Οι νάνοι του θανάτου - Τζόναθαν Κόου

Μπήκα στο βιβλιοπωλείο έχοντας αρκετά ξεκάθαρο στο μυαλό μου ότι σκόπευα να αγοράσω το τελευταίο βιβλίο του Κόου, " Ο ιδιωτικός βίος του Μάξουελ Σιμ". Συνηθίζω να έχω προαποφασίσει τον τίτλο που πρόκειται να αγοράσω πριν διαβώ την πόρτα του βιβλιοπωλείου. Παλιότερα πέρναγα περισσότερο χρόνο χαμένος ανάμεσα σε χιλιάδες αδιάβαστα βιβλία, προσπαθώντας να βρω ένα στοιχείο που θα με οδηγήσει στο επόμενο, όσο περνά ο καιρός όμως η επιλογή γίνεται πιο ξεκάθαρη από πριν. Πάντα υπάρχει θαρρείς το νήμα για να με οδηγήσει στο επόμενο.
Ο Τζόναθαν Κόου, αν και τον ανακάλυψα σχετικά αργά, είναι ένας από εκείνους τους συγγραφείς που μου δημιουργεί την κατ'εμέ ονομαστική ανάγκη, η οποία σύμφωνα με τον δικό μου ορισμό έχει να κάνει με την επιθυμία να διαβάσεις το βιβλίο ενός συγκεκριμένου συγγραφέα την δεδομένη χρονική στιγμή. Ένιωθα λοιπόν πως χρειαζόμουν επειγόντως έναν Κόου για συντροφιά. Ακολουθώντας την αλφαβητική κατάταξη των βιβλίων, έφτασα ως το Κ, έσκυψα για να πάρω στα χέρια μου τον "Ιδιωτικό βίο του Μάξουελ Σιμ" η ματιά μου όμως έπεσε λίγο πιο δίπλα, και ενώ τα χέρια πλησίαζαν το καινούργιο εκείνη φλέρταρε με το παλιό, το πρώτο που εκδόθηκε στα ελληνικά και επίσης αδιάβαστο με τίτλο " Οι νάνοι του θανάτου". Αμφιταλαντεύτηκα για κάποια ώρα. Αν είχα αρκετά χρήματα μαζί μου θα αγόραζα, παραδέχομαι, και τα δύο, όμως έπρεπε να επιλέξω.
Δεν ξέρω τι είναι αυτό που με κρατά μακριά από τις νέες εκδόσεις, χρειάζομαι ίσως το πέρασμα του χρόνου, σαν να απαιτείται να συνηθίσω την παρουσία του νέου τίτλου, του εξώφυλλου. Επέλεξα το παλιό. Δεν μπαίνω στην διαδικασία να σκεφτώ αν έπραξα σωστά, εκείνη την στιγμή χρειαζόμουν έναν Κόου άλλωστε.

Ο Γουίλιαμ αποφασίζει να δοκιμάσει την τύχη του μακριά από την χημεία, στην μουσική. Μετακομίζει στο Λονδίνο και μοιράζεται ένα διαμέρισμα, σε μια εργατική πολυκατοικία, με την Τίνα, η οποία δουλεύει βραδυνή βάρδια. Λόγω ωραρίων δεν βλέπονται σχεδόν ποτέ και επικοινωνούν με σημειώματα που αφήνουν στον πάγκο της κουζίνας. Ο Γουίλιαμ δουλεύει σε ένα δισκοπωλείο στο City. Έχει μια μπάντα, η οποία όμως περνά κρίση και βρίσκεται στα όρια της διάλυσης. Ο μυστηριώδης μάνατζερ Τσέστερ του προτείνει να παίξει πλήκτρα σε μια άλλη μπάντα. Στην πρώτη συνάντηση θα γίνει μάρτυρας μιας δολοφονίας...

Από εκεί ξεκινά ο Κόου την ιστορία του νεαρού Γουίλιαμ. Λιγότερο πολιτικό από τα υπόλοιπα βιβλία του Κόου, οι νάνοι του θανάτου είναι ένα βιβλίο για το Λονδίνο, την μουσική, τον έρωτα και τα αδιέξοδα. Κάθε κεφάλαιο έχει ως επικεφαλίδα έναν στίχο από κάποιο τραγούδι του Morrissey άλλοτε τραγουδιστή των Smiths. Αν είχα κάποιες στοιχειώδεις γνώσεις μουσικής θεωρίας θα μπορούσα ίσως να καταλάβω περισσότερα πράγματα, όπως για παράδειγμα τις παρτιτούρες που συχνά πυκνά εμφανίζονται στο κείμενο.
Μια διαφορά του συγκεκριμένου βιβλίου σε σχέση με τα υπόλοιπα του Κόου είναι πως έχει μια πλοκή πιο μονοπρόσωπη, ο Γουίλιαμ είναι ξεκάθαρα ο πρωταγωνιστής της ιστορίας αυτής.

Βιβλίο που διαβάζεται απνευστί και σε καθηλώνει. Όλα τα βιβλία του Κόου είναι ξεχωριστά και αγαπημένα. Θα σας πρότεινα να διαβάσετε οποιοδήποτε αλλά αν έπρεπε να ονοματίσω ένα τότε αυτό θα ήταν είτε η Λέσχη των τιποτένιων είτε το Σπίτι του ύπνου.

Η ανάρτηση αυτή πιστεύω πως πρέπει "υποχρεωτικά" να κλείσει με ένα τραγούδι των Smiths, αυτό για παράδειγμα.

Εκδόσεις Πόλις.
Μετάφραση Χίλντα Παπαδημητρίου.