Άγνοια

(Στον Νίκο.)

Ας παραμερίσουμε όσους δηλώνουν γνώστες των πάντων, ανίκανοι πια να δεχτούν το νέο, να βιώσουν το αίσθημα της ηδονής μπροστά στην ανυπόγραφη σελίδα.
Μέλη μιας κλίκας ολίγων και εκλεκτών, που έθεσαν για πάντα τη λογοτεχνία στο περιθώριο της ελίτ, αποστειρωμένη και εξηγήσιμη.
Πίσω από τα χαμόγελα των εκδηλώσεων ο φθόνος της επιτυχίας εκείνου ή του άλλου.
Διδακτισμός απαρχαιωμένου σχολικού προγράμματος. 
Δογματισμός και απαξίωση.
Αυτό σου αρέσει, εκείνο όχι.
Εγώ ναι, εσύ όχι.

Είναι η άγνοια το μέρος, όπου συχνά ανθίζουν οι καρποί της ανακάλυψης του νέου, μακριά από αλλότριες γνώσεις και δίχως παρωπίδες.
Είναι εκείνα τα βιβλία που μέχρι χτες αγνοούσαμε ικανά να καθορίσουν το αύριο.
Ας αφήσουμε την άγνοια να αποτελέσει την κινητήριο δύναμη των αναγνωσμάτων μας.