Η Τραγουδίστρια και η Πολυθρόνα - Αριστείδης Αντονάς

" ο άνθρωπος της πολυθρόνας δεν θα επιβιώσει χωρίς παράθυρο. κι ο άνθρωπος του παραθύρου ήδη περιμένει μια πολυθρόνα "

Ο συγγραφέας υπακούει στις βουλές των αποστολέων των δύο κειμένων. Πρώτα εκδίδει την Πολυθρόνα στο περιοδικό Νέα Εστία. Ύστερα στη διεύθυνση του περιοδικού καταφτάνει φάκελος που περιέχει το κείμενο με τίτλο Η Τραγουδίστρια και συνοδεύεται από τέσσερις φωτογραφίες αλλά και από το σημείωμα "προς τον άνθρωπο της πολυθρόνας, από τον άνθρωπο του παραθύρου". Ο Αντονάς θα επέμβει στα δύο κείμενα περισσότερο ως συντηρητής παρά ως συγγραφέας. Θα παραδώσει αυτοπροσώπος το υλικό στον εκδοτικό οίκο Άγρα. Θα δημιουργηθεί μία σελίδα στον ιστό ( thesingerandthearmchair.com ) όπου ο οίκος δεσμεύεται πως θα αναρτήσει οποιαδήποτε νέα στοιχεία προκύψουν. Στην έκδοση η σειρά των κειμένων αντιστρέφεται.

Ο άνθρωπος του παραθύρου μένει μόνος του σε ένα σπίτι αρχιτεκτονικά ιδιόμορφο και απομονωμένο, η ανάβαση μέχρι το παράθυρο πραγματοποιείται με τη χρήση ιμάντα. Την ηρεμία της μοναξιάς ταράζει η άφιξη της τραγουδίστριας, στο κατόπι της δύο αστυνομικοί. Εκείνος θα προσφερθεί να την κρύψει.

Οι πρώτες σελίδες προαναγγέλουν αστυνομικό μυθιστόρημα. Όμως, στο λογοτεχνικό κόσμο του Αντονά το φαίνεσθαι δε συμβαδίζει (σχεδόν ποτέ) με το είναι. Αρχιτέκτονας με διδακτορικό στη φιλοσοφία προσεγγίζει τη λογοτεχνία από άλλο μονοπάτι. Σε βάσεις κλασικές και δομές δεδομένες από τον χρόνο επιχειρεί τη μεταποίηση και τη βελτίωση χωρίς να ξεχνά τη συντήρηση. Η πολυθρόνα ως στοιχείο όχλησης στο μέσο του δωματίου, οι δεδομένες δυσκολίες παρουσίασης της αιτίας. Η φαινομενικά απλή προσπάθεια περιγραφής του αντικειμένου παρουσιάζει ολοένα και μεγαλύτερες απαιτήσεις. Κάπως έτσι, ένα αρχιτεκτονικό πρόβλημα αποκτά φιλοσοφικές διαστάσεις. Ο συγγραφέας εκμεταλεύεται τα λογοτεχνικά εργαλεία για να απομακρυνθεί από το φιλοσοφικό λόγο. Ο συγγραφέας, ο αφηγητής και οι ήρωες δημιουργούν μία τριάδα αδιαίρετη που εξυπηρετεί την αποστασιοποίηση από το Εγώ της αυθεντίας και προσδίδει αρετές, λογοτεχνικές και θεατρικές, στο κείμενο.

Κείμενο απαιτητικό που χρίζει αρκετών αναγνώσεων και διαφορετικών προσεγγίσεων παρά τη μικρή του φόρμα. Ο Αντονάς κάνει ορθή χρήση των λογοτεχνικών μέσων και πετυχαίνει να καταστήσει τον αναγνώστη μέτοχο. Έντονη η μη συμβατική θεατρικότητα που αναβλύζει από το κείμενο, το απόλυτο σκοτάδι διαδέχεται το εκτυφλωτικό φως που λούζει τα πρόσωπα και τα αντικείμενα. Οι χαρακτήρες, αν και δίνονται αρκετά αφαιρετικά, δηλώνουν το παρόν.

Λογοτεχνία υψηλού επιπέδου και όχι κενή παράθεση γνώσεων. Ο Αντονάς είναι ένας ιδιαίτερος και πολυσχιδής δημιουργός, κάτι που μπορείτε να εξακριβώσετε επισκεπτόμενοι είτε το ιστολόγιο που διατηρεί (antonas.blogspot.gr), είτε τη σελίδα του (www.aristideantonas.com), αλλά κυρίως διαβάζοντας κάποιο βιβλίο του. Η συλλογή διηγημάτων με τίτλο Αριθμοί είναι προτεινόμενο, όπως και ο Φλογοκρύπτης. Η Τραγουδίστρια και η Πολυθρόνα πιστεύω πως θα έπρεπε να ακολουθήσει, όχι από πλευράς σημαντικότητας, μα εξέλιξης του συγγραφέα. 


Εκδόσεις Άγρα