Το Όνειρο
Μία φίλη μου σύστησε έναν ηλεκτρολόγο, εκείνος ήρθε εδώ στο σπίτι, έλειπαν όλοι, ήταν και η φίλη μου μαζί, αφού έκανε ενδελεχή μελέτη, μου είπε ποιες λάμπες χρειάζεται να αλλάξω, ύστερα συμπλήρωσε: και γιατί να το κάνεις αυτό; αφού να φύγεις θες, όχι να φωτίσεις καλύτερα.
Η Υπόσχεση
Μου έταξες τόσα, νησιά και ευδαιμονία, απαίτησες ρεαλισμό προς υποστήριξη της μαγείας, και βρέθηκα εδώ·
Η πραγματικότητα
Με ξέχασες, κι εγώ βρεχόμουν, τόσα μέτρα κάτω από τη γη.
Το Καταφύγιο
Το Τέλος
"Όλα κάποτε τελειώνουν και ξαναρχίζουν, και αυτοί που ξαναρχίζουν θα είναι όμορφοι."
Διονύσης Καψάλης
(Η ηχοκινητική επένδυση του τέλους: εδώ.)
υ.γ Σήμερα είναι τα τέταρτα γενέθλια του μπλογκ· κάθε ευχή ευπρόσδεκτη.
Αθεράπευτα πιστός αναγνώστης εύχεται η γλύκα που καταυγάζουν τα κείμενα και το πρόσωπό σου να παραμείνει ανεξάντλητη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε ευχαριστώ Γιάννη!
Διαγραφή¿Por qué será tan atractivo -pensaba el Mono en otra ocasión, cuando le dio por la literatura- y al mismo tiempo como tan sin gracia ese tema del escritor que no escribe, o el del que se pasa la vida preparándose para producir una obra maestra y poco a poco va convirtiéndose en mero lector mecánico de libros cada vez más importantes pero que en realidad no le interesan, o el socorrido (el más universal) del que cuando ha perfeccionado un estilo se encuentra con que no tiene nada que decir, o el del que entre más inteligente es, menos escribe, en tanto que a su alrededor otros quizá no tan inteligentes como él y a quienes él conoce y desprecia un poco publican obras que todo el mundo comenta y que en efecto a veces son hasta buenas, o el del que en alguna forma ha logrado fama de inteligente y se tortura pensando que sus amigos esperan de él que escriba algo, y lo hace, con el único resultado de que sus amigos empiezan a sospechar de su inteligencia y de vez en cuando se suicida, o el del tonto que se cree inteligente y escribe cosas tan inteligentes qie los inteligentes se admiran, o el del que ni es inteligente ni tonto ni escribe ni nadie conoce ni existe ni nada?
ΑπάντησηΔιαγραφή"El Mono piensa en ese tema", Augusto Monterroso
ΥΓ. Εύχομαι να μη στερέψεις ποτέ από ερωτήσεις και να συνεχίζεις να διαδίδεις urbi et orbi ότι ο αγαπημένος σου Μαδριλένος είναι το χαβιάρι της ισπανικής λογοτεχνίας...Πάρε κι ένα κομμάτι απ' τους δικούς μου αγαπημένους Μαδριλένους:
http://www.youtube.com/watch?v=rFbbhlbrhfs
Lapsus digiti ή το κορίτσι που έφυγε το περασμένο Σάββατο απ' το "Booktalks" με ένα αντίτυπο των "35 Νεκρών" του Σέρχιο Άλβαρες
Σε ευχαριστώ κορίτσι, τα ερωτήματα είναι αυτά που θέτουν την κίνηση, όμως ενίοτε επιτείνουν την ακινησία... Πώς είναι το βιβλίο του Άλβαρες;
ΔιαγραφήΚαλησπέρα! Το βιβλίο του Άλβαρες περιμένει τη σειρά του (μετά τα βιβλία των Μπερνάντο Ατσάγα και Αλμπέρτο Τόρες Μπλαντίνα).
ΔιαγραφήΣτα διαλείμματα διαβάζω ποιήματα του Οράσιο Καστίγιο: "Μπήκα δύο φορές στο ποτάμι, ένιωσα τη φρεσκάδα του νερού, έκανα απλωτές, ρώτησα: ο Ηράκλειτος ήξερε να κολυμπά;"
"Αφού εγώ δεν είμαι τίποτε άλλο παρά λογοτεχνία". Φ.Κ.
ΑπάντησηΔιαγραφή"Da ich nichts anderes bin als Literatur". F.K.
Καλή συνέχεια και καλές αναγνώσεις
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε ευχαριστώ Γιάννη!
ΔιαγραφήΌσο αγαπάς αυτό που κάνεις τέλος δε θα χει
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαι, το πιστεύω και εγώ αυτό!
ΔιαγραφήΌσο αγαπάς αυτό που κάνεις τέλος δε θα χει
ΑπάντησηΔιαγραφήαπλά να συνεχίζεις
ΑπάντησηΔιαγραφήθα το έχω κατά νου, αν δεις πως ξεχνιέμαι όμως, μη διστάσεις να με σκουντήσεις ε ;)
ΔιαγραφήΧρονιά πολλά με πολλές αναγνώσεις και περισσότερες αναρτήσεις.Είμαστε περήφανοι για σένα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύχρονο το blog Γιάννη! Να συνεχίσεις να μας κρατάς συντροφιά με πολλές και ενδιαφέρουσες αναγνώσεις!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ καθυστερημένα αλλά ειλικρινή "χρόνια πολλά, βιβλιοφιλικά, συγγραφικά" και ό,τι άλλο ποθείς.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι εύχεσαι σε καποιον με όραμα (αλλο απ' το να συνεχίζει να το υπηρετεί;)
ΑπάντησηΔιαγραφή- Χρόνια πολλά κι αδίστακτα - κι η Πάβλοβα μαζί σου!