Ποιός έχει άραγε το δικαίωμα να μιλήσει για την κατάθλιψη αν όχι ο ίδιος ο πάσχων; Αυτοβιογραφικό δοκίμιο κάποιου που αρρώστησε, γιατί για αρρώστια πρόκειται και ας είναι παρεξηγημένη και ας μην μπορούν τα συμπτώματά της να περιγραφούν με ακρίβεια. Πολύ δυνατό κείμενο γύρω από ένα θέμα ταμπού όπως η κατάθλιψη, μικρό σε έκταση αλλά εντός θέματος, χωρίς ούτε ένα περιττό λόγο, χωρίς καμιά προσπάθεια ωραιοποίησης ή ηρωοποίησης. Από την μία οι υγιείς να σου λένε πως όλοι έχουν μια κακή μέρα και από την άλλη οι ειδικοί να συνταγογραφούν και κάπου στην μέση ο ασθενής.
Νόμιζα πως όλα τα λογοτεχνικά κείμενα σε σχέση με την κατάθλιψη είναι παρεμφερή με τα βιβλία του Yalom, αλλά έπεσα έξω, εδώ η αδυναμία, η τάση προς την αυτοκτονία και τα υπνωτικά χάπια δεν είναι απλώς μεγάλα λόγια.
" E quindi uscimmo a riveder le stelle.
Κείθε προλάβαμε να ξαναδούμε τα άστρα "
Το κέιμενο πρωτοδημοσιεύτηκε το 1989 στο περιοδικό Vanity Fair. Τον επόμενο χρόνο εκδόθηκε αυτελώς σε βιβλίο.
Εκδόσεις Ποταμός.
Μετάφραση Παλμύρα Ισμυρίδου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου