Νανά - Εμίλ Ζολά

Η ζωή της Νανάς θα αλλάξει για πάντα μετά την πρώτη της εμφάνιση στο θέατρο. Μπορεί να είναι ατάλαντη όμως καταφέρνει να σαγηνεύσει το Παρίσι. Τώρα πια δεν κυνηγά σαν άλλοτε τους αγαπητικούς, δεν είναι μια απλή πόρνη τώρα, σαν πεταλούδα φτερουγίζει ανέμελα από πορτοφόλι σε πορτοφόλι, είναι αχόρταγη, τα θέλει όλα. Δεν γνωρίζει φύλα η φυσική της γοητεία, άνδρες και γυναίκες παραδίδονται στο κάλεσμά της. Είναι τόσο έντονη η γοητεία που ασκεί που διστάζεις να την αποκαλέσεις πόρνη.
Ο έρωτας για την Νανά δεν είναι μόνο τρόπος βιοπορισμού, είναι ένα παιχνίδι, μια απόλαυση. Παρασέρνει τους πάντες στο διάβα της, τους οδηγεί στο κρεβάτι της αν της κάνει κέφι και ας βρήκε για μια περίοδο τον μάστορά της. Κινείται σε όλα τα μήκη και τα πλάτη των κοινωνικών τάξεων, είναι μια τάξη από μόνη της. Όλα αυτά συμβαίνουν τα τελευταία τρία χρόνια της Δεύτερης Γαλλικής Αυτοκρατορίας.

Μπορεί σήμερα να φαντάζει κάπως απλοϊκό, όμως δεν θα πρέπει να ξεχνάμε πως η Νανά του Εμίλ Ζολά είναι γραμμένη το 1880, πριν από 131 χρόνια δηλαδή. Δεν είναι δύσκολο για κάποιον να κάνει τις απαραίτητες αναγωγές στο σήμερα, διαβάζοντας το συγκεκριμένο μυθιστόρημα αντιλαμβάνεσαι πως η μοναδική διαφορά με το σήμερα είναι η "άνεση" με την οποία διηγούμαστε σήμερα παρόμοιες ιστορίες, σαν να τις θεωρούμε κάτι που απλώς συμβαίνει. Ας σκεφτούμε όμως τον ντόρο που προκάλεσε τότε η έκδοση του συγκεκριμένου κειμένου και ας προβληματιστούμε όλοι μας από τους συμβολισμούς που κρύβονται ανάμεσα στις νατουραλιστικές περιγραφές του Εμίλ Ζολά.

Σκέφτομαι τώρα που το βιβλίο στέκει εδώ, στα αριστερά του υπολογιστή, μέσω του οποίου πληκτρολογώ ετούτη την ανάρτηση, πόσο πιο πολύ θα με είχε συγκλονίσει η ανάγνωση του κλασικού αυτού μυθιστορήματος αν δεν είχαν προηγηθεί τόσα μεταγενέστερά του αναγνώσματα, γιατί μπορεί να εξακολουθεί να είναι σημαντική η επαφή με την κλασική λογοτεχνία από άποψη παιδείας, αλλά συχνά η μάχη με την σύγχρονη είναι λίγο άνιση ως προς την απόλαυση. Καταλαβαίνω πως πολλοί θα διαφωνήσουν αλλά είναι η προσωπική μου άποψη χωρίς βέβαια να αποτελεί κανόνα ούτε και για μένα τον ίδιο.

Εκδόσεις Γκοβοστή.
Μετάφραση Γιώργος Πράτσικας.