Εγκλωβισμός

Δεν έχω παράπονο, του είπα. Τον τελευταίο καιρό έχω διαβάσει μερικά πραγματικά ωραία βιβλία, δεν έχω παράπονο, του είπα. Αλλά τώρα, συνέχισα, θέλω να διαβάσω κάτι δικό του, ένα ακόμα δικό του, του Μπέρνχαρντ εννοώ, ξέχασα να σ' το πω, του είπα. Και σκοπεύω να το κάνω άμεσα, του είπα. Και, για να είμαι σίγουρος, θα διαβάσω, τώρα κιόλας, την πρώτη γραμμή, θα κατεβάσω τους Φτηνοφαγάδες απ' τη βιβλιοθήκη και θα διαβάσω, τώρα κιόλας, την πρώτη γραμμή, με αυτόν τον τρόπο θα με εγκλωβίσω, οριστικά και αμετάκλητα, σε αυτό που θέλω να κάνω, του είπα.

Βαδίζοντας προς το πάρκο Βέρτχαϊμσταϊν, πράγμα που έκανε επί βδομάδες κατά το βράδυ, μα το προηγούμενο τριήμερο και τακτικά γύρω στις έξι το πρωί, με σκοπό την έρευνά του, όπου, εξ αιτίας των ιδεωδών φυσικών συνθηκών που επικρατούσαν ίσα ίσα στο πάρκο Βέρτχαϊμσταϊν, όπως εξήγησε, έπειτα από πολύν καιρό κατόρθωσε να επανέλθει από ένα εντελώς άχρηστο τρόπο σκέψης για τη Φυσιογνωμική του σ' έναν επωφελή, ναι, εν τέλει άκρως χρήσιμο τρόπο σκέψης και συνεπώς ξανάπιασε το γραπτό του, το οποίο είχε επί πολύν καιρό αφήσει κατά μέρος επειδή ήταν ανίκανος να συγκεντρωθεί, ένα γραπτό που από την επιτυχή του περάτωση εξαρτιόταν τελικά άλλο ένα γραπτό, που από την δική του επιτυχή περάτωση εξαρτιόταν άλλο ένα γραπτό, και από την επιτυχή περάτωση των τριών αυτών γραπτών, τα οποία έπρεπε οπωσδήποτε να γραφούν, εξαρτιόταν ένα τέταρτο γραπτό για τη Φυσιογνωμική, από το οποίο πράγματι εξαρτιόταν η μελλοντική επιστημονική του εργασία και, κατά συνέπεια, η μελλοντική του ύπαρξη εν γένει, πήγε ξαφνικά και εντελώς αιφνίδια όχι ως συνήθως στην Παλιά Φλαμουριά, αλλά στην Παλιά Βελανιδιά κι έτσι συνάντησε κατά τύχη τους Φτηνοφαγάδες, όπως τους έλεγε, με τους οποίους, επί πολλά χρόνια κατά τις εργάσιμες ημέρες, και συνεπώς Δευτέρα με Παρασκευή, έτρωγε φτηνά στα Δημοτικά Μαγειρεία της Βιέννης, και συνεπώς στα λεγόμενα Δ.Μ.Β., και ειδικότερο στο Δ.Μ.Β.  στη λεωφόρο Νταίμπλινγκ.

Και άρχισα να διαβάζω την πρώτη γραμμή, τότε κιόλας, όπως του είχα πει, και έτσι με εγκλώβισα, οριστικά και αμετάκλητα, σε αυτό που ήθελα να κάνω, να διαβάσω δηλαδή κάτι δικό του, του Μπέρνχαρντ, τους Φτηνοφαγάδες του Μπέρνχαρντ στην προκειμένη, επειδή δεν είχα παράπονο απ' τα βιβλία που είχα διαβάσει τον τελευταίο καιρό, μερικά εκ των οποίων, όπως του είχα πει, ήταν πραγματικά ωραία, αλλά τότε ήθελα να διαβάσω κάτι δικό του. Και, τότε κιόλας, διάβασα την πρώτη πρόταση, και έτσι με εγκλώβισα, οριστικά και αμετάκλητα, σε αυτό που ήθελα να κάνω.



υγ. Εναλλακτικός τίτλος ανάρτησης: Οι Φτηνοφαγάδες, Thomas Bernhard, μτφρ. Βασίλης Τομανάς, εκδόσεις Νησίδες