Τα νήματα ( ένα παράδειγμα)

Ετούτη η ανάρτηση θα έπρεπε κανονικά να είναι αφιερωμένη στη συλλογή διηγημάτων του Σώμερσετ Μώμ με τίτλο Βροχή. Αποφάσισα όμως να χρησιμοποιήσω τις γραμμές αυτές για να δώσω ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα για τον τρόπο με τον οποίο επιλέγω το επόμενο ανάγνωσμα.

Διαβάζοντας, λοιπόν, Το πάρκο των ελαφιών του Νόρμαν Μαίηλερ συνάντησα την ακόλουθη (έμμεση) προτροπή του συγγραφέως, " Ο πρώτος καλός Εγγλέζος πεζογράφος που διάβασα ποτέ μου ήταν ο Σόμερσετ Μομ και είχε γράψει κάπου ότι κανείς δεν είναι καλύτερος απ' όσο χρειάζεται να είναι."

Από καιρό είχα την επιθυμία να διαβάσω κάποιο διήγημα του γνωστού Εγγλέζου πεζογράφου, ο οποίος στην εποχή του ήταν ένα από τα πιο καυτά ονόματα, βάζοντας την υπογραφή του, εκτός από αρκετά διηγήματα, τόσο σε πολλά θεατρικά όσο και σε αρκετά σενάρια για τον κινηματογράφο. Μπορείτε να φανταστείτε τη χαρά μου που στο παζάρι της πλατείας Κλαυθμώνος, μαζί με Το πάρκο των ελαφιών, είχα φροντίσει να προμηθευτώ και τη Βροχή.

Δε χρειάστηκε να κάνω τίποτε περισσότερο από το να ακολουθήσω το νήμα που μου πέταξε ο Μαίηλερ.

Η Βροχή (εκδόσεις Ηριδανός σε μετάφραση Δημήτρη Κωνσταντινίδη) αποτελείται από πέντε διηγήματα ( Βροχή, ο Νεωκόρος, ο Πολύξερος, Σανατόριο, Ζιγκολό και Ζιγκολέτ). Το βασικό χαρακτηριστικό της γραφής του Μωμ, όπως αποτυπώνεται τουλάχιστον σε αυτή τη συλλογή διηγημάτων, είναι ο ξεκάθαρος πυρήνας του κάθε έργου, η ορατή έμπνευση του συγγραφέα που αποτέλεσε την αφορμή για τη συγγραφή της κάθε ιστορίας. Χωρίς να πλατιάζει, υπηρετεί πιστά το λογοτεχνικό είδος της μικρής φόρμας.

Στο ομώνυμο διήγημα θα ασχοληθεί με το έργο της ιεραποστολής. Οι δυτικοί που πιστεύουν πως ξέρουν τι πρέπει να κάνουν στο όνομα του δημιουργού για να "σώσουν" τους άγριους των άλλων ηπείρων. Η χριστιανική αγάπη και η ανθρώπινη τιμωρία.
Στο Νεωκόρο, ο αγράμματος νεωκόρος θα δει την πόρτα της εξόδου από την ενορία την οποία για χρόνια υπηρετούσε πιστά.
Ο Πολύξερος θα βρεθεί σε δύσκολη θέση όταν θα αναγκαστεί να παραδεχτεί την ήττα του κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού με πλοίο.
Ο Ζιγκολό και η Ζιγκολέτ, ζευγάρι, θα πρέπει να αποφασίσουν αν υπάρχει γυρισμός στο παρελθόν της ένδειας και της συνεχούς ανασφάλειας ή αν εκείνη θα πρέπει να συνεχίσει να παίζει τη ζωή της κορώνα γράμματα εκτελώντας το τρικ που εκείνος επινόησε.

Δεν αναφέρθηκα παραπάνω στο διήγημα με τίτλο Σανατόριο εσκεμμένα. Ήταν εκείνο που μου έδωσε το νήμα εξόδου από τον Εγγλέζο Μωμ στο Γερμανό Τόμας Μαν.

Το Μαγικό βουνό του Τόμας Μαν είναι ένα από τα βιβλία εκείνα που όσος καιρός και αν περάσει δε θα πάψουν ποτέ να με στοιχειώνουν. Όταν το διάβασα δεν διατηρούσα ετούτο το ιστολόγιο. Είναι απόφαση που έχω πάρει να μην αναφέρομαι αναλυτικά σε περασμένα βιβλία. Μπήκα στον πειρασμό να το κάνω για αρκετά, μα αντιστάθηκα. Διαβάζοντας όμως το Σανατόριο επέστρεψα για ακόμα μια φορά σε εκείνα τα ύψη όπου οι φυματικοί αποκομμένοι από τον υπόλοιπο κόσμο δημιουργούσαν τη δική τους κοινωνική μικρογραφία στο περιθώριο του αγώνα για ζωή. Θυμήθηκα την υπόσχεση που μου είχα δώσει να επιστρέψω στο έργο του Μαν. Έτσι το επόμενο βιβλίο που θα διαβάσω θα είναι ένα από τα πρώτα έργα του συγγραφέα, η νουβέλα Τόνιο Κρέγκερ.