Πέμπτη 12 Δεκεμβρίου 2013

Πέρασε κιόλας μια βδομάδα



Γιατί δεν τον ρωτάς, πρότεινε εκείνη. Ήθελα αλλά ντρεπόμουν, και σήμερα το ίδιο θα ένιωθα. Ήμουν δεν ήμουν τεσσάρων και ένα από τα σημαντικότερα θέματα που με απασχολούσαν ήταν το παγωτό μηχανής. Εκεί, στη γωνία Ρήγα Φεραίου και Ζαΐμη, ένα τετράγωνο από το σπίτι, έφτιαχναν το πιο ωραίο απ' όλα. Να ρωτήσεις εσύ, της είπα, και εκείνη ρώτησε. "Τρώτε συνέχεια παγωτό;"  ο υπάλληλος έμεινε έκπληκτος να την κοιτάζει πριν απαντήσει: "Το έχω σιχαθεί, ούτε να το μυρίζω δε θέλω."

Δεν ήταν η απάντηση που περίμενα. Πόνταρα πως θα προσπαθούσε απλώς να αποκρύψει το μέγεθος του εθισμού του, εκείνος όμως χρησιμοποίησε το ρήμα σιχαίνομαι, σιχαινόταν το παγωτό, πώς ήταν άραγε δυνατόν. Μέρες στριφογυρνούσα την απάντησή του στο μυαλό μου. "Το έχω σιχαθεί, ούτε να το μυρίζω δε θέλω."

Με τα χρόνια, η ανάμνηση αυτή πήρε τις διαστάσεις της, απέκτησε τα χαρακτηριστικά αξιώματος, του οποίου η διατύπωση θα ήταν κάπως έτσι: Όταν ασχολείσαι επαγγελματικά με κάτι που σου αρέσει, στο τέλος καταλήγεις να το σιχαίνεσαι.

Ακολούθησα αυτό το αξίωμα για πολλά χρόνια, τα ενδιαφέροντα και τα πάθη μου - λίγα είχα απ' αυτά- εμφανίζονταν από το απομεσήμερο μέχρι αργά το βράδυ, ύστερα έκαναν στην άκρη για να διαβεί η ρουτίνα και η διεκπεραίωση.

Χρόνια μετά, μια περίοδος έντονης επαγγελματικής αναζήτησης με οδήγησε στην ισπανική επαρχία. Εκεί, εθελοντής στη διάθεση του δήμου, δοκίμασα διάφορες παράπλευρες "εθελοντικές δράσεις", τις περισσότερες από δική μου πρωτοβουλία. Μία από τις ελάχιστες που σχεδόν μου επιβλήθηκε αφορούσε τη δημοτική βιβλιοθήκη, μία υπάλληλος θα έλειπε με αναρρωτική άδεια και κάποιος έπρεπε να συμπληρώσει το κενό. Ήμουν ο εκλεκτός.

Εξέτασα σοβαρά το ενδεχόμενο να αρνηθώ, να τραβήξω μια φορά το σχοινί, ταυτόχρονα θα εξέταζα την αντοχή του. Δεν το έκανα, περπάτησα ως εκεί την καθορισμένη ώρα, η έτερη υπάλληλος με περίμενε στη ζέστη του πρώτου ορόφου, μου εξήγησε πως επρόκειτο για τρία απογεύματα την εβδομάδα, οι αρμοδιότητές μου αφορούσαν κυρίως τεχνικές απορίες σχετικά με την χρήση των, διαθέσιμων για το κοινό, ηλεκτρονικών υπολογιστών, η κίνηση των βιβλίων ήταν, ούτως ή άλλως, περιορισμένη.

Τρεις μήνες απασχολήθηκα εκεί. Το ιδιόρρυθμο σύστημα καταχώρησης, τα τηλέφωνα στους αμελείς δημότες, η χαρά στη θέα των προσφορών, τα κονδύλια που πρόλαβαν να συρρικνωθούν μέσα σε ένα τόσο σύντομο χρονικό διάστημα, οι επισκέψεις του σχολείου, τα μεγάλα λόγια των πολιτικών κατά τα εγκαίνια του παρακείμενου μουσείου, οι μετρημένοι στα δάκτυλα των χεριών εβδομαδιαίοι τσιμπολόγοι, τυπικοί στις υποχρεώσεις τους και ανεξάρτητοι ερευνητές του πλούτου των ραφιών της μικρής, μα γεμάτης εκπλήξεις, βιβλιοθήκης.

Είναι διαφορετικό να σου αρέσει το αντικείμενο της εργασίας σου και διαφορετικό να εργάζεσαι σε αυτό που γουστάρεις, συναισθήματα γειτονικά μα ανόμοια μεταξύ τους. Πρώτη φορά τότε γνώρισα πως είναι να είσαι παγωτατζής και να σου αρέσει το παγωτό, η εμπειρία μου στον αντίποδα της αποστροφής του άντρα με την ποδιά και τα χωνάκια των παιδικών μου χρόνων. Στην περίπτωσή μου υπήρξε ανάφλεξη του πάθους και τόνωση του ενθουσιασμού.

Γυρίζοντας, ανάμεσα σε άλλα, είχα αλλάξει και το αξίωμα εκείνο. Η επαγγελματική αναζήτηση θα έπρεπε να γίνει με γνώμονα βασικό (αν και όχι μόνο) τη σχέση με το αντικείμενο.

Πέρασε καιρός, απόπειρες και απογοητεύσεις, βήματα μπρος και πίσω, υποσχέσεις και ελπίδες που υποχώρησαν γρήγορα.

Πριν λίγους μήνες ο κύριος Librofilo και η κυρία Diavazontas με κάλεσαν να πιούμε έναν καφέ, κάτι ήθελαν να μου προτείνουν, η φαντασία μου φρόντισε να δημιουργήσει αρκετά σενάρια και υποθέσεις, κανένα δεν ήταν τόσο τρελό όσο το ανακοινωθέν, θα άνοιγαν βιβλιοπωλείο και ήθελαν εμένα ως υπάλληλο σε αυτό. Αδυνατώντας να το συνειδητοποιήσω φαντάζομαι πως έδωσα την εντύπωση του μη ενθουσιασμένου, εσφαλμένη προφανώς.

Οι μέρες πέρασαν, οι εργασίες ολοκληρώθηκαν, τα βιβλία έφτασαν και μπήκαν στις βιβλιοθήκες, πριν μια βδομάδα η ταμπέλα γύρισε, Ανοιχτό.

Το Booktalks είναι ένα βιβλιοπωλείο καφέ, βρίσκεται στο Π. Φάληρο, μακριά από τα στενά όρια του αθηναϊκού κέντρου και φιλοδοξεί να γίνει πόλος έλξης των βιβλιόφιλων (και όχι μόνο) στα νότια προάστια. Είναι πολλά τα επίθετα εκείνα που στριμώχνονται στο μυαλό μου, η συναισθηματική μου εμπλοκή όμως μου επιβάλλει να είμαι φειδωλός, το καμάρι του οικοδεσπότη, βλέπετε, περιλαμβάνει και το απαραίτητο άγχος, οι μικρές λεπτομέρειες, αόρατες στα μάτια του επισκέπτη, έχουν άλλες διαστάσεις, όμως η ικανοποίηση της λειτουργίας απαλύνει την όποια κόπωση. Τώρα αν πούμε και καμιά κουβέντα παραπάνω για τον Μαρίας...









υ.γ Την Κυριακή (15/12) το απόγευμα είναι τα εγκαίνια, ορίστε και η αφορμή για επίσκεψη!

   



15 σχόλια:

  1. Καλή αρχή!!!

    Μακάρι το Booktalks να πάει καλά και σε σένα προσωπικά να πάνε όλα όπως τα θες...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καλή αρχή.Ο ενθουσιασμός αναμενόμενος, το άγχος απαραίτητο,εμείς όμως κρατάμε την δημιουργία,την ομορφιά της εκπλήρωσης ενός ονείρου,την τόλμη και κυρίως την αγάπη για το αντικείμενο που γίνεται παθιασμένη προσφορά γνώσης. Λία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευχαριστώ πολύ, τα λόγια σας δίνουν δύναμη και έμπνευση.

      Διαγραφή
  3. Είθε να μη σιχαθείς ποτέ το παγωτό! ;)
    Θα σε απολαύσω εν ώρα δράσης στα εγκαίνια. Βρες κάτι καλό να μου προτείνεις - όχι άλλον Μαρίας! :P

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαχαχα! Προετοιμάζομαι πυρετωδώς για την παράσταση των εγκαινίων! Πάντα Μαρίας!

      Διαγραφή
  4. Σαββάτο μεσημέρι είστε ανοιχτά;

    Υ.Γ. Μα υπάρχει άνθρωπος που σιχαίνεται το παγωτό ή τα βιβλία ; Έλεοοος κάπου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Σου ευχομαι μια μεγαλη ομορφη - επιτυχημενη διαδρομη στον επαγγελματικο δρομο που δαλεξες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Εγώ θα έρθω υπό τη προυπόθεη ότι θα απαγορεύεται κάθε συζήτηση για τον Μαρίας στο χώρο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Λοιπόν, καλή αρχή στη νέα σου δουλειά!
    Να δουλεύεις στο χώρο του βιβλίου είναι μαγικό, σε κάνει ν' αγαπάς περισσότερο το βιβλίο και να θες περισσότερα βιβλία.
    Τις περιόδους που δουλεύω σε βιβλιοπωλείο η βιβλιοθήκη μου μεγαλώνει κατά πολλά ράφια.
    Να θυμάσαι το βιβλιοπωλείο που σέβεται τους υπαλλήλους του τους επιτρέπει να αγοράζουν βιβλία -30% της αρχικής τιμής ;)
    Κρίμα που δεν θα μπορέσω είμαι στα εγκαίνια, θα δουλεύω πουλώντας βιβλία από την άλλη πλευρά της πόλης.
    Λοιπόν, συνάδελφε καλή αρχή!
    Κι άμα χρειαστείτε δεύτερο άτομο εδώ είμαι!!! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Πόσο μα πόσο ωραία ηχεί η προσφώνηση Συνάδελφε! Σε ευχαριστώ για τις ευχές και τις συμβουλές, σε ευχαριστώ πολύ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή