Μάιος 2009. Για τις 10 του μήνα, Κυριακή, υπάρχει ένα εισιτήριο ανοιχτής επιστροφής στο όνομά μου για Ισπανία, ένα νέο μονοπάτι ανοίγεται μπροστά μου. Όταν έμαθα πως τα Διάφανα Κρίνα θα είχαν συναυλίες στο Αν στις 8 και 9 ενθουσιάστηκα. Η πρώτη, αυθόρμητη σκέψη ήταν να πάω και τις δύο μέρες, όμως τελικά, συμπεριλαμβάνοντας και τη λογική στην εξίσωση, αποφάσισα να πάω μόνο στη συναυλία της Παρασκευής, ώστε το Σάββατο να μείνει ανοιχτό για βαλίτσες και αποχαιρετισμούς. Τελικώς το λάιβ του Σαββάτου ματαιώθηκε, στο κέντρο της πόλης θέλησαν να παρελάσουν γαλανόλευκες σημαίες, τότε που το φίδι έμοιαζε να κοιμάται και μόνο ελάχιστοι επαγρυπνούσαν. Αργότερα, ενώ ήμουν μακριά, έμαθα για τη διάλυση του συγκροτήματος που περισσότερο από κάθε άλλο διαμόρφωσε την εφηβεία μου. Φήμες ακολούθησαν, φήμες για τσακωμούς και ίντριγκες, εκείνοι, πιστοί στη χρόνια στάση τους, χειρίστηκαν τον χωρισμό με εσωστρέφεια. Μου έμεινε μια γεύση γλυκόπικρη, η παρουσία στην τελευταία τους συναυλία έκλεινε έναν κύκλο για μένα, γεγονός που θα το συνειδητοποιούσα εν καιρώ.
Έξι χρόνια μετά, τα Διάφανα Κρίνα βρίσκονται ξανά στη σκηνή, στις 10 Σεπτεμβρίου, στην Τεχνόπολη του Δήμου Αθηναίων στο Γκάζι. Η αφορμή είναι στενάχωρη, η ασθένεια του Θάνου. Όμως εγώ ακόμα θυμάμαι, ανάμεσα σε άλλα, σε κάποια συνέντευξή τους να δηλώνουν την απέχθεια τους σε μια αρκετά συνηθισμένη και αποδεχτή στάση ζωής που έγκειται στο να καταχωνιάζει κανείς τη σκόνη κάτω από το χαλάκι, επιδεικνύοντας το καθαρό του σπίτι.
Τώρα που τίποτα δεν έχει απομείνει
μένει να βρούμε τη ζωή μας ξανά
έλα να στήσουμε ένα ωραίο πανηγύρι
πάνω απ' αυτή την άβυσσο που χάσκει για μας.
info: Η συναυλία της Πέμπτης έγινε sold out νωρίς, έτσι προστέθηκε και η Παρασκεύη. Δύο βράδια λοιπόν!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου