" Κάθε στιγμή, κάθε ασύλληπτη υποδιαίρεση της στιγμής ο κόσμος περιμένει ν' αρχίσει απ' την αρχή. Ο κόσμος αρχίζει ούτως ή άλλως απ' την αρχή, αλλά κάποιο σημείο του κόσμου περιμένει, παραμένει πότε διακριτικά, πότε επιδεικτικά ανοιχτό για ν' αρχίσει από τη δική του αρχή. Γι' αυτό και ο θάνατος, που ούτως ή άλλως είναι πάντα παντού, είναι πάντα σ' ένα διαφορετικό πάντα και σ' ένα διαφορετικό παντού. Ο θάνατος είναι ένα πάντα και ένα παντού, γι' αυτό όταν μου είπε << Πάνε να μου φέρεις το θάνατο >>, δεν έκανα καμία κίνηση."
Θεσσαλονίκη, η Νύμφη του Θερμαϊκού. Πόλη αντιθέσεων και συνθέσεων. Το κέντρο και τα προάστια, η θάλασσα και το βουνό, η λάμψη και το σκοτάδι, ο έρωτας και η πορνεία. Προορισμός της εσωτερικής μετανάστευσης και αφετηρία για αναζήτηση καλύτερης τύχης στο εξωτερικό. Συντηρητισμός και πρωτοπορία. Η Θεσσαλονίκη του Παπαγεωργίου καλύπτεται από μια διαρκή ομίχλη, πότε ποιητική και πότε σκοτεινή, ομίχλη που παραπέμπει στα πλάνα του Θεόδωρου Αγγελόπουλου. Ομίχλη που άλλοτε επισκιάζει την ομορφιά και άλλοτε την αναδεικνύει. Ομίχλη του χρόνου που σκεπάζει τη ματιά στο παρελθόν.
Ο θάνατος πανταχού παρών στο κείμενο, διαρκής υπενθύμιση του τέλους και ελπίδα για νέα αρχή. Φαινομενικά άναρχη δομή, αντίστοιχη της νοσταλγίας. Όλα εκείνα που έλαβαν τέλος και επιμένουν να χτυπούν την πόρτα του παρόντος, δεκανίκια και εμπόδια στην πορεία για το μέλλον. Το φίδι που δάγκωσε τον πατέρα, η Μάρθα και το ανεκπλήρωτο του έρωτα. Βόλτες στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, αναμνήσεις από τη ζωή στο προάστιο και τις μετέπειτα εξορμήσεις στη γείτονα, στο άστυ, εξοχή.
Η αγάπη για τη λογοτεχνία, αυτοβιογραφική πινελιά του συγγραφέα στον καμβά της ζωής. Ο Πεντζίκης και ο Δημητριάδης σημεία αναφοράς, αναπόσπαστο μέρος της Θεσσαλονίκης του συγγραφέα, η αρχή της διαδρομής στο λογοτεχνικό στερέωμα. "Η εμπειρία του θανάτου μοιράζεται το μαξιλάρι του Πεντζίκη (όπως και του Εμπειρίκου και του Ελύτη και του Δημητριάδη). Εμπειρία που τανιέται ξεσκέπαστη στο ζεστό κρεβάτι της Θεσσαλονίκης. Στο Μητέρα Θεσσαλονίκη ο θάνατος που θανατώνει και ο θάνατος που θανατώνεται." Η άρρηκτη σχέση ανάμεσα στο λόγο και την ύπαρξη, "δείξε μου κάποιο σημείο στο οποίο δεν εισχωρεί ο λόγος."
Κείμενο απαιτητικό, λόγος ποιητικός. Ο συγγραφέας με μαεστρία διαχειρίζεται την ανάμνηση. Οι εναλλαγές στην ιστορία και οι προσωπικές παρεκβάσεις δεν αποτελούν εμπόδιο για τον αναγνώστη. Διάθεση φιλοσοφικής προσέγγισης, όχι μόνο του θανάτου αλλά και της μνήμης. Η νοσταλγία του μετανάστη παρούσα. Αναφορές και παραπομπές, κυρίως λογοτεχνικές, γόνιμες και απαραίτητες στο συγγραφικό όραμα και όχι απλή επίδειξη γνώσεων. Γραφή και σύνθεση που μαγνητίζουν.
Ο Βασίλης Παπαγεωργίου γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1955. Διδάσκει συγκριτική λογοτεχνία,δημιουργική γραφή και δραματουργία στο πανεπιστήμιο Växjö, στη Νότια Σουηδία. Έχει δημοσιεύσει ποίηση στα σουηδικά και θεατρικά έργα στα ελληνικά και στα σουηδικά. Έχει μεταφράσει Σουηδούς συγγραφείς στα ελληνικά και Έλληνες στα Σουηδικά.
Η παρούσα έκδοση συνοδεύεται από δύο σχέδια της Lo Snöfall.
Εκδόσεις Ροές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου