Είχα ξεχάσει πως είναι να διαβάζεις ένα ογκώδες βιβλίο, το βάρος στα χέρια σου, τη δυσκολία στην μεταφορά του. Είχα ξεχάσει όμως ακόμα δύο χαρακτηριστικά, την πολυήμερη ανάγνωση και το άπλωμα των χαρακτήρων.
Σκεφτόμουν αυτούς που τους αρέσει το διάβασμα αλλά μόνο στις διακοπές βρίσκουν τον απαραίτητο χωροχρόνο, ίσως ένα μεγάλο βιβλίο να είναι καταλληλότερο από δύο ή τρία μικρότερα.
Δεν ξέρω αν οι Διορθώσεις του Φράνζεν είναι το μεγάλο αμερικανικό μυθιστόρημα, ποτέ δεν με απασχολούν τέτοιοι τίτλοι τιμής. Η επιμονή καθ'όλη την διάρκεια της χρονιάς της blogger Don't ever read me μου κίνησε την περιέργεια, για μένα ποτέ δεν αποτέλεσε talk of the town, ίσως να ζω σε άλλη πόλη. Παραδέχομαι ότι αν δεν μου μιλούσε κάποιος γι'αυτό το βιβλίο ποτέ το μάτι μου δεν θα έπεφτε πάνω του, το εξώφυλλο της ελληνικής έκδοσης είναι αρκετά αποτρεπτικό για τα γούστα μου.
Μου άρεσε, μου άρεσε πολύ. Απόλαυσα την μεγάλη του έκταση, χτύπησα την πόρτα και με άφησαν να μπω στην ιστορία της οικογένειας Λάμπερτ, γνώρισα καλά και τα πέντε μέλη της, έμαθα πολλά και για τις οικογένειες των παιδιών, τους φίλους, τους γείτονες, τους εραστές. Έζησα για λίγο στις Ηνωμένες Πολιτείες, το american dream δεν φαινόταν τόσο ξένο, ίσως επειδή και σε αυτή την γωνιά του πλανήτη προσπαθούμε να το συλλάβουμε.
Οι χαρακτήρες. Αυτό είναι το ατού του βιβλίου. Ο συγγραφέας εκμεταλεύεται τις 760 σελίδες, όχι για να φλυαρίσει και να ικανοποιήσει τον εκδότη του, αλλά για να μας συστήσει τους πρωταγωνιστές της ιστορίας που μας διηγείται, αυτή η γνωριμία γειώνει αρκετά την ιστορία και δεν την αφήνει αχαλίνωτη να καλπάσει προς το απίθανο, συχνή παγίδα για τους δημιουργούς. Καθώς κυλούν οι σελίδες η ιστορία αποκτά μια τρισδιάστατη υπόσταση, συχνά νιώθεις να είσαι "μέσα" και να χρειάζεται απλώς να στρέψεις το κεφάλι για να δεις τον Γκάρι να μπαίνει από την πόρτα.
Μου κάνει εντύπωση που δεν έχει γυριστεί σε ταινία ακόμα, δεν νομίζω ότι θα ήθελα να την δω, γενικά το αποφεύγω αυτό το σπορ. Επίσης θετική εντύπωση είναι η συστηματική απουσία του συγγραφέα από τον εκδοτικό στίβο, 9 ολόκληρα χρόνια πέρασαν από την έκδοση του The Corrections μέχρι την έκδοση της Ελευθερίας (2010), σίγουρα κάτι λέει και αυτό.
Εκδόσεις Ωκεανίδα.
Μετάφραση Αλέξης Εμμανουήλ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου