Τετάρτη 30 Μαΐου 2012
Αυτοκρατορικές απολαύσεις - Bret Easton Ellis
Λος Άντζελες, η πόλη των αγγέλων, η Μέκκα του σινεμά. Λαμπερή και απαστράπτουσα. Ότι λάμπει όμως δεν είναι πάντα χρυσός, κάτω από τη φρεσκοβαμμένη επιφάνεια συχνά κρύβεται άνθρακας. Εκατοντάδες αγόρια και κορίτσια συρρέουν από κάθε μεριά του πλανήτη με τη φιλοδοξία να γίνουν το επόμενο μεγάλο όνομα της βιομηχανίας του θεάματος, ελάχιστοι τα καταφέρνουν. Μικρή σημασία δείχνει να έχει το ταλέντο, περισσότερο συνδράμουν οι συγκυρίες, όποιες και αν είναι αυτές. Στα παρασκήνια, ένα σύνολο ανθρώπων, με τον τίτλο του μάνατζερ. Μοιράζουν υποσχέσεις μεν αλλά ο στόχος τους δεν παύει στιγμή να είναι το κέρδος, τα ποσοστά, τα συμβόλαια. Πάρτυ με εκατοντάδες εκλεκτούς καλεσμένους, πόρτες που περιμένουν να ανοίξουν. Μέχρι που μπορείς να φτάσεις για να πετύχεις το στόχο σου; Αυτή είναι η ερώτηση κλειδί.
Οι Αυτοκρατορικές απολαύσεις αποτελούν τη συνέχεια του προ εικοσιπενταετίας βιβλίου του, Λιγότερο από το μηδέν. Ο Κλέι, επιτυχημένος σεναριογράφος σήμερα, επιστρέφει από τη Νέα Υόρκη στο Λος Άντζελες για το κάστινγκ της νέας του ταινίας. Εκεί θα συναντήσει ξανά τους παιδικούς του φίλους, τη Μπλερ και τον Τζούλιαν. Η Ρέιν είναι μια ακόμη φιλόδοξη νεαρή που έφτασε στο Χόλυγουντ για να κάνει καριέρα. Η «σχέση» της με τον Κλέι είναι σχέση εκατέρωθεν εκμετάλλευσης. Στην πορεία όλα περιπλέκονται. Απαγωγές, εκβιασμοί, φόνοι αλλά και πάρτυ, ναρκωτικά και σεξ. Ο συγγραφέας τραβάει λίγο στα άκρα την ιστορία είναι η αλήθεια αλλά πείθει πως δεν προκαλεί για την πρόκληση και μόνο. Τα πάθη αναδύονται από τα υπόγεια της ανθρώπινης ύπαρξης.
Εκκωφαντική η απουσία ήρωα. Ο αναγνώστης δύσκολα θα ταυτιστεί με κάποιο από τα πρόσωπα της ιστορίας και αν τυχόν συμβεί αυτό νομίζω πως μάλλον θα επιλέξει να μην το παραδεχτεί, ούτε στον ίδιο του τον εαυτό. Μυθιστόρημα που ανήκει στην κατηγορία του νουάρ χωρίς ίχνος όμως ρομαντισμού όπως συχνά συμβαίνει σε αντίστοιχες ιστορίες.
Ατμοσφαιρικό νουάρ ή νεο-νουάρ (αν προτιμάτε) μυθιστόρημα, από το συγγραφέα του American Psycho, για την Καλιφόρνια του σήμερα, που φαντάζει πιο τρομακτική σε σύγκριση με εκείνη της δεκαετίας του ΄80. Σκοτεινή αμερικάνικη λογοτεχνία στα χνάρια των Νόρμαν Μέιλερ, Τσαρλς Μπουκόφσκι, Φράνσις Σκοτ Φιτζέραλντ και τόσων άλλων ακόμα.
Μετάφραση Δημήτρης Αθηνάκης.
Εκδόσεις Κέδρος.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
ερώτηση σημαντική
ΑπάντησηΔιαγραφήπρέπει πρώτα να διαβάσω το Λιγότερο από το μηδέν, ή πάει κι έτσι μόνο του;
οι αμερικάνοι έχουν μια τάση με μικρές κοφτές προτάσεις να τρυπάνε το κόκαλο και να χτυπάνε μεδούλι.
λέμε τώρα.
άμα το διαβάσω θα πω κάτι πιο σωστό ίσως.
Το Λιγότερο από το μηδέν το ανακλάυψα πρόσφατα σε κεντρικό βιβλιοπωλείο της Αθήνας στον πάγκο με τις προσφορές και ενώ είχα ήδη διαβάσει τις Αυτοκρατορικές απολαύσεις. Νομίζω πάντως πως μπορεί να διαβαστεί και ανεξάρτητα.
Διαγραφή