Δευτέρα 19 Μαρτίου 2012

Ο Τριστάνο πεθαίνει - Antonio Tabucchi






Οι ήρωες στοιχειώνουν συχνά το μυαλό του συγγραφέα στο οποίο γεννήθηκαν, αποκτούν έτσι ύπαρξη, εξωτερικά χαρακτηριστικά, άποψη και ιδιαιτερότητες. Ζουν και πεθαίνουν εκεί όπου γεννήθηκαν. Ο Ταμπούκι στρέφει όλα τα φώτα στον ήρωά του, τον Τριστάνο. Στέκεται στην κάμαρα στο πλευρό του ετοιμοθάνατου χαρακτήρα του, δεν παίρνει καθόλου το λόγο, υπάκουος καταγράφει τη μαρτυρία του.

Ο Τριστάνο νιώθει την ανάγκη να μοιραστεί την ιστορία του, φωνάζει το συγγραφέα, λίγο πριν το τέλος, με σκοπό να καταγράψει τα λεγόμενά του. Ο συγγραφέας δεν επεμβαίνει καθόλου σε αυτά, δείχνει να νιώθει άνετα στο ρόλο του γραφιά. Έτσι γινόμαστε και εμείς μάρτυρες. Η ιστορία ξεκινά από την Πλάκα κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής, συνεχίζεται στην Ιταλία με τη συμμετοχή του στο αντάρτικο, μεταφέρεται στην Ισπανία του Χέμινγουέυ και καταλήγει στην Ιταλία του '70.

Πανέξυπνο το τέχνασμα του Ιταλού συγγραφέα το οποίο δίνει φόρμα στο λόγο του και του επιτρέπει να δώσει μια άλλη διάσταση στο κείμενο μέσα από τη μαρτυρία, τινάζοντας από πάνω του το βάρος της καθαρά προσωπικής άποψης. Δεν έχω διαβάσει κάτι άλλο δικό του και άρα δεν μπορώ να γνωρίζω αν αποτελεί γνώρισμα το οποίο συναντάται στο σύνολο, του μεγάλου σε έκταση, έργου του. Το συγκεκριμένο μυθιστόρημα με καθήλωσε με την ιδιαιτερότητά του. Συγγραφικό τέχνασμα ουσίας και όχι στείρου εντυπωσιασμού. Ένιωθα κατά τη διάρκεια της ανάγνωσης να βρίσκομαι στον πυρήνα της έμπνευσης του δημιουργού, να ακούω το μουρμουρητό της συνομιλίας του συγγραφέα με τον ήρωά του, να νιώθω τους πόνους του συγγραφικού τοκετού.

Ο Ταμπούκι καταφέρνει να αναφερθεί σε ένα μεγάλο μέρος της Ιστορίας της Νότιας Ευρώπης μέσα από ένα πανέμορφο και καθάριο μυθιστόρημα που αποπνέει την αγάπη του συγγραφέα για ετούτη τη μεριά του πλανήτη που βρέχεται από τα νερά της Μεσογείου. Αποδίδει ένα φόρο τιμής σε όλους αυτούς που πάλεψαν για ιδανικά και όρθωσαν το ατομικό τους ανάστημα παρά τις αμφιβολίες και τις αδυναμίες τους.

Ο Αντόνιο Ταμπούκι γεννήθηκε στην Πίζα της Ιταλίας το 1943, πόλη στην οποία εξακολουθεί να μένει, μετά από πολύχρονη παραμονή στην Πορτογαλία. Εκτός από συγγραφέας είναι γνωστός και για την μετάφραση στα ιταλικά του μεγάλου Πορτογάλου συγγραφέα Φερνάντο Πεσόα.


(Υπέροχη) μετάφραση: Ανταίος Χρυσοστομίδης.
Εκδόσεις Άγρα.

2 σχόλια: