Δευτέρα 30 Απριλίου 2012

Η ανάρτηση πριν την ανάγνωση



Η ανάρτηση πριν την ανάγνωση μοιάζει να λείπει συχνά ώστε να αποδοθεί η εμπειρία στο σύνολό της. Είναι ίσως το πιο παρεξηγημένο κομμάτι της διαδικασίας της ανάγνωσης. Όλοι μιλάνε για το βιβλίο που διάβασαν, αναφέρονται στην πλοκή, στα βιογραφικά στοιχεία του συγγραφέα, εκφράζουν την τελική ετυμηγορία για το αν τους άρεσε ή όχι. Σχεδόν κανείς όμως δε θυμάται να μιλήσει για την προαναγνωστική εμπειρία, για το λόγο για τον οποίο επέλεξε το συγκεκριμένο βιβλίο, για το πως ένιωσε όταν το κράτησε στα χέρια του για πρώτη φορά, για τη βόλτα στο βιβλιοπωλείο, για την ίδια του τη φαντασία η οποία αχαλίνωτη έτρεξε να δημιουργήσει προσδοκίες.

Μικρά και μεγάλα κομμάτια του παζλ τα οποία κινδυνεύουν να μείνουν στο σκοτάδι της λήθης κάτω από τη βαριά σκια μετά το πέρας της ανάγνωσης.

Υπάρχουν βιβλία τα οποία ποτέ δεν κατάφεραν (ως τώρα) να ξεπεράσουν αυτόν το σκόπελο. Δεν είναι μόνο ο όγκος ενός βιβλίου που μπορεί να λειτουργήσει αποτρεπτικά. Ξέρω ανθρώπους που το εξώφυλλο ενός βιβλίου θα αποτελούσε την αιτία να μην κάνουν το βήμα προς τα εμπρός. Μη γελάτε, είναι αλήθεια. Η ανάγνωση, ως πηγή ευχαρίστησης και ψυχαγωγίας, διέπεται από κανόνες πλήρους ελευθερίας, ευτυχώς δεν υπάρχουν υποχρεωτικά αναγνώσματα.

Και μπορεί το παράδειγμα με το εξώφυλλο να είναι κάπως τραβηγμένο αλλά δεν πιστεύετε ότι θα είχε τεράστιο ενδιαφέρον να κατατεθεί η άποψη του καθενός μας τόσο σχετικά με τα βιβλία που επιλέγει να διαβάσει όσο και με εκείνα που συστηματικά αποφεύγει;

Αφού κανείς δεν έχει αναγνωστικό χρόνο για χάσιμο δε μπορεί παρά μια ισχυρή πεποίθηση να κρύβεται πίσω από την επιλογή ή όχι ενός βιβλίου.

Δεν ξέρω αν τέτοιου είδους αναρτήσεις χωράνε στο ιστολόγιο αυτό, το επεξεργάζομαι ακόμα. Αυτό που όμως θα ξεκινήσω να κάνω είναι να κρατάω προσωπικές σημειώσεις πριν την ανάγνωση ενός βιβλίου. Θα έχει ενδιαφέρον, πιστεύω, μετά την ολοκλήρωση της ανάγνωσης να επιστρέψω πίσω, στο σημείο μηδέν, και να συγκρίνω την εμπειρία με τις προσδοκίες, που αυθαίρετα δημιούργησα στο μυαλό μου εν τη απουσία του συγγραφέα.

4 σχόλια:

  1. να ένα ωραίο θέμα που έθιξες.
    το πώς και το γιατί διαλέγουμε ένα βιβλίο.
    από έλξη, από μια σύσταση, από υποχρέωση-για λόγους μαθησιακούς,ενημέρωσης κτλ, από μόδα, από κάτι άλλο;
    συνήθως διαβάζω βιβλία που με "τραβάνε". ο συγγραφέας που αν μου είναι γνωστός του έχω κάποια εμπιστοσύνη, ο τίτλος - έχω καιρό τώρα που θέλω να διαβάσω το Δέντρο από καπνό", το εξώφυλλο βέβαια όσο κι αν τελικά είναι κάπως παιδαριώδες, ακόμη και μια ταινία μπορεί να με κάνει ν αγοράσω το βιβλίο που την ενέπνευσε, πρόσφατα αγόρασα το "Τι αξία έχει η αλήθεια, ερημίτη μου; " από την ταινία The Caveman's Valentine και μου άρεσε πολύ πολύ.
    αυτά για την ώρα.
    αν κι έχει πολλά να γράψουμε γι αυτό το θέμα.
    καλημέρα, καλή εβδομάδα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Υπάρχουν όντως τόσα πολλά που είναι κρίμα να μένουν στην αφάνεια αφήνοντας έτσι ανολοκλήρωτη την εμπειρία της ανάγνωσης...

      Διαγραφή
  2. Τέτοιες αναρτήσεις κάνω συχνά στο ιστολόγιο μου, τόσο που αισθάνομαι ότι ο κόσμος θα νομίζει ότι δεν τελειώνω τα βιβλία...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είναι όμορφες οι αναρτήσεις σου κατά τη διάρκεια της ανάγνωσης, μη σε απασχολεί τι πιστεύει ο κόσμος!

      Διαγραφή