Ανάμεσα στο βίντεο αρτ και το κινηματογράφο στέκεται το Μέσα στο Δάσος του Άγγελου Φραντζή. Μια σπουδή πάνω στην σεξουαλικότητα. Χώμα, αέρας, νερό και φωτιά. Οι τρεις πρωταγωνιστές κινούνται ανάμεσα στο φυσικό τοπίο, την μεταφυσική και το όνειρο. Ελάχιστοι διάλογοι. Το κόκκινο σπίτι στην μέση του δάσους. Η θαλάσσια σπηλιά. Το εγκαταλελειμμένο εκκλησάκι,με τα αναμμένα κεριά.Τρεις νέοι. Δύο αγόρια και μια κοπέλα. Η έκρηξη του λευκου αυτοκινήτου. Η σαρκική επαφή.
Γυρισμένο εξ ολοκλήρου με μια ψηφιακή φωτογραφική μηχανή. Δεν ξέρω αν η απόφαση αυτή δείχνει την διάθεση του σκηνοθέτη για πειραματισμό ή πρωτοπορία. Ίσως με αυτό το "τρικ" επιχειρεί την αποκινηματογραφοποίηση. Η χρήση της φωτογραφικής μηχανής και οι τεχνικές της ιδιαιτερότητες δίνουν μια άλλη διάσταση, μια άλλη αίσθηση, πιο κλειστή, πιο προσωπική.
Εικαστικά το αποτέλεσμα είναι τέλειο. Η δύναμη των εικόνων αντικαθιστά την έλλειψη σεναρίου με την ακαδημαϊκή έννοια του όρου. Το ρεπεράζ είναι αξιοζήλευτο, πολύ θα ήθελα να μάθω το μέρος στο οποίο έλαβαν χώρα τα γυρίσματα, πρέπει να είναι κάπου στον βορρά αν και θα μπορούσε να είναι κάτι πιο εξωτικό.
Η μόνη τεχνική αδυναμία που παρατήρησα έχει να κάνει με τον ήχο των διαλόγων, συχνά αναγκάστηκα να καταφύγω στους αγγλικούς υπότιτλους. Βέβαια η διάλογοι είναι ελάχιστοι, αλλά είναι κρίμα όπως και να το κάνεις.
Θα ήθελα να το δω ξανά κάποια στιγμή στο μέλλον υπό καλύτερες συνθήκες, η προβολή στο TAF ήταν κάπως προβληματική με κόσμο να πηγαινοέρχεται και τον θόρυβο από το μπαρ να μην σε αφήνει να αφεθείς.
Πρόκειται πάντως για μια όμορφη εικαστική σύνθεση με πολλές αναγνώσεις. Δεν έχω ασχοληθεί αλλά φαντάζομαι πως θα έχει εγείρει κάποια πολεμική. Είναι από τα έργα που σίγουρα δεν σε αφήνουν αδιάφορο, το κοινό χωρίζεται σε υποστηρικτές και σε πολέμιους. Είναι κάτι το οποίο το θεωρώ "επιτυχία" του εκάστοτε δημιουργού.
Το όνειρο του σκύλου (2005) του ιδίου είναι από τις αγαπημένες μου ελληνικές ταινίες. Το μονόπλανο στην αρχή της ταινίας είναι ονειρικό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου