"Εσύ στις δέκα λέξεις που θα πεις οι πέντε έχουν να κάνουν με τη μνήμη", λέει η Φιλιώ απέναντί μου καθισμένη στο τραπέζι εκεί που τρώγαμε κι εγώ κρατούσα κάτω από το τραπέζι αλλά με τρόπο το χαρτί με λίγες λέξεις που ήθελα να πω αλλά δεν τις έστειλα την τελευταία στιγμή, κι ας είχα αποφασίσει να τις στείλω.
Υπάρχουν αναγνώσεις που πρέπει να παραμένουν κρυφές, εσωτερικές και προσωπικές, αλλιώς, αν τυχόν επιχειρήσεις να εξωτερικεύσεις τις σκέψεις σου, κινδυνεύεις να αποκαλύψεις περισσότερα για σένα τον ίδιο, παρά για το βιβλίο. Τέτοια περίπτωση βιβλίου είναι το Άννα, τώρα κοιμήσου.
Και θα έμενε μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας (sic!), αν δεν υπήρχε μια ιδιαιτερότητα στη σύνταξη του λόγου του Παπαγεωργίου, ικανή να με ωθήσει σε σκέψεις περί επιμέλειας και σημείων στίξης. Λόγος μακροπερίοδος, εναλλαγή ευθέος και πλάγιου λόγου, επαναλήψεις λεκτικών μοτίβων και φράσεων, εώς εδώ όλα καλά· εκείνο που αρχικώς με ξένισε, μα στην πορεία με γοήτευσε, ήταν η αραιή χρήση κομμάτων, η προφανής απουσία τους. Στην αρχή, θυμίζοντας μάλλον διορθωτή παρά αναγνώστη, νοητά τα σημείωνα, πραγματοποιούσα τεχνητές αναγνωστικές παύσεις, ένα αίσθημα καχυποψίας με διακατείχε. Η επιμονή του όμως δικαιώθηκε, το κείμενο με υπνώτισε, η αναπνοή μου βρήκε ρυθμό, τα μάτια χαίρονταν για την απουσία περιττών λεκέδων ανάμεσα στις λέξεις.
Φανταζόμουν έναν επιμελητή να επιστρέφει με κοκκινίλες το κείμενο στον ντροπαλό συγγραφέα, εκείνος είτε να αποδέχεται τις "διορθώσεις" είτε να εγκαταλείπει τη μάχη της έκδοσης. Σκέφτομαι όλους εκείνους τους κακούς επιμελητές που σίγησαν ιδιαίτερες φωνές από αδυναμία να αναγνωρίσουν το ξεχωριστό από το λάθος, τους φιλόλογους που έμειναν πιστοί στο σώμα, ξεχνώντας την ψυχή. Στην περίπτωση αυτή, ο ποιητής επικράτησε. Ευτυχώς. Τύχη και ευχή η παρουσία ενός ικανού επιμελητή, για τον δημιουργό πρωτίστως, ακολούθως και για εμάς τους αναγνώστες.
Συζητώ τον παραπάνω προβληματισμό μου με την Ε., εκείνη προσπαθεί αρχικώς να καταλάβει τι εννοώ, βγάζω το βιβλίο και το αφήνω στο τραπέζι, εκείνη το ανοίγει σε μια τυχαία σελίδα και αρχίζει να διαβάζει δυνατά, δεν κομπιάζει πουθενά, θαρρείς και είχε προηγηθεί ικανός αριθμός προβών· "είναι λόγος προφορικός" μου λέει χαμογελώντας με νόημα, σε τρεις λέξεις σύνοψη.
Η απόλαυση, στη συγκεκριμένη περίπτωση, βρίσκεται στη γλώσσα, τα αδιέξοδα του έρωτα, άλλωστε, είναι χιλιοειπωμένα. Πάντως, και αν με ρωτάτε, τη Φιλιώ εγώ λυπήθηκα, με εκείνη ταυτίστηκα.
υ.γ στη σειρά αυτή των εκδόσεων Γνώση υπάρχουν αρκετά διαμαντάκια.
υ.γ2 αν δανείζεις, σου δανείζουν.
υ.γ3 "...εγώ κρατούσα κάτω από το τραπέζι αλλά με τρόπο το χαρτί με λίγες λέξεις που ήθελα να πω αλλά δεν τις έστειλα την τελευταία στιγμή, κι ας είχα αποφασίσει να τις στείλω."
Εκδόσεις Γνώση
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου