Νυχτερινό τρένο για την Λισαβόνα - Πασκάλ Μερσιέ

Τι είναι αυτό που μπορεί να ανατρέψει μια ζωή προγραμματισμένη ως την τελευταία της λεπτομέρια;
Ο Γκρεγκόριους, φιλόλογος σε σχολείο της Βέρνης, διάγει ένα βίο σχεδόν ασκητικό. Κάθε μέρα την ίδια ώρα αφήνει το σπίτι του και πηγαίνει στο σχολείο στο οποίο κάποτε ήταν μαθητής και ο ίδιος και που τώρα διδάσκει λατινικά, αρχαία ελληνικά και εβραϊκά. Χωρισμένος από καιρό περνά τον χρόνο του στο σπίτι ανάμεσα σε αρχαία κείμενα και σχόλια. Μια μέρα διασχίζοντας την γέφυρα συναντά μια κοπέλα έτοιμη να αυτοκτονήσει, όταν αργότερα την ρωτά ποιά είναι η μητρική της γλώσσα εκείνη θα του απαντήσει "Portugues". Ο τρόπος που θα ηχήσει η λέξη αυτή στα αυτιά του Γκρεγκόριους θα τον οδηγήσει λίγο αργότερα, όταν η κοπέλα θα έχει χαθεί, να εγκαταλείψει το σχολείο πριν το τελευταίο κουδούνι. Χαμένος περιδιαβαίνει την Βέρνη. Ο δρόμος θα τον οδηγήσει σε ένα ισπανικό βιβλιοπωλείο, εκεί θα αγοράσει το βιβλίο του Αμαντέου ντε Πράντου με τίτλο " Ένας χρυσοχόος των λέξεων". Όταν γυρίσει σπίτι, με ένα δίσκο εκμάθησης της πορτογαλικής, θα πάρει την ξαφνική απόφαση να ταξιδέψει ως την Λισαβόνα.
Εκεί θα ακολουθήσει τα ίχνη του Αμαντέου ντε Πράντου.

Η παραπάνω είναι νομίζω μια κατατοπιστική εισαγωγή για το βιβλίο του Ελβετού Πασκάλ Μερσιέ ( ψευδώνυμο του Πέτερ Μπιέρι). Θα συγκρατηθώ και δεν θα γράψω τίποτα παραπάνω σχετικά με την πλοκή και την υπόθεση. Αν ποτέ διαβάσετε το συγκεκριμένο μυθιστόρημα ίσως καταλάβετε το γιατί. Θέλω απλώς να παραθέσω το ακόλουθο απόσπασμα το οποίο ίσως να μην είναι το πιο αντιπροσωπευτικό τού βιβλίου αλλά είναι αυτό που μου έμεινε στην μνήμη.

" Ο Γκρεγκόριους δεν είχε πλήξει ποτέ στην ζωή του. Άκουγε πως υπήρχαν άνθρωποι που δεν ήξεραν τι να κάνουν με την ώρα τους, και λίγα πράγματα έβρισκε τόσο ακατανόητα όσο αυτό. Ούτε τώρα έπληττε. Αυτό που ένιωθε στο ήσυχο, υπερβολικά μεγάλο σπίτι ήταν άλλο: σαν να στεκόταν ο χρόνος ακίνητος, ή μάλλον όχι, δεν στεκόταν ακίνητος, απλά δεν τον τραβούσε κι αυτόν μαζί του στο περασμά του, δεν τον ταξίδευε προς το μέλλον, απλά κυλούσε δίπλα του χωρίς να τον αγγίζει, χωρίς να σχετίζεται μαζί του."

Ο συγγραφέας Πασκάλ Μερσιέ είναι Ελβετός, γεννήθηκε στην γερμανόφωνη Βέρνη και σπούδασε φιλοσοφία. Εργάζεται ως καθηγητής φιλοσοφίας στο Ελέυθερο πανεπιστήμιο του Βερολίνου.
Αν και γραμμένο στα γερμανικά, το βιβλίο δεν μου φάνηκε και τόσο γερμανικό χωρίς αυτό να είναι κάτι το αρνητικό.
Το Νυχτερινό τρένο για τη Λισαβόνα μου το πρότεινε μια φίλη που το διάβασε από το πρωτότυπο, την ευχαριστώ για αυτό γιατί νομίζω πως από μόνος μου δύσκολα θα τολμούσα να το διαβάσω ακόμα και αν έπεφτα τυχαία πάνω του.

Εκδόσεις Ψυχογιός.
Μετάφραση Μαρία Αγγελίδου.