Πολύ ιδιαίτερος ο λογοτεχνικός κόσμος του Τόμας Μπέρνχαρντ, προσωπικά αυστηρός, ακολουθεί ένα αργό και επαναλαμβανόμενο ρυθμό, καρκινικό και σπειροειδές. Αναγκάζει τον αναγνώστη να εντάξει στην ανάγνωση ακόμα και την ίδια του την αναπνοή. Το τρίτο του βιβλίο που διαβάζω και με καταβάλλει, δεν περνάω ωραία με την παρέα του, με ενοχλεί με αυτόν τον τρόπο που σε ενοχλούν οι λίγοι, διαλεχτοί φίλοι, ξύνοντας μέσα σου με το νύχι του αργά και βασανιστικά για να σου δείξει λίγο αργότερα την πράσινη μάζα ως λάφυρο, όχι για να σε εκδικηθεί, όχι για να σε τιμωρήσει, απλά για να σου δείξει αυτό που εσύ πεισματικά αρνείσαι να δεις.
Μέσα από την ιστορία της φιλίας του με τον Παύλο, συγγενή του Λούντβιχ Βιτγκενστάιν, ο Μπέρνχαρντ μέσα από δαιδαλώδεις συλλογισμούς αναφέρεται στην μουσική, τα καφενεία, την ζωή στην ύπαιθρο, την συγγραφή, την φιλοσοφία, την οικογένεια, τα βραβεία, την τρέλλα, τα σανατόρια, την αστική τάξη, τα γερμανικά και άλλα πολλά που είτε αναφέρονται είτε εννοούνται.
Διστάζω να προτείνω σε κάποιον να διαβάσει Μπέρνχαρντ, όχι γιατί είναι δύσκολος, μακριά από μένα τέτοιοι χαρακτηρισμοί, αλλά γιατί είναι πολύ ιδιαίτερος. Δοκιμάστε αν θέλετε κάποια στιγμή να μπείτε σε ένα βιβλιοπωλείο και να διαβάσετε, αν βρείτε τις κατάλληλες συνθήκες, τις πρώτες σελίδες κάποιου από τα βιβλία του, ίσως το κλείσετε νευριασμένοι, ίσως όμως φτάσετε ως το ταμείο.
(Κατά την προσωπική μου γνώμη) ένας από τους μεγαλύτερους συγγραφείς του προηγούμενου αιώνα ο Τόμας Μπέρνχαντ γεννήθηκε στην Ολλανδία το 1931 και πέθανε το 1989 στο σπίτι του στην Άνω Αυστρία.
Περισσότερες πληροφορίες εδώ .
Εκδόσεις Βιβλιοπωλείον της Εστίας.
Μετάφραση Δημήτρης Βάρσος.
Και για μένα ένας από τους σπουδαιότερους συγγραφείς του προηγούμενου αιώνα, το σφίξιμο και η "δυσκολία" του δεν με κάνουν να περνώ καλά, μου αφήνουν όμως την αίσθηση της κάθαρσης στο τέλος. Σα να έχεις έναν περίεργο γέρο που αγαπά το ημίφως να σου λέει την αλήθεια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΥ.Γ. το συγκεκριμένο βιβλίο δεν το έχω διαβάσει....
Γεια σου,συνονόματε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν ξέρω αν λαμβάνεις ειδοποιήσεις για σχόλια σε παλιές αναρτήσεις,αλλά μόλις σήμερα ανακάλυψα το blog σου και το διέτρεξα σχεδόν όλο,σταματώντας σε σταθμούς σαν αυτόν.Αγαπώ πολύ τον Τόμας Μπέρνχαρντ και έχω διαβάσει σχεδόν ό,τι δικό του έχει κυκλοφορήσει στα ελληνικά(13-14 βιβλία).
" Αναγκάζει τον αναγνώστη να εντάξει στην ανάγνωση ακόμα και την ίδια του την αναπνοή"
Από τα πιο εύστοχα σχόλια που έχω διαβάσει σχετικά με το έργο του Αυστριακού,ακριβώς έτσι είναι,σου προκαλεί μια αίσθηση ασθματικού άσματος,έναν εμμονικό ίλιγγο άγριας μουσικότητας.Φαντάσου πώς θα ακούγεται στα γερμανικά δηλαδή(πόσο ζηλεύω όσους μπορούν να τον διαβάσουν στο πρωτότυπο!),παρόλο που ο ίδιος τα θεωρούσε βάρβαρα και αντιμουσικά. Λέω "ακούγεται",καθώς θεωρώ τον Μπέρνχαρντ κατ'εξοχήν ακουστικό συγγραφέα,είναι σαν να έχει παρεισρφήσει μια επίμονη φωνή στο νευρικό σου σύστημα.Καλά,ο Ανιψιος... είναι από τα πιο αγαπημένα μου!