Παρασκευή 27 Ιανουαρίου 2017

Η κόρη του ταριχευτή - Kate Mosse




"Η ταρίχευση είναι μια τέχνη. Πάνω απ' όλα, έχει να κάνει με την ομορφιά. Με τη διατήρηση της ομορφιάς, την απεικόνιση της ομορφιάς, τον τρόπο που θα βρει κάποιος για να αιχμαλωτίσει την ουσία ενός πουλιού ή ζώου".
Ο Χάρι κουνούσε το κεφάλι. "Είμαι ζωγράφος. Δηλαδή δεν βγάζω έτσι τα προς το ζην, αλλά θα συμβεί κι αυτό. Το ίδιο λοιπόν νιώθω κι εγώ όταν δουλεύω έναν πίνακα, ότι έχει να κάνει όχι μόνο με την μπογιά στον καμβά αλλά και με όσα κρύβονται κάτω από την επιφάνεια". Τράβηξε το πανί από το γυάλινο φέρετρο της κάργιας. "Αυτό εδώ όμως, αυτό είναι πολύ πιο δύσκολο. Πώς καταφέρνει κανείς να μην καταστρέψει αυτό ακριβώς που προσπαθεί να διασώσει;"

Σάσεξ 1912. Η εποχή που η ταρίχευση αποτελούσε σημείο αναφοράς για την διακόσμηση έχει περάσει ανεπιστρεπτί. Ο πατέρας της Κόνι, σπουδαίος και ονομαστός ταριχευτής, έχει μείνει ουσιαστικά χωρίς δουλειά. Οι δυο τους ζουν σε ένα μεγάλο σπίτι έξω από το χωριό, στους βαλτότοπους του Φίσμπουρν. Η Κόνι, όταν ήταν μικρή είχε ένα ατύχημα, χτύπησε το κεφάλι της, γεγονός που είχε ως αποτέλεσμα να απολέσει την πρότερη μνήμη. Κάποιες εκλάμψεις φωτίζουν τις σκοτεινές πλευρές του παρελθόντος, όμως της είναι δύσκολο να συνθέσει την πλήρη εικόνα. Ο πατέρας της δεν μιλάει πολύ. Μεγαλώνοντας στο πλευρό του πατέρα της, η Κόνι έμαθε τα μυστικά της ταρίχευσης. Το πτώμα μιας γυναίκας, κοντά στο σπίτι τους, θα αποτελέσει την αρχή μια αλληλουχίας γεγονότων, αρκετά μπερδεμένων, τα οποία θα τη φέρουν κοντά με έναν νεαρό ζωγράφο, τον Χάρι, με τον οποίο φαίνεται να μοιράζονται τελικά ένα κοινό παρελθόν, γεγονός που θα αποκαλυφθεί σταδιακά και με αυξανόμενη ένταση.

Το παρελθόν επανέρχεται για να πάρει εκδίκηση και τα μυστικά ανεβαίνουν στην επιφάνεια. Έγκλημα, τιμωρία, δικαιοσύνη.

Η Κέιτ Μος, γεννημένη στο δυτικό Σάσεξ, στήνει μια γοτθική ιστορία εκδίκησης, στηριζόμενη -ή στοχεύοντας- στην ατμόσφαιρα. Αυτό είναι -ή θέλει να είναι- το μεγάλο ατού του μυθιστορήματος, κάτι για το οποίο δεν είμαι απόλυτα σίγουρος αν το επιτυγχάνει. Χωρισμένη σε κεφάλαια, ανάλογα με τον τόπο εξέλιξης της δράσης, Η κόρη του ταριχευτή, διαβάζεται γρήγορα και αβίαστα, γεγονός που περιλαμβάνεται σίγουρα στα υπέρ του βιβλίου. Όπως και το στοιχείο της ταρίχευσης, που πέρα από τη σημασία του στην εξέλιξη της πλοκής, αποτελεί ένα γοητευτικό συστατικό, και με μια φιλοσοφική διάσταση, όπως αποτυπώνεται στο παραπάνω απόσπασμα. Οι χαρακτήρες είναι καλοσχηματισμένοι, δοσμένοι με σαφήνεια και φυσικότητα, με το παρελθόν τους, το οποίο αποκαλύπτεται σταδιακά, να ολοκληρώνει την εικόνα τους, κάτι το οποίο αποδεικνύει τη δουλειά της συγγραφέως σε όλα τα στάδια της συγγραφής.

Εκεί όμως που βρίσκεται η ένστασή μου, η κυρίως ένστασή μου, είναι στο μυστήριο. Εξηγούμαι: μου έμεινε η αίσθηση πως η Μος κάπως σκόπιμα θολώνει την ιστορία με στόχο να επιτείνει το μυστήριο, χρησιμοποιεί δηλαδή το μυστήριο για να δημιουργήσει μυστήριο, βιάζοντας κάπως τις καταστάσεις, θέτοντας περισσότερα ερωτήματα απ' όσες απαντήσεις γνωρίζει να δώσει.

Είχα μεγαλύτερες προσδοκίες απ' όσες τελικά ικανοποίησε η ανάγνωση, δυστυχώς.

Μετάφραση Μυρσίνη Γκανά
Εκδόσεις Μεταίχμιο


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου