Παρασκευή 17 Φεβρουαρίου 2012

Σελιδοδείκτες και ανάγνωση

Στα πρώτα μου μετεφηβικά αναγνώσματα οι σελιδοδείκτες ήταν κάτι απλώς αναγκαίο, η δίψα μου ήταν τόσο μεγάλη που με έκανε να αδιαφορώ. Δωρεάν σελιδοδείκτες που έβρισκα δίπλα ή μπροστά στην ταμειακή του βιβλιοπωλείου, διαφήμιζαν βιβλία που ποτέ δε διάβασα. Ξέμεναν σε κάποιο βιβλίο και έτσι κάπως η χρηστική τους ζωή λάμβανε τέλος.

Ύστερα, όταν πια αισθητικά δε με κάλυπταν, τη θέση τους πήραν οι σελιδοδείκτες της Πρωτοπορίας με τα αποφθέγματα μεγάλων συγγραφέων. Έτσι έμαθα πως σύμφωνα με τον Όσκαρ Γουάιλντ " η μόδα είναι μια μορφή ασχήμιας τόσο ανυπόφορη που πρέπει να την αλλάζουμε κάθε έξι μήνες" και συμφώνησα μαζί του.

Κατά καιρούς μου έκαναν δώρο διάφορους σελιδοδείκτες. Έτσι δοκίμασα και το μεταλλικό ο οποίος ξέμεινε στις σελίδες της βιβλιογραφίας ενός βιβλίου φιλοσοφίας, στις οποίες είχα υποσχεθεί να επιστρέψω κάποτε. Θυμάμαι εκείνο το δώρο για τη γιορτή μου που παρέα με το βιβλίο είχε και ένα σελιδοδείκτη, "έτοιμο για ανάγνωση" μου είπε εκείνη χαμογελώντας.

Τα τελευταία τρία ή τέσσερα χρόνια οι σελιδοδείκτες έγιναν για μένα ένα σημαντικό μέρος της ανάμνησης της ανάγνωσης ενός βιβλίου. Αποκόμματα από εισιτήρια, φυλλάδια παραστάσεων, οδοντογλυφίδες, ένα post it, μια απόδειξη, ένα μπιλιέτο. Εκείνα που άλλοι μαζεύουν σε ένα κουτί εγώ τα έχω φυλαγμένα στη βιβλιοθήκη. Πολλά απ' αυτά συντρόφευσαν παραπάνω από μία αναγνώσεις μέχρι τη στιγμή που ένιωθα πως βρήκαν τη θέση τους ανάμεσα στις σελίδες κάποιου βιβλίου.

Δεν έτυχε να αγοράσω σελιδοδείκτη ως σήμερα, η χρήση ενός αντικειμένου μπορεί να ανακυκλωθεί ώστε ποτέ να μην αναγκαστώ να τσακίσω τη σελίδα ενός βιβλίου ή να τραβήξω το "αυτί" του. Καταλαβαίνω όμως και εκείνους που έχουν φετίχ με τους σελιδοδείκτες αρκεί να μην είναι δύσχρηστοι και "φωνακλάδες"...

5 σχόλια:

  1. Τρελαίνομαι όταν δω τσακισμένη σελίδα ή σημάδι από καφέ σε βιβλίο.
    Αντίθετα, δεν μ' ενοχλεί να βλέπω σημειώσεις και υπογραμμίσεις, με έναν διακριτικό τρόπο όμως.
    Εννοώ, να μην καταστρέφεται η αισθητική του βιβλίου εντελώς.

    Όσο για τους σελιδοδείχτες, χρόνια κάνω συλλογή.
    Μερικοί είναι πολύ έξυπνοι, όπως της Πρωτοπορίας.
    Άλλοι πάλι γουστόζικοι.
    Και κάποιοι είναι έργα τέχνης.


    κ.κ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Εγώ τσακίζω σελίδες, δε λεκιάζω αλλά τσακίζω...
    ενίοτε βάζω εισιτήρια από κινηματογράφο, αποδείξεις κλπ. Να φανταστείτε ότι αγόρασα τον μεταλλικό με χάρτινο πλαίσιο από Παπασωτηρίου με τα "50 books to read before you die"...έσκισα το χάρτινο περίβλημα (του κυρίως σελιδοδείκτη δηλαδή) και έχω στήσει το μεταλλικό σκέτο στο γραφείο μου για να βλέπω τη λίστα...τι να πω; Μάλλον πως δε μου πάει ο σελιδοδείκτης (και επί τη ευκαιρία καταγγέλλω τους μεγάλους σελιδοδείκτες που εξέχουν αφειδώς από το βιβλίο και εκνευρίζομαι αφόρητα...)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Θα συμφωνήσω με την filoteo, τσακίζω χωρίς καμία αιδώ, δεν λερώνω όμως βιβλία και δεν τα σημειώνω, παρά μόνον αυτά της ποιήσης. Με περηφάνια μπορώ να δηλώσω, πως ακόμα κι αν ξεκινήσω με σελιδοδείκτη, πάντα μια κάποια του σελίδα θα είναι τσακισμένη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Οι πιο χρηστικοί και βολικοί σελιδοδείκτες: κίτρινα χαρτάκια post-it (με πάμπολλες σημειώσεις πάνω τους) και ακυρωμένα εισιτήρια μέσων μεταφοράς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Χαρτοπετσέτες, αποδείξεις, αφτάκια, χαρτονόμισμα, κατάλογος delivery, τσάκισμα σελίδας, bookmark στο pdf, εισιτήρια κινηματογράφου και πολλά ακόμα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή