Ένα πρώτο ερώτημα που σου αφήνει είναι εάν πρόκειται για μυθιστόρημα ή δοκίμιο. Μάλλον είναι κάτι ανάμεσα στα δύο τελικά, ίσως λίγο άνισα δοσμένο αλλά είναι τέτοια η αγωνία του συγγραφέα που σε παρασέρνει μαζί του, σε ένα προσωπικό ταξίδι στην καθημερινότητά του, στην προσωπική αναζήτηση, στον απολογισμό, στο ταμείο ανάμεσα στην θεωρία και στην πράξη, στο παρελθόν και στο μέλλον που σαν στενό ρούχο κρέμεται στο παρόν.
Η υπόθεση είναι περίπου η ακόλουθη : ο πρωταγωνιστής οδηγώντας ακούει ραδιόφωνο, κάποια στιγμή στα διόδια της Ελευσίνας το σήμα χάνεται και το καντράν τρελένεται και τότε μια φωνή λέει τα εξής : " Οι άθλιοι του 21ου αιώνα, ξένοι, πρόσφυγες, αιρετικοί,του λόγου, της επιθυμίας και της σκέψης, θα βρουν καταφύγιο στην ευρυχωρία του πνεύματος, διαφορετικά το μέλλον θα είναι μια πλήμμη φρίκης..." και ανανεώνει το ραντεβού για την επόμενη εβδομάδα την ίδια ώρα. Ο δοκιμιακός λόγος του εκφωνητή συντροφεύει, όχι πάντα ευχάριστα, τον αφηγητή κατά την διάρκεια των επόμενων εβδομάδων σε μια παρτίδα ,κυρίως, εγκεφαλική.
Το διάβασα αβίαστα, με άγγιξε σε πολλά σημεία και αν και σε μερικά έχω τις ενστάσεις μου, συμβιβάζομαι με το ότι πρόκειται ίσως για το προσωπικό στυλ γραφής του συγγραφέα.
Σύντομο βιογραφικό σημείωμα:
Ο Γιώργος Σταματόπουλος γεννήθηκε στο Κεφαλάρι Κορινθίας το 1956. Σπούδασε πολιτικές επιστήμες και κοινωνιολογία στο Πάντειο πανεπιστήμιο και εργάζεται ως δημοσιογράφος στην Ελευθεροτυπία. Έχει εκδώσει τα βιβλία: Δοκιμή, Δρόμος, 1983, Αμμουδιές στην Απρόσιτη Διαφάνεια, Ελληνικά Γράμματα, 1994, T.V. η μεγάλη αδελφή, Δελφίνι, 1995, Μέσα Προσεγγίσεις (Ο λόγος ως ανάσχεσις στον εκχυδαϊσμό της επικοινωνίας), Παρουσία, 1996, Νους θυμός εφ'ήμερη, Καστανιώτη, 2000, Έρωτας -Ανθρώπου μύησις, Καστανιώτη,2000, Η φωνή ,Καστανιώτη, 2005.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου