( Πρωτοδημοσιεύθηκε στο mixtape.gr )
Ο Σάλιντζερ είναι από εκείνους τους συγγραφείς, το όνομα των οποίων έχει συνδεθεί άρρηκτα με ένα και μόνο βιβλίο. Ο Φύλακας στη σίκαλη, βιβλίο γραμμένο το 1951, αποτέλεσε ένα έργο σταθμό στην αμερικανική λογοτεχνία και με το πέρασμα των χρόνων μετατράπηκε σε κλασικό. Όπως κάθε αναλόγου φήμης έργο έτσι και το συγκεκριμένο απέκτησε φανατικούς υποστηρικτές αλλά και πολέμιους. Ο θάνατος του συγγραφέα τον Ιανουάριο του 2010 ξανάφερε το έργο του στις προθήκες των βιβλιοπωλείων και στο επίκεντρο του εκδοτικού ενδιαφέροντος.
Στα πλαίσια αυτού του ενδιαφέροντος κυκλοφόρησαν πρόσφατα, σε νέα μετάφραση, δύο νουβέλες του Αμερικανού συγγραφέα, με τον τίτλο Φράνι και Ζούι αντίστοιχα. Τις δύο νουβέλες, αν και γράφτηκαν σε απόσταση δύο χρόνων η μία από την άλλη, είναι φανερό, μέσω της ανάγνωσης, πως τις διέπει μία συνέχεια, δημιουργώντας την αίσθηση μυθιστορήματος, χωρισμένου σε δύο μέρη.
Η ιστορία ξεκινάει με την Φράνι να πηγαίνει να περάσει ένα Σαββατοκύριακο με το αγόρι της που σπουδάζει κάποια χιλιόμετρα μακρύτερα από εκείνη. Η συνάντηση δεν θα εξελιχθεί με τον αναμενόμενο τρόπο, η Φράνι δείχνει να έχει αλλάξει, κάτι την προβληματίζει. Κλειδί δείχνει να είναι ένα μικρό βιβλιαράκι που έχει στην τσάντα της και για το οποίο διστάζει να μιλήσει στο σύντροφό της. Στη δεύτερη, και μεγαλύτερη σε έκταση, νουβέλα, υπό τον τίτλο Ζούι, η δράση εκτυλίσσεται στο σπίτι της Φράνι, στο οποίο και καταφεύγει μετά την αποτυχημένη συνάντηση. Ο Ζούι, αδερφός της Φράνι, θα προσπαθήσει, μετά από πιέσεις της μητέρας τους, να μιλήσει με τη μικρή του αδερφή και να τη βοηθήσει να βγει από το μεταφυσικό τέλμα της ανάγκης για αέναη προσευχή στο οποίο έχει περιπέσει.
Ο Σάλιντζερ μέσα από μία ιστορία σχέσεων, ερωτικών και οικογενειακών, θα αναφερθεί στο μεταφυσικό-θρησκευτικό πρόσωπο της Αμερικής το οποίο δείχνει έτοιμο να παραμερίσει και να δώσει τη θέση του στη «μόδα» της ψυχανάλυσης. Πάνω από όλα όμως θα αναφερθεί με το δικό του ιδιαίτερο τρόπο στην αμερικανική κοινωνία της δεκαετίας του ’50 η οποία ακροβατεί επικίνδυνα ανάμεσα στη φαινομενική ευημερία της αλματώδους οικονομικής ανάπτυξης στο εσωτερικό και στα ανοιχτά πολεμικά μέτωπα χιλιάδες μίλια μακριά.Παράλληλα θα δημιουργήσει μια καρικατούρα του οικογενειακού μοντέλου και μέσα από αυτό θα καταδείξει τις συχνά τραγικές συνέπειες που αυτό έχει στα παιδιά ανεξαρτήτως ηλικίας. Το παιδί μένει για πάντα παιδί όσο ζουν οι γονείς του. Ο ανάλαφρος τόνος, ιδιαίτερα των διαλόγων, εντείνει ακόμα περισσότερο το δραματικό αυτό στοιχείο.
Παρατηρώντας τη βιογραφία του δημιουργού προκαλεί εντύπωση το γεγονός πως το συγγραφικό του έργο ολοκληρώθηκε μέσα σε δεκατέσσερα χρόνια (1951-1965).
Μετάφραση Αύγουστος Κορτώ.
Εκδόσεις Καστανιώτης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου