Η ιστορία πίσω από το πώς έφτασε το βιβλίο του Χιλιανού συγγραφέα στα χέρια μου: εκείνη ελπίζει να φύγει, δεν είναι ότι το θέλει με όλη της την καρδιά, όμως κάποτε η λογική επικρατεί, ένα αίσθημα επιβίωσης εμφανίζεται ξαφνικά. Νιώθει πως εδώ οι συνθήκες δεν είναι ευνοϊκές, ούτε πρόκειται σύντομα να γίνουν τέτοιες. Μένει σπίτι περιμένοντας τη θετική απάντηση, εμμονικός έλεγχος του ηλεκτρονικού ταχυδρομείου και εναλλαγή ακραίων συναισθημάτων. Αναπόφευκτα σκέφτεται όσα (δεν) θα μπορέσει να κουβαλήσει μαζί της. Αποφασίζει να μοιράσει κάποια από τα βιβλία της, έτσι δεν θα τα αφήσει πίσω της να σκονίζονται στην ξύλινη, βαριά βιβλιοθήκη, μια ανακούφιση την κατακλύζει, ελαφραίνει το βάρος δίχως να γεμίζει το κενό με ενοχές. Για εσένα, λέει, έψαξα να βρω κάποιον ισπανόφωνο, και βγάζει το βιβλίο από την τσάντα.
Κόκκινο, άφθονο κόκκινο. Ένα θραύσμα ήλιου πάνω στην άμμο και στα κατάξερα μαδέρια. Κόκκινο σαν το αίμα από το παρελθόν που αναβλύζει τις νύχτες της αγρύπνιας και των τσιγάρων. Κόκκινο χειροπιαστό, που λάμπει για λίγο καθώς γλιστράει ανάμεσα στα δάχτυλά μου κι απλώνεται πάνω στις τάβλες της ξύλινης πανσιόν. Μέσα μου φουντώνει η αδημονία. Ανυπομονώ να βρεθώ στο γραφείο μου κοντά στον σιδηροδρομικό σταθμό Μαπότσο, με το μεταλλικό μου γραφείο, τα δύο δωματιάκια μου, την κουζίνα με τα ράφια, τα κατσαρόλια και τα βιβλία μου που τα τρώει η σκόνη και η υγρασία, όπως τις αναμνήσεις μου.
Ο Ερέδια, κεντρικός ήρωας όλων των μυθιστορημάτων του Ετερόβικ, ιδιωτικός ντετέκτιβ στο επάγγελμα, εγκατέλειψε το Σαντιάγο για να βρεθεί σε ένα παραθαλάσσιο θέρετρο, λίγους μήνες πριν από την έναρξη της καλοκαιρινής σεζόν. Εκεί θα αναλάβει τη συντήρηση και το βάψιμο μια τουριστικής μονάδας, δουλειά χειρωνακτική, χωρίς απαιτήσεις για σκέψη, από Δευτέρα μέχρι Παρασκευή. Τα Σαββατοκύριακα ελεύθερα, μα εξίσου μοναχικά, με βόλτες στην παραλία, και η νοσταλγία για τη βουή της μεγαλούπολης δεν θα αργήσει να εμφανιστεί. Μόνο ένα πράγμα επιθυμεί πια: την επιστροφή.
Γυρίζοντας, παρέα πάντα με τον γάτο του, που ακούει στο όνομα Σιμενόν, θα βρεθεί μπλεγμένος στην εξιχνίαση μιας δολοφονίας, υπόθεση χωρίς εργοδότη και άρα χωρίς προοπτική αμοιβής, ένα κουβάρι που αρχίζει να ξετυλίγεται αργά για να οδηγήσει σε μια ύποπτη ανάθεση κατασκευής ενός αγωγού φυσικού αερίου, που συνοδεύεται από εκβιασμούς και διαφθορά δημόσιων λειτουργών, με φαινομενικά τυχαίους θανάτους, που μοιάζουν με ατυχήματα. Ο Ερέδια περιδιαβαίνει την πρωτεύουσα, με τα μπαρ και τους εμπορικούς δρόμους, αλλά και την περιφέρεια γεμάτη από χαμόσπιτα, συναναστρέφεται με αλτρουιστές οικολόγους και αστυνομικούς που παίζουν διπλό παιχνίδι, στοχάζεται για τη ζωή, διαβάζει Χέμινγουεϊ και Ονέτι, λυγίζει από τη ματαιότητα της ζωής και ανυπομονεί για την επόμενη βροχή, που ίσως οδηγήσει εκείνη την κοπέλα πίσω στο μπαρ του κέντρου, όπως την τελευταία φορά.
Ένα αστυνομικό μυθιστόρημα οφείλει να διαθέτει έναν κεντρικό ήρωα δοσμένο με τέτοιο τρόπο, ώστε να δικαιολογείται η προσήλωσή του στο καθήκον, καθήκον που δεν υπάγεται, άμεσα τουλάχιστον, στο δίπτυχο δόξα-χρήμα. Να δημιουργεί στον αναγνώστη μια αίσθηση αφέλειας, να τον κάνει συμπαθή και ταυτόχρονα αληθοφανή, καθώς τριγυρίζει σε ένα περιβάλλον που κάθε ενέργεια μοιάζει να εκπορεύεται από μια κάποια υστεροβουλία. Ο Ετερόβικ το γνωρίζει αρκετά καλά αυτό.
Το μυθιστόρημα διακρίνεται και για τις λοιπές αρετές της αστυνομικής λογοτεχνίας. Διαθέτει σασπένς και ανατροπές, χρησιμοποιώντας την πλοκή συχνά ως πρόσχημα για κοινωνικοπολιτικό σχολιασμό, εμπεριέχονας και έναν έντονο προβληματισμό για τη λεηλασία του περιβάλλοντος στο όνομα της ανάπτυξης και του κέρδους. Μια αίσθηση γλυκόπικρου χιούμορ διαπνέει τις σελίδες, με θύμα κυρίως τον Ερέδια, ενώ δεν θα μπορούσε να λείπει και μια, παράλληλη με την κυρίως υπόθεση, ερωτική ιστορία.
-Ο γάτος έχει όνομα;
-Σιμενόν.
-Όπως ο ποδοσφαιριστής;
-Ναι, έπαιζε στην επίθεση, σ' ένα αχτύπητο τρίο μαζί με τον Σοριάνο και τον Ονέτι.
Μετάφραση Κρίτων Ηλιόπουλος
Εκδόσεις Opera
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου