Τόποι και χρόνοι ανάγνωσης

Θυμάται να του διαβάζουν. Είναι μια σειρά από στατικές φωτογραφίες. Πρώτα στο κρεβάτι τους, ύστερα στο δικό του, πότε εκείνος και πότε εκείνη. Αργότερα τον άφησαν να τα βγάλει πέρα μόνος του. Μπορεί να το ζήτησε κι εκείνος. Ένα μικρό σιέλ πορτατίφ με μαύρο κουμπί στη βάση του. Έτσι ξεκίνησε.

Στο σπίτι που μεγάλωνε, γύρω στην εφηβεία, διάβαζε τα βράδια, και πάντα στο δωμάτιο του με την πόρτα κλειστή. Η πόρτα δεν κλείδωνε. Ησυχία και ελαχιστοποίηση του κινδύνου ξαφνικής εισβολής. Ήταν όμως και μονόδρομος. Το πρωί σχολείο, το απόγευμα φροντιστήρια και μελέτη. Πώς επέζησε, αλήθεια;

Μένοντας μόνος, φοιτητής σε άλλη πόλη, τους πρώτους μήνες δεν έβγαινε απ' το υπνοδωμάτιο. Επεκτάθηκε σταδιακά στον χώρο. Πρώτα στον καναπέ στο μικρό σαλόνι, ύστερα στο τραπέζι της παραδόξως μεγάλης κουζίνας, ούτε μία φορά στο γραφείο μελέτης, τα τραύματα ήταν ακόμα ανοιχτά. Συχνά ξημέρωνε ενώ διάβαζε.

Όταν ερωτεύτηκε πρώτη φορά συνειδητοποίησε πως το διάβασμα στο κρεβάτι πριν τον ύπνο δεν ήταν τελικά αυτό που περισσότερο επιθυμούσε. Τα βράδια που δεν ξαπλώνανε μαζί ήταν αρκετά αποσυντονισμένος για να συγκεντρωθεί. Ήταν πιο εύκολο τα πρωινά όσο εκείνη κοιμόταν δίπλα του ή όταν την περίμενε να έρθει.

Ζώντας στο εξωτερικό έμαθε να διαβάζει ξανά και ξανά τα ίδια βιβλία. Ήταν τότε που σταμάτησε οριστικά να υπογραμμίζει και να σημειώνει πάνω στα βιβλία. Αγόρασε το πρώτο του σημειωματάριο. Κάθε ανάγνωση ήταν μια καινούρια ανάγνωση και ας είχαν περάσει απλώς λίγες ώρες από την προηγούμενη.

Ακίνητος σε κίνηση ζαλιζόταν από μικρός. Κάποτε έκανε με λαχτάρα το ταξίδι Αθήνα - Θεσσαλονίκη μια με δυο φορές τον μήνα, αργότερα θα το έκανε ξανά, πάλι με λαχτάρα, πάντα με τρένο. Στο πρώτο ταξίδι έβγαλε διστακτικά το Junky, όσο αντέξω, σκέφτηκε, και άντεξε μέχρι τη στάση για αλλαγή μηχανής στον Παλαιοφάρσαλο.

Σαν φαντάρος δεν έμαθε πολλά. Διαπίστωσε όμως πως διέθετε μια ικανότητα άγνωστη ως τότε: μπορούσε να διαβάζει περπατώντας, κατά μήκος της σκοπιάς, επί ώρες. Ένα ξημέρωμα διάβαζε τη διασκευή του Αρτό στον Καλόγερο. Δεν άκουσε το φορτηγό. Ο υποδιοικητής το θεώρησε θρησκευτικό ανάγνωσμα, έτσι γλίτωσε τη φυλακή.

Η κοπέλα που δεν ήξερε ελληνικά εντόπισε το Homo Faber στο βιβλιοπωλείο. Πρέπει να το διαβάσεις αυτό το βιβλίο, αλήθεια πρέπει, αν και δεν πρέπει να βάζουμε στην ανάγνωση πρέπει, συμπλήρωσε και γέλασε μόνη της με το λογοπαίγνιο. Το εξώφυλλο ήταν απωθητικό. Εκείνη επέμεινε με το βλέμμα. Ευτυχώς.

Όταν μετακόμισε στο κέντρο, άλλο δεν ήθελε παρά να σουλατσάρει όλη μέρα. Ο κόσμος, η κίνηση, η φασαρία, ο ρυθμός της πόλης και ξαφνικά μια ήσυχη γωνιά. Κάπως έτσι άρχισε να διαβάζει στα καφέ, λίγα μόλις μέτρα μακριά από το σπίτι του, όπως άλλοι πήγαιναν στο αναγνωστήριο της βιβλιοθήκης. Αργότερα εκεί θα έγραφε κάποια κείμενα.