Το θρόισμα των εκδοχών - Αρίστη Προυσσιώτη

Του κειμένου προηγούνται τεχνικές οδηγίες ανάγνωσης.

Διάβασε πρώτα τις αριστερές σελίδες.
Ύστερα να ζευχθεί κάθε γραμμή με την απέναντί της.
Οπότε η αριστερή και η δεξιά σελίδα θα γίνουν μία.

Η απορία σχηματίζεται στο πρόσωπο μου. Ίσως και η καχυποψία. Τέχνημα χωρίς ψυχή; Γυρίζω τη σελίδα και αρχίζω την ανάγνωση ακολουθώντας τις οδηγίες. Αρκεί η πρώτη ιστορία για να πω: κάτι ενδιαφέρον, κάτι πραγματικά ενδιαφέρον υπάρχει εδώ. Καθώς η ανάγνωση συνεχίζεται εντυπωσιάζομαι όλο και περισσότερο. Από τη μία η τεχνική επιτυχία. Μια ιστορία χωρισμένη στα δύο, η αριστερή σελίδα αποτελεί μια ανεξάρτητη ιστορία, η σύζευξη της αριστερής και της δεξιάς σελίδας σε μία αποτελεί επίσης μια ανεξάρτητη ιστορία και μάλιστα διαφορετική. Από την άλλη το νόημα του τεχνικού ευρήματος, η ψυχή για την οποία αναρωτιόμουν παραπάνω. Αρκεί να αφαιρέσει μία φράση κανείς για να αλλάξει εντελώς το νόημα μιας ιστορίας, για να μετατραπεί ο προδότης σε ήρωα, για να αποκαλυφθεί ο υπεύθυνος.

Ένα εγχείρημα γοητευτικό, που απαιτεί από τον αναγνώστη να υποταχθεί σε μια νέα τυπογραφική διάταξη, αλλά τον αποζημιώνει. Από μόνη της η σύλληψη του τεχνικού ευρήματος δεν θα ήταν αρκετή, όμως η Προυσσιώτη την υποτάσσει στις ιστορίες που θέλει να διηγηθεί, στις διαφορετικές οπτικές γωνίες που θέλει να προσδώσει, στην επιθυμία της να ξεγελάσει τον αναγνώστη, που βιάζεται να βγάλει συμπέρασμα διαβάζοντας τη μισή ιστορία, να του γκρεμίσει τον ορίζοντα προσδοκιών που έχτισε πριν διαβάσει την ιστορία στο σύνολό της. Και ο αναγνώστης δεν αντιδρά θυμωμένος, αλλά απολαμβάνει αυτό το νοητικό παιχνίδι, αποκαλύπτεται καθώς το σύνολο της εικόνας.

Βιβλίο που κρύβει πίσω του πολλή δουλειά αλλά και έμπνευση. Έχω ξαναγράψει κάπου: ένα παιχνίδι με τον τρόπο που τα παιδιά αντιμετωπίζουν το παιχνίδι, ως κάτι πολύ σοβαρό. Για το βιβλίο -και για τη συγγραφέα- δεν γνώριζα τίποτα, μέχρι που αποφάσισα να στείλω μέηλ σε έναν νεκρό συγγραφέα, εκείνος με ευχαρίστησε για τα καλά μου λόγια και μου πρότεινε κάποια βιβλία, ανάμεσά τους και Το θρόισμα των εκδοχών. Αν διαβάσετε Το μηνολόγιο ενός απόντος θα καταλάβετε περισσότερα. Εξάλλου κανένα παιχνίδι δεν έχει ενδιαφέρον αν έχει κανείς εξαρχής το κλειδί για όλες τις πίστες.

Εκδόσεις Μελάνι