Μάρτυρας σε διάλογο

Να εύχεσαι, της είπε, να συναντάς και αναγνώσματα κακά στο διάβα της ζωής σου, να μην αποστρέφεις το βλέμμα από το ποταπό, να προσπαθείς να κατανοήσεις τα αίτια της όχλησης. Να θυμάσαι πως το φως υπάρχει ως αντίθεση του σκότους και πως η ομορφιά είναι ο αντίποδας της ασχήμιας.(...) Να μην κυνηγάς την εμπειρία αυτή γιατί η προκατάληψη θα υπερισχύει. Να ακολουθείς τα νήματα με πίστη και προσήλωση, όπως οι ναυτικοί τους φάρους. Να έχεις τα μάτια ανοιχτά, πάντα. (...) Η αισθητική του αναγνώστη δε διαμορφώνεται μονόπλευρα, σφυρί και αμόνι απαιτείται. Δρόμος με θέα υπέροχη η λογοτεχνία, μα και γεμάτος κακοτοπιές που πρέπει να γνωρίσεις. Για να βαφτίσεις αριστούργημα ένα έργο θα πρέπει να υπάρχει η σύγκριση. Μη θεωρήσεις τύχη καλή τη συνεχή τριβή με έργα υψηλά γιατί ελοχεύει ο κίνδυνος να χαθεί το μέτρο και τότε η ψυχή θα στέκει ανικανοποίητη μπροστά στους θησαυρούς. Να εμπιστεύεσαι το ένστικτο και την κρίση που σου προσφέρει απλόχερα η προσωπική σου εξέλιξη. Με τον καιρό, οι διαφορές θα αποκτούν λεπτές αποχρώσεις, δυσδιάκριτα όρια θα οικοδομήσουν την αισθητική κλίμακα. (...) Η επιστροφή σε αναγνώσματα, που κατά το παρελθόν σου πρόσφεραν ικανοποίηση, κρύβει τον κίνδυνο της απογοήτευσης. Μάταια θα αναζητήσεις το σημερινό σου εαυτό σε εκείνον τον αναγνώστη. Η απογοήτευση θα περάσει, μην ανησυχείς γι' αυτό, εκείνο που θα απομείνει θα είναι ένα από τα καρέ της διαδρομής. Είναι όμως πιθανό να συμβεί και κάτι άλλο, διαφορετικό: επιστρέφοντας, σε σελίδες παλιές, να βιώσεις νέα, πρωτόγνωρα συναισθήματα, να γευτείς νέους καρπούς. Και αυτό θα είναι ακόμα ένα καρέ.


Αυτά, ανάμεσα σε άλλα, της είπε σε εκείνο το καφέ. Αυτή έδειχνε να γυρεύει περισσότερα, επέμεινε με ερωτήσεις να μάθει τίτλους και ονόματα, να γεμίσει τις σελίδες από το ημερολόγιο της. Εκείνος παρέμεινε σιωπηλός. Ύστερα, πλήρωσε ο καθένας τον καφέ του και αποχωρίστηκαν.