Δευτέρα 17 Ιανουαρίου 2011

Biutiful (2010)

Ώμορφη Βαρκελώνη. Γροθιά στο τουριστικό στερεότυπο της πρωτεύουσας της Καταλoνίας. Αλήθεια ποιός θα ήθελε να την επισκεφθεί στο άμεσο μέλλον μετά την θέαση της ταινίας;

Ο Uxbal ( Javier Bardem) είναι ένας άντρας σε ελεύθερη πτώση, ένας αντιήρωας σε έναν κόσμο που δεν χωράει ήρωες πια, κινείται στο μητροπολιτικό περιθώριο, δείχνει να θέλει αλλά να μην μπορεί να φανεί αντάξιος των προσωπικών του αξιών.

Ο Ινιάριτου ( Amores Perros, 21 Grams, Babel) επιστρέφει με ένα ακόμα δράμα. Υπάρχουν και σε αυτήν την ταινία τρεις παράλληλες ιστορίες, απλά αυτή την φορά σχεδόν εφάπτονται, δεν συναντώνται απλώς. Ο μεξικανός κάνει ταινία κάθε τρία με τέσσερα χρόνια και αυτό αντανακλάται στο σενάριο, κυρίως. Ταινίες δουλεμένες στην λεπτομέρεια. Το Biutiful θα μπορούσε να θεωρηθεί και δραματοποιημένο ντοκιμαντέρ, ως ένα σημείο βέβαια.

Ο Μπαρδέμ, βραβευμένος στο περσινό φεστιβαλ των Καννών είναι εξαιρετικός, τον βοηθάει και ο ρόλος του, ο οποίος είναι αρκετά αβανταδόρικος. Πρόκειται για μεγάλο ηθοποιό και φροντίζει να το δείχνει σε κάθε ευκαιρία. Η Maricel Alvarez στο ρόλο της διαταραγμένης ψυχικά πρώην συζύγου είναι συγκλονιστική.

Η ταινία είναι λίγο τεράστια, 147 λεπτά για την ακρίβεια αλλά δεν πιστεύω να ένιαξε κανέναν, κυλάει τόσο αβίαστα που αποδεικνύει θαρρείς την σχετικότητα του χρόνου. Είναι τουλάχιστον εντυπωσιακό το γεγονός ότι δεν κάνει σε κανένα σημείο κοιλιά. Τα παραπάνω αποτελούν ένα επιπρόσθετο σχόλιο σχετικά με την δουλειά που προηγείται του γυρίσματος.

Κάτι τελευταίο, μου άρεσε το πως χειρίστηκε το μεταφυσικό στοιχείο σε ένα περιβάλλον ωμά ρεαλιστικό.

Πρόκειται σίγουρα για μια από τις καλύτερες ταινίες της χρονιάς ( μακάρι βέβαια να διαψευστώ!)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου