Η αμερικάνικη φούγκα του Σταμάτη είναι τεχνικά άρτια, καλοδουλεμένη, με λειτουργικά ευρήματα, με αγωνία για το τέλος, με προβληματισμούς στα όρια του φιλοσοφικού τσιτάτου.
Τη διάβασα πολύ ευχάριστα είναι η αλήθεια, απλά δεν ξέρω, ίσως αυτό το είδος γραφής να μην ταιριάζει με τα υποσυνείδητα, καταχωνιασμένα γούστα μου, ίσως όλο αυτό το αγωνιώδες κλίμα με την παράλογη εξέλιξη, να μου προκαλεί ένα αχρείαστο επιπρόσθετο άγχος και για αυτό ο οργανισμός δεν του επιτρέπει να μπουκάρει.
Από την άλλη κάποιος σαν εμένα που δηλώνει την αγάπη του για την λογοτεχνία πρέπει να διαβάζει και πράγματα έξω από τα αυστηρά του γούστα, πόσο μάλλον βιβλία σαν το συγκεκριμένο που κουβαλάει τόσες αρετές.
Έτσι το στείρο ερώτημα, μου άρεσε δεν μου άρεσε ,μένει αναπάντητο. Και μου άρεσε και δεν μου άρεσε. Η ιδέα για παράδειγμα είναι όμορφη, ο συγγραφέας που πάει στην Αμερική μετά από έναν χωρισμό που τον οδήγησε σε ένα τέλμα ,ως εδώ ναι, αλλά όλο αυτό το παιχνίδι κατασκόπων μπα.
Θέλω πάντως να διαβάσω την Οδό Θησέως του ίδιου για να έχω μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου