Η επιλογή του τρένου ως μέσου μεταφοράς είναι απόλυτα συνυφασμένη για μένα με την προσεχτική επιλογή του βιβλίου το οποίο θα μου κρατήσει παρέα κατά την διάρκεια του ταξιδιού.
Το βιβλίο "Θάλασσα" του Ιρλανδού Τζων Μπάνβιλ, ήταν τοποθετημένο από καιρό στην άγραφη λίστα με τα προσεχώς. Βρισκόταν εκεί σχεδόν από την πρώτη μέρα που το ξεφύλλισα σχεδόν έξι χρόνια πριν. Από την μία το βραβείο Μπούκερ και από την άλλη η συστηματική παρουσία του στις σελίδες των κριτικών και των βιβλιοπροτάσεων, με έκαναν να το αντιμετωπίζω με μια επιφυλακτικότητα παρά την επιθυμία μου να το διαβάσω. Πέρασε ο καιρός, κατακάθισε η σκόνη και επικράτησε η επιθυμία της ανάγνωσης σε βάρος της αποφυγής.
Ο Μαξ Μόρντεν, ιστορικός τέχνης, επιστρέφει στο παραθαλάσσιο χωριουδάκι των παιδικών του χρόνων. Εκεί που παραθέριζε κατά τους καλοκαιρινούς μήνες με τους γονείς του. Νομίζω ότι οι περισσότεροι έχουν ταυτίσει ένα μεγάλο μέρος των παιδικών τους χρόνων με το μέρος στο οποίο περνούσαν τις "ανέμελες" καλοκαιρινές διακοπές και ειδικά αν αυτός ο τόπος ήταν σταθερά επαναλαμβανόμενος στο πέρασμα των χρόνων.
Έχουν γραφτεί πολλά βιβλία "επιστροφής". Σίγουρα η Θάλασσα δεν διεκδικεί κάποιο βραβείο πρωτότυπου θέματος. Το σημαντικό είναι ο τρόπος με τον οποίο ο συγγραφέας διαχειρίζεται το υλικό του, ο τρόπος με τον οποίο επιλέγει να πει την ιστορία του. Υπάρχουν τρεις χρονικοί πυρήνες γύρω από τους οποίους περιστρέφεται η ιστορία εδώ, τα παιδικά χρόνια, η γνωριμία και η σχέση του ήρωα με την γυναίκα του και η επιστροφή, το τώρα δηλαδή. Το στυλ του Μπάνβιλ μπορεί να μην είναι πρωτότυπο, είναι όμως αρκετά προσωπικό και ιδιαίτερο. Κινείται με άνεση ανάμεσα στις φωτογραφίες του παρελθόντος και καταφέρνει να δημιουργήσει μια αίσθηση συνέχειας αρκετά κοντινή στν πραγματικότητα.
Δεν θα το χαρακτήριζα ως αριστούργημα, αυτό δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση πως δεν πρόκειται για ένα αρκετά αξιόλογο βιβλίο. Και σίγουρα ήταν μια πολύ καλή επιλογή "συντρόφου" για το ταξίδι μου.
Εκδόσεις Καστανιώτη.
Μετάφραση Τόνια Κοβαλένκο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου