Η σκόνη που συνόδευσε την έκδοση του 2666 κατακάθεται καθώς περνούν οι μήνες αλλά ακόμα δείχνει να είναι νωρίς για μένα. Δεν είναι μόνο ο ντόρος που με κρατάει μακριά αλλά και η πεποίθηση πως συγγραφείς σαν τον Μπολάνιο καλό είναι να προσεγγίζονται με έναν ιδιαίτερο ρυθμό. Επαφή και παύση. Σκοπεύω να δείξω υπομονή, ακριβώς επείδη τον θεωρώ ξεχωριστό. Όταν ένας συγγραφέας αντιμετωπίζει, ως έργο ζωής, ένα βιβλίο του, τότε, ίσως και ο αναγνώστης θα έπρεπε να ασπαστεί την άποψη αυτή, ώστε να μεγιστοποιήσει τόσο την ωφέλεια όσο και την απόλαυση.
Η συλλογή διηγημάτων με τίτλο Τηλεφωνήματα κυκλοφόρησε το 1999. Χωρίζεται σε τρία μέρη, καθένα από τα οποία παίρνει το ονομά του από το τελευταίο διήγημα. Τηλεφωνήματα, Ντέτεκτιβ, Βίος της Ανν Μουρ. Στο επίκεντρο των ιστοριών βρίσκονται στοιχεία αυτοβιογραφικά, η ιστορία της Χιλής αλλά και της Λατινικής Αμερικής, οι αναφορές στο Μπόρχες και η ισπανόφωνη λογοτεχνία, κυρίαρχη όπως πάντα στα γραπτά του Μπολάνιο. Δεν είναι τυχαίο πως συχνά χαρακτηρίζεται ως ο συγγραφέας των συγγραφέων. Αυτό είναι και το σημείο στο οποίο θα ήθελα να σταθώ λίγο παραπάνω σε σχέση με τα υπόλοιπα. Συγγραφείς, αναγνώστες, βιβλιοπωλεία και περιοδικά λογοτεχνίας βρίσκουμε σε κάθε έργο του Χιλιανού, αναμενόμενο ίσως καθώς εκείνα αποτελούν αναπόσπαστα στοιχεία της σχέσης του με τον κόσμο και ο Μπολάνιο είναι από τους συγγραφείς εκείνους οι οποίοι χρησιμοποιούν τα προσωπικά βιώματα στο εργαστήρι τους. Αλλά αυτό που πραγματικά κάνει τις αναφορές στη λογοτεχνία ξεχωριστές είναι οι περιγραφές φανταστικών βιβλίων παράλληλα με την παράθεση υπαρκτών έργων. Έργα που για κάποιο λόγο δε βρήκαν ποτέ το δρόμο τους, σπέρματα ιστοριών, τα οποία χρησιμεύουν στην πλοκή οξύνοντας τη φαντασία του αναγνώστη. Λόγος περί λογοτεχνίας που καθηλώνει, εύχεσαι να υπήρχαν όντως τα μυθιστορήματα αυτά ή να μπορέσεις να ανακαλύψεις τις καλά κρυμμένες αναφορές του.
Θεωρώ δεδομένο πως το μυαλό του ποτέ δεν έπαυε να γεννάει ιδέες, είναι κάτι που φαίνεται άλλωστε και στα διηγήματά του, όπου σε κάθε ιστορία ξεπηδούν άλλες που λαμβάνουν μεγαλύτερη ή μικρότερη έκταση ανάλογα με την κρίση του. Ίσως και τα ίδια τα διηγήματα να κάλυπταν την ανάγκη για διαρκή επαφή με τη γραφή, μέρη στα οποία απόθετε κάποιες από τις ιστορίες που δε χωρούσαν στα μυθιστορήματα βιώνοντας ταυτόχρονα το σωτήριο αίσθημα του ολοκληρωμένου έργου.
Δυστυχώς χάθηκε νωρίς...
Εδώ θα βρείτε μια παλιότερη ανάρτηση σχετικά με το μυθιστόρημά του Μακρινό αστέρι.
Μετάφραση Έφη Γιαννοπούλου.
Εκδόσεις Άγρα.
Ωραιότατα τα "Τηλεφωνήματα"! Το πιο αγαπημένο μου διήγημα της συλλογής είναι το "Τζοάννα Σιλβέστρι". Εκεί βλέπει κανείς και τη θεματική τόλμη του συγγραφέα.Ποιος άλλος θα μπορούσε να συνθέσει ένα ελεγειακό ποίημα πάνω στην ύπαρξη,τη φθορά και το χρόνο,με ηρωίδα μια παρηκμασμένη πορνοστάρ; Αυτός είναι ο Μπολάνιο,μπορεί να σου μιλήσει για την Επιφάνεια στο περιθώριο μιας παρτούζας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔιακειμενικό τερτίπι: η Τζοάννα Σιλβέστρι εμφανίζεται για πρώτη φορά στο Μακρινό Αστέρι,δίχως όμως να της χαρίζεται ένα πρωτοπρόσωπο αφηγηματικό νήμα.Αντιλαμβανόμαστε δηλαδή αυτό που γράφεις,ότι ο Μπολάνιο έχει διαρκώς ιδέες για υποπλοκές που άλλοτε βρίσκουν έναν παράλληλο με την κεντρική αφήγηση δρόμο κι άλλοτε αυτονομούνται σε μικρότερης έκτασης αφηγήματα(άλλοτε βέβαια,απλώς σπιθίζουν και χάνονται).
Πιστεύω ότι θα σου αρέσουν εξίσου ή και περισσότερο οι "Πουτάνες Φόνισσες" και "στο προτείνω ανεπιφύλακτα",που λένε...
Καλές αναγνώσεις,συνονόματε :-)
YΓ. αυτός ο βραχνάς με τη λεκτική επαλήθευση πιστεύω ότι δυσκολεύει αρκετούς αναγνώστες του μπλογκ ν'αφήσουν κάποιο σχόλιο.Γιατί,αν επιτρέπεται,δεν το καταργείς;
Ευχαρίστώ, και για το σχόλιο και για την πρόταση. Δε θα αργήσει η στιγμή που θα ξαναπιάσω στα χέρια μου τον Μπολάνιο! Αυτό με την επαλήθευση όλο σκεφτόμουν να το βγάλω και όλο το ξέχναγα, ήταν νομίζω αυτόματη ρύθμιση, τώρα το αφαίρεσα νομίζω, ελπίζω να μη γεμίσω σπαμ σχόλια.
ΔιαγραφήΤην καλησπέρα μου Johnny!