Τα διηγήματα δεν μου αρέσουν, γι' αυτό τα αποφεύγω συνήθως. Είναι η μικρή τους φόρμα που δεν μου επιτρέπει την επιβίβαση. Όπως τα ταξίδια με τον ηλεκτρικό σιδηρόδρομο.
Τα Πρώιμα βάσανα είναι μια συλλογή διηγημάτων, στην οποία ο συγγραφέας πρόσθεσε και το διήγημα "Αιολική άρπα", που αν και γράφτηκε 15 χρόνια μετά, ο Ντανίλο Κις αποφάσισε, στο πλαίσιο των Απάντων του, να το συμπεριλάβει στα Πρώιμα βάσανα λόγω θέματος.
Σε αυτή την συλλογή διηγημάτων ο συγγραφέας αναφέρεται στα παιδικά του χρόνια, πότε σε πρώτο και πότε σε τρίτο πρόσωπο, με ύφος μάλλον ποιητικό ανασκαλεύει τις μνήμες του. Είναι αυτό το ύφος και το μακρινό πια παρελθόν που φορούν στα διηγήματα αυτά ένα πέπλο. Ίσως μόνο μέσα από τα διηγήματα ως φόρμα θα μπορούσε κάποιος να μιλήσει για τα παιδικά του χρόνια, κάπως έτσι δεν λειτουργεί και η μνήμη άλλωστε; Σαν ψηφιδωτό, στο οποίο αν και έχουν καταστραφεί μεγάλα τμήματα, έχουν απομείνει μερικές λεπτομέριες αναλείωτες. Αυτές τις εικόνες προσπαθεί να περισώσει από την λήθη θαρρείς ο σέρβος συγγραφέας σε ένα ιδιότυπο ημερολόγιο.
Στο πρώτο διήγημα ο συγγραφέας μεγάλος πια, γυρίζει στον τόπο όπου πέρασε τα παιδικά του χρόνια και ψάχνει εναγωνίως να βρει τα σημάδια που η μνήμη του, παρά τα χρόνια που μεσολάβησαν, διέσωσε. Στο τελευταίο (της πρώτης έκδοσης) στέλνει ένα γράμμα στον κ.Μπέρκι για να τον ρωτήσει σχετικά με ότι άφησε πίσω φεύγοντας τότε.
Σίγουρα τα Πρώιμα βάσανα δεν αποτελούν το παράδειγμα μιας απλής αυτοβιογραφίας και σίγουρα διαβάζοντας την συγκεκριμένη συλλογή δεν μένεις με την αίσθηση ότι διάβασες απλώς κάποια διηγήματα. Μοιάζουν να αποτελούν μέρη ενός μυθιστορήματος με θέμα τα παιδικά χρόνια κάποιου, κομμάτια από το ίδιο παζλ.
Εκδόσεις Κέδρος.
Μετάφραση Γκάγκα Ρόσιτς.
Επιμέλεια μετάφρασης Πάνος Σταθογιάννης.
υγ Η Σοφίτα του ίδιου από τις εκδόσεις Ίνδικτος είναι ένα από τα ωραιότερα βιβλία που είχα την τύχη να διαβάσω κατά το παρελθόν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου