Η αλήθεια είναι ότι δεν τον είχα σε μεγάλη εκτίμηση τον Μάριο Βάργκας Λιόσα, χωρίς ποτέ να έχω διαβάσει κάτι δικό του, και αυτή είναι μια πολύ άδικη κρίση για έναν συγγραφέα αλλά ίσως και λίγο δικαιολογημένη από την στιγμή που κάθε τρεις και λίγο εμφανιζόταν να δίνει την γνώμη του επί παντός επιστητού.
Από την στιγμή που κέρδισε το νόμπελ όμως ήμουν σίγουρος πως κάποιος θα μου έκανε δώρο κάποιο βιβλίο του, όπερ και εγένετο!
Μια ομάδα εφήβων που για διαφορετικούς λόγους βρέθηκε να υπηρετεί στην στρατιωτική ακαδημία της Λίμα, εσώκλειστοι δεν παύουν να ονειρεύονται την φυσιολογική ζωή που βρίσκεται εκεί έξω, να αναπολούν την προηγούμενη ζωή τους, υπάρχουν βέβαια και οι καλές στιγμές αλλά είναι μάλλον η μειοψηφία. Οι παλιότεροι καψόνια στους νεότερους, οι μόνιμοι τα στραβά μάτια μέχρι που απειλείται η ανέλιξή τους, τσιγάρα και μπουκάλια αλκοόλ κρυμμένα στους φοριαμούς. Οι κοπέλες που περιμένουν(;) έξω από την βάση, ο εφηβικός ιδεαλισμός για τον έρωτα από την μία και οι ακατάπαυστες σεξουαλικές ορμές του έγκλειστου από την άλλη.
Με συνεχή μπρος πίσω στον χρόνο ο συγγραφέας φέρνει στο παρόν τους χαρακτήρες του ως εξέλιξη χρονική ,κατά κάποιον τρόπο, και λογική. Με τον τρόπο αυτόν δεν σε ξενίζει καμιά συμπεριφορα και καμιά αντίδραση αφού οι χαρακτήρες είναι φτιαγμένοι έτσι ώστε να υπηρετήσουν την ιστορία που ο συγγραφέας έχει στο νου του.
Πυκνογραμμένο και όμορφο το πρώτο βιβλίο του Περουβιανού συγγραφέα δείχνει ότι κατέχει την τέχνη του γράφειν.
Οπότε πλέον μέσα μου αρχίζω να βλέπω πιο καθαρά την διάκριση ανάμεσα στον συγγραφέα Μάριο Βάργκας Λιόσα και στον λαλίστατο σχολιαστή παγκοσμίων συμβάντων.
Δυστυχώς οι πράξεις και η στάση μας επί παντός επιστητού μας σημαδεύει. Ο Λιόσα, ένας αναμφισβήτητα μεγάλος συγγραφέας, ενεπλάκη στην πολιτική της χώρας του με πολύ λάθος τρόπο (κατ' εμέ) και αυτό είχε επίπτωση στο έργο του. Αντίστοιχο παράδειγμα στην Ελλάδα θα μπορούσα να σκεφτώ τον Πέτρο Τατσόπουλο, όμως όπως και να το κάνουμε το λογοτεχνικό εκτόπισμα του Λιόσα είναι ασύγκριτα μεγαλύτερο και γι' αυτό το λόγο είναι κρίμα που τα έμπλεξε έτσι. Πάντως το πρώτο του έργο "οι άνθρωποι και τα σκυλιά" γράφτηκε όταν ακόμα διαπνεότανε από αν όχι αριστερές, τουλάχιστον προοδευτικές αντιλήψεις. Η γνώμη μου είναι πάντως ότι αξίζει τον διαβάσετε, θα σας δώσει πολλά. Και τον πολιτικό Λιόσα αφήστε τον στην άκρη, πέστε ότι είναι 2 διαφορετικά πρόσωπα σε ένα σώμα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπόστολος
Απόστολος