" Ότι διάλεξα μια ζωή μικρότερη από τα <<ταλέντα>> μου, επειδή με αυτή τη μικρότερη ζωή ένιωθα πιο ευτυχισμένος; (Διπλοτσεκαρισμένο)"
Το συναίσθημα, όταν τελειώνεις ένα τεράστιο -τόσο σε έκταση όσο και σε ομορφιά- μυθιστόρημα, πλησιάζει περισσότερο στη μεριά της θλίψης παρά σε εκείνη της ικανοποίησης. Σαν εκδρομή σε καινούριο μέρος, μία απόδραση από την καθημερινότητα γεμάτη με νέες εικόνες, σκέψεις και συναισθήματα. Η τελευταία σελίδα σε αφήνει με τη μελαγχολία της επιστροφής στο σπίτι. Καιρό είχα να διαβάσω κάτι αντίστοιχο σε όγκο και πυκνότητα.
Ο Φρανκ Μπάσκομπ στα 55 του, βίωνε με ικανοποίηση τη Μόνιμη Περίοδο (όπως ονομάζει ο συγγραφέας τη μέση ηλικία). Στο πρόσωπο της δεύτερης γυναίκας του είχε βρει την ευτυχία και την απαραίτητη συντροφικότητα, ενώ η επαγγελματική του επιτυχία ως μεσίτη του χάριζε, εκτός από ηθική ικανοποίηση, τη δυνατότητα να ζει άνετα και να μετακομίσει δίπλα στη θάλασσα. Όμως, η μονιμότητα δέχτηκε δύο ισχυρά χτυπήματα. Πρώτα τον εγκατέλειψε εκείνη και ύστερα από λίγους μήνες ήρθε αντιμέτωπος με τον καρκίνο του προστάτη. Με ένα κράμα σκεπτικισμού και αισιοδοξίας, ο Φρανκ, θα προσπαθήσει να αντεπεξέλθει στις νέες συνθήκες.
Φθινόπωρο του 2000, λίγες μέρες πριν από την Ημέρα των Ευχαριστιών, η Αμερική ταλανίζεται από το εκλογικό θρίλερ με πρωταγωνιστές τους Μπους και Γκορ. Ο Φρανκ κυκλοφορεί, στις συντηρητικές ακτές του Νιου Τζέρσεϋ, με αυτοκόλλητο ενάντια στο Μπους κολλημένο στο αυτοκίνητο. Έχει παραγγείλει ήδη τη γαλοπούλα για την Ημέρα των Ευχαριστιών και ετοιμάζεται να υποδεχτεί τα δύο παιδιά του από τον πρώτο του γάμο. Παράλληλα με τις προετοιμασίες, θα προσπαθήσει, παρέα με τον Θιβετιανό συνεργάτη του, να κλείσει μερικές δουλειές, θα επιστρέψει στην παλιά του γειτονιά όπου και θα συναντήσει την πρώτη γυναίκα του, θα παρακολουθήσει την ελεγχόμενη κατεδάφιση ενός κτιρίου, θα γνωρίσει το νέο σύντροφο της κόρης του...
Δεν πρόκειται για page turner μυθιστόρημα. Ο Φορντ, στο ρόλο του μαέστρου αποφασίζει για το αναγνωστικό τέμπο και ο αναγνώστης άλλη επιλογή δεν έχει παρά να ακολουθήσει τις εντολές του. Ένα μεγάλο αμερικανικό μυθιστόρημα. Ο Φρανκ είναι ένας άριστα δοσμένος χαρακτήρας για τον οποίο, τελειώνοντας το βιβλίο, έχεις την αίσθηση πως τον γνωρίζεις προσωπικά και πως ξέρεις για εκείνον περισσότερα πράγματα απ' όσα για πολλούς κοντινούς σου ανθρώπους. Θα μπορούσε να είναι ο άνθρωπος της διπλανής πόρτας, που βρίσκεται στο δεύτερο μισό της ζωής και προσπαθεί να βρει την ηρεμία της μόνιμης περιόδου, αντιμέτωπος με τη ζωή που κρύβει εκπλήξεις, συνήθως δυσάρεστες. Δεν αρνείται να πληρώσει για τα λάθη του αλλά επιμένει να διεκδικεί την ευτυχία, τη γεύση της οποίας γνώρισε και βρήκε γλυκιά. Διακατέχεται από πάθη και επιθυμίες, νιώθει ίλιγγο στην ανάμνηση της απώλειας του δεκάχρονου γιου του, φοβάται το θάνατο και τη μοναξιά.
Η χώρα, όπως είναι ,αποτελεί το τελευταίο μέρος της τριλογίας του Ρίτσαρντ Φορντ με ήρωα τον Φρανκ Μπάσκομπ. Είχαν προηγηθεί ο (εκπληκτικός) Αθλητικογράφος και το Independence Day (δεν έχει κυκλοφορήσει στα ελληνικά). Το κάθε βιβλίο δύναται να διαβαστεί και αυτόνομα αλλά η τριλογία στο σύνολό της τονίζει ακόμα περισσότερο τη συγγραφική διάνοια του Φορντ, ο οποίος καταφέρνει να αποδώσει, σε βάση πρωτίστως ανθρωποκεντρική, τρεις δεκαετίες αμερικανικής ιστορίας διανθισμένες με κοινωνικές, πολιτικές και πολιτισμικές προεκτάσεις. Το τελικό αποτέλεσμα μυρίζει αυθεντική Αμερική των προαστίων, της διαχρονικής διαμάχης προοδευτικών και συντηρητικών, των ακτών και της ενδοχώρας, της αναζήτησης θρησκευτικής ταυτότητας, του φόβο της τρομοκρατίας, των περιόδων ύφεσης και ανάπτυξης, του αμερικανικού ονείρου, της γαλοπούλας στο τραπέζι της Ημέρας των Ευχαριστιών.
Είναι εντυπωσιακό το γεγονός πως, παρά την τεράστια έκτασή του (734 σελίδες), το μυθιστόρημα δεν κάνει "κοιλιά" σε κανένα σημείο. Άκρως υποβλητικό, μέρες μετά το πέρας της ανάγνωσης. Μια απαλή τζαζ ακούγεται ενώ εκείνος οδηγεί πότε στους φρακαρισμένους δρόμους και πότε στη νυχτερινά προάστια, μια θλίψη αναβλύζει από το τραγούδι των γλάρων της ακτής. Μία λεπτομερής σύνθεση από ψηφίδες διαφόρων μεγεθών και αποχρώσεων, ένα πραγματικά υπέροχο μυθιστόρημα.
Τη γνωριμία με τον Ρίτσαρν Φορντ την οφείλω στο Librofilo.
Μετάφραση Σπύρος Τσούγκος
Εκδόσεις Πατάκη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου