγχρονες φωνές παρέα με τον παγκόσμια αναγνωρισμένο και πολυδιαβασμένο Χαρούκι Μουρακάμι.
(Όμορφη) μετάφραση από τα Ιαπωνικά : Παναγιώτης Ευαγγελίδης.
Εκδόσεις Άγρα.
υ.γ εδώ μπορείτε να βρείτε την ανάρτηση σχετικά με το άλλο βιβλίο της Ογκάουα, Άρωμα πάγου.
Ωραίο βιβλίο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ λόγος για να το διαβάσω ήταν το "Άρωμα πάγου", όπου με είχε γοητεύσει ο τρόπος που η συγγραφέας χειριζόταν το υλικό της.
Το "Ξενοδοχείον "Ιρις" διαθέτει όντως μια ενδιαφέρουσα πρόκληση στο χειρισμό του θέματος.
Κι εσείς μας το παρουσιάσατε πολύ όμορφα.
Η ιαπωνική λογοτεχνία, εκτός από το Μουρακάμι και την Ογκάουα, έχει αναδείξει εκπληκτικούς συγγραφείς, όπως το Γιασουνάρι Καβαμπάτα (Η χώρα του χιονιού κτλ.), του οποίου οι λεπτοί χειρισμοί των αισθημάτων και των σχέσεων -και η υπόρρητη μελαγχολία- σου δίνουν μια άλλη γεύση λογοτεχνίας.
Ακόμη, σπουδαίοι συγγραφείς είναι ο Γούκιο Μισίμα που αυτοκτόνησε με χαρακίρι, ο Κενζαμπούρο Όε, η Σέι Σόναγκον (Το βιβλίο του μαξιλαριού), ο Τανιζάκι(Το κλειδί) και άλλοι, ένας ολόκληρος κόσμος μαγικός.
Αξίζει, πιστέψτε με, να ανακαλύψει κανείς τον λεπταίσθητο πολιτισμό της Χώρας του Ανατέλλοντος Ηλίου μέσω της λογοτεχνίας της.
Προσωπικά, κυνηγάω και τον γιαπωνέζικο κινηματογράφο, ειδικά του Κουροσάβα και του Μονογκατόρι (Ταξίδι στο Τόκιο).
Καλημέρα!
κ.κ.
Πολύ καιρό το "τριγυνάω" το συγκεκριμένο βιβλίο (δεν το έχω ακόμα) μου φαινόταν αρκετά ενδιαφέρον και τώρα διαβάζοντας την άποψη σου αλλά και το παραπάνω σχόλιο μου είναι ακόμα πιο πολύ. Με την ιαπωνική λογοτεχνία δεν έχω ιδιαίτερες εμπειρίες. Σκοπεύω να μυηθώ σύντομα όμως. Να 'σαι καλά για την ανάρτηση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ ιδέα με τις φωτογραφίες βιβλίων από τα ράφια σου είναι πολύ ωραία!
Διόρθωση:
ΑπάντησηΔιαγραφήΤαξίδι στο Τόκιο (TOKYO MONOGATARI), του Γιαζουχίρο Όζου, από τις μεγάλες στιγμές του κινηματογράφου!
κ.κ.
Πολύ ωραίο επίσης το μυθιστόρημα της ίδιας "Ο αγαπημένος μαθηματικός τύπος του καθηγητή". Δεν είχα υπ' όψιν μου τα άλλα, θα τα αναζητήσω.
ΑπάντησηΔιαγραφή