Άρωμα πάγου - Γυόκο Ογκάουα

Είναι παράξενο και ταυτόχρονα ενδιαφέρον ο τρόπος με τον οποίο καμιά φορά η ανάγνωση ενός βιβλίου επηρεάζεται από διάφορους εξωτερικούς παράγοντες. Το συγκεκριμένο βιβλίο υπό κανονικές συνθήκες δεν θα μου έπαιρνε παραπάνω από δυό μέρες, όμως ήταν έτσι δομημένη η τελευταία εβδομάδα για μένα που μόλις σήμερα ολοκλήρωσα την ανάγνωση. Για μένα το παραπάνω έχει μεγάλη σημασία. Υπάρχουν πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα στον χρόνο που απαιτείται για την ανάγνωση ενός μυθιστορήματος. Από την μία είναι όμορφο να έχεις τον χρόνο να αφιερωθείς ολοκληρωτικά και να βυθιστείς για ώρες στις σελίδες χωρίς διακοπή, δίνει μια αίσθηση συνέχειας στην εμπειρία, από την άλλη όμως όταν "αναγκάζεσαι" να αναχαιτίσεις την επιθυμία σου να συνεχίσεις ως το τέλος, με παύσεις και κενά, τότε μερικοί συγγραφείς έχουν την ικανότητα να σε στοιχειώνουν με τον τρόπο τους. Τέτοια είναι η περίπτωση της Yoko Ogawa.

Φαντάσου πως ο σύντροφός σου αποφασίζει να θέσει τέρμα στην ζωή του, στο νεκροτομείο, μπροστά στο άψυχο κορμί του, συνειδητοποιείς πως δεν ξέρεις τίποτα για το παρελθόν αυτού που θεωρούσες το πιο κοντινό σε σένα πρόσωπο. Πώς θα ένιωθες άραγε; Η πρωταγωνίστρια αν και νιώθει μια αμήχανη και αόριστη προδοσία, εντούτοις αποφασίζει να αναζητήσει τα νήματα της άγνωστης ζωής του αυτόχειρα συντρόφου της.

Έχει μια παράξενη γοητεία ο τρόπος με τον οποίο η συγγραφέας μπλέκει την πραγματικότητα με την μεταφυσική, καταφέρνει από την μία να δώσει μια ρεαλιστική διάσταση στο κείμενο, να δημιουργήσει χαρακτήρες με πάθη και ιδιαιτερότητες, οι οποίοι όμως θα μπορούσαν να ζουν στην διπλανή πόρτα, μας μιλάει για την σχέση μητέρας γιού, για προσδοκίες γονέων που συχνά φυλακίζουν για πάντα τα ίδια τους τα παιδιά, οδηγημένοι ως εκεί από μια παράξενη ιδέα γύρω από την αγάπη. Μιλάει όμως και για τον έρωτα, την απώλεια. Είναι η μεταφυσική διάσταση αυτή που σε καθηλώνει τελικά, η σπηλιά με τα παγόνια και τον παράξενο φύλακα, η μαγεία γύρω από την δημιουργία ενός αρώματος, η ανάγκη για το ελεγχόμενο λάθος ώστε να μην ξυπνήσει η οργή των θεών.

Εκδόσεις Άγρα.
Μετάφραση Παναγιώτη Ευαγγελίδη.