Δεν καταλαβαίνω #7

"Για ελληνικό είναι πολύ καλό." Φράση που χρησιμοποιείται ως γενναιόδωρο κοπλιμέντο μα στα αυτιά μου ηχεί ως σχόλιο ταπεινωτικό και προσβλητικό. Δεν καταλαβαίνω λοιπόν τι εννοεί ο εκφωνητής της έκφρασης αυτής όταν το αντικείμενο δεν είναι μήτε αυτοκίνητο μήτε διαστημόπλοιο αλλά ένα μυθιστόρημα... Πραγματικά δεν καταλαβαίνω ποιες είναι εκείνες οι δυσθεώρητες προδιαγραφές που καθιστούν ένα μικρό θαύμα τη συγγραφή ενός βιβλίου  στα ελληνικά.

Έχω πολλάκις αναφερθεί στην ελληνική λογοτεχνία μέσα από αυτό το ιστολόγιο, έχω επαναλάβει σε κάθε ευκαιρία την πίστη μου στην ύπαρξη καλής και ποιοτικής ελληνικής λογοτεχνίας σε σημείο που κάποιοι να με κατηγορήσουν για "λογοτεχνικό πατριωτισμό". Ένα παράδειγμα αποτελεί η ανάρτηση που μπορείτε να βρείτε εδώ.

Επανέρχομαι όμως στη φράση, "για ελληνικό είναι πολύ καλό". Σκέφτομαι πως αν αντικείμενο σχολιασμού ήταν ένα αυτοκίνητο για παράδειγμα, τα παραπάνω σχόλιο θα είχε μια βάση αντικειμενικότητας, καθώς στη, χωρίς τεχνολογική υποδομή στην αυτοκινητοβιομηχανία, χώρα μας, θα ήταν εντυπωσιακό να παραχθεί ένα αμάξι με ικανότητα να πιάνει υψηλή ταχύτητα, να προσφέρει ασφάλεια, να είναι φιλικό προς το περιβάλλον και να στοιχίζει λίγο. Αυτό ναι, θα ήταν μια ιστορία επιτυχίας, παράσημο στο παρμπρίζ η φράση "για ελληνικό είναι πολύ καλό", γιατί μπορεί να μη συναγωνιστεί ένα ιταλικό ή γερμανικό αλλά πηγαίνει αξιοπρεπώς.

Η συγγραφή ενός βιβλίου απαιτεί μηδενική τεχνολογική υποδομή. Προς τι λοιπόν το υποτιμητικό σχόλιο περί εντοπιότητας; Δεν καταλαβαίνω. Το αντιμετωπίζει άραγε εξ αρχής διαφορετικά; Έχει μικρότερες προσδοκίες οι οποίες τελικώς ικανοποιούνται; Και αν όντως έχει προσδοκίες μικρές τότε γιατί άραγε ξεκίνησε να το διαβάζει, γιατί δεν έμεινε πιστός στα σπουδαία ξένα (όλα ένα τσουβάλι);

(Όσο περνάει ο καιρός τόσο τσαντίζομαι με αντίστοιχες φράσεις και παγιωμένες απόψεις, ίσως φταίει που μεγαλώνω και χάνω την υπομονή μου.)