Κόκκινος καπνός - Perla Suez

Τι υπέροχο βιβλίο ήταν αυτό που διάβασα, σκέφτηκα μόλις το έκλεισα και το άφησα στο δίπλα μου κομοδίνο, και στη συνέχεια σκεφτόμουν τον Πάνο, με τον οποίο γνωριστήκαμε μέσω των ιστολογίων μας -βρείτε εδώ το δικό του, μήπως και τον κάνετε να γράφει πιο συχνά-, αφού ήταν εκείνος που μου το πρότεινε, εγώ, βλέπετε, το είχα σταμπάρει όταν κυκλοφόρησε, όμως με τον καιρό και την επέλαση τόσων βιβλίων το ξέχασα, μου το πρότεινε σχεδόν ψιθυριστά, με ένα μήνυμα που έλεγε: να διαβάσεις τον Κόκκινο καπνό, αν δεν το έχεις κάνει ήδη δηλαδή, εμένα μου άρεσε πολύ. Και ύστερα σκεφτόμουν πόσο εύστοχο και ακριβές ήταν το σχόλιο τού μεταφραστή του βιβλίου, Αχιλλέα Κυριακίδη -πόσα και πόσα διαμαντάκια από τη Λατινική Αμερική, και όχι μόνο, δεν φέρουν την υπογραφή του;-: "Σπουδαία συγγραφέας, χωρίς κανένα ίχνος συγγραφικού ναρκισσισμού". Ακριβώς αυτό! Χωρίς κανένα ίχνος συγγραφικού ναρκισσισμού, χωρίς καμία διάθεση να εντυπωσιάσει με πυροτεχνήματα, που γρήγορα και άδοξα χάνουν τη λάμψη τους, γνωρίζοντας ξεκάθαρα πως η ιστορία της χωρίς εξεζητημένο μακιγιάζ θα ήταν αρκετή για να φέρει την αλήθεια της στον αναγνώστη. Και έτσι ακριβώς έγινε.

Απόψε δεν έκλεισα μάτι, η πόρτα της κουζίνας έτριζε και χρειάστηκε να σηκωθώ πολλές φορές και να τη δέσω μ' ένα σύρμα για να ησυχάσει. Σκέπασα με μια κουβέρτα το παράθυρο της κουζίνας για να μη βλέπω - μου φαινόταν πως κάποιος γυρόφερνε εκεί έξω.

Μία οικογενειακή σάγκα, με τις αρχές της κάπου τον 18ο αιώνα στη Ρωσία και τη Γερμανία της φτώχειας και της εξαθλίωσης. Ο Βίλχελμ Κέλερ, γιος του Μπέρνχαρντ, και η Ούτε Σούλντινγκ θα αναζητήσουν ένα καλύτερο αύριο στην Αργεντινή, και θα φέρουν στον κόσμο δύο παιδιά, τον Όσκαρ και τον Τόμας. Η ζωή του μετανάστη και ο σκληρός και διαρκής αγώνας του για επιβίωση και δημιουργία ενός καλύτερου αύριο, η επιθυμία και η άρνηση για ενσωμάτωση στο καινούριο περιβάλλον, τα βιώματα του παρελθόντος, οι προκλήσεις του παρόντος και τα όνειρα -χέρι χέρι με τις φοβίες- του μέλλοντος.

Δεν υπάρχει σήμερα χωρίς χτες, και δεν χρειάζεται κάποιος ειδικός ψυχολόγος ή άλλης ειδικότητας επιστήμονας για να το επιβεβαιώσει, γι' αυτό και η Σουέζ κρίνει απαραίτητο -και υλοποιεί τεχνικά εξαίσια- το διαρκές μπρος πίσω στον χρόνο, ώστε να φτάσει μέχρι το κλείσιμο της αυλαίας. Η θέση της γυναίκας, τα όνειρα-εφιάλτες των γονιών για τα παιδιά τους, η διαρκής ανατροπή των δεδομένων, η φυλακή των βιωμάτων, οι ιθαγενείς που θεωρούνται εξίσου ξένοι με τους ξένους, ο έρωτας και ο γάμος, η αργεντίνικη επαρχία της ομορφιάς και της εγκατάλειψης, η πολιτική, εσωτερική και εξωτερική, ανάμεσα σε άλλα, συνθέτουν, ή περιστοιχίζουν την ιστορία των Κέλερ.

Χωρίς τη σκληρότητα του ρεαλισμού της Ντελέντα, αλλά ταυτόχρονα χωρίς τα φτιασίδια άλλων ρευμάτων, όπως του μαγικού ρεαλισμού για παράδειγμα, η Σουέζ καταφέρνει μέσα σε 180 σελίδες ενός αραιογραμμένου μυθιστορήματος να δώσει στον αναγνώστη μια δυνατή και αληθινά συγκινητική ιστορία, γεμάτη από πραγματική ζωή, χωρίς υπερβολές και εξάρσεις. Ένα μυθιστόρημα που αποτυπώνεται στη μνήμη του αναγνώστη -στη συναισθηματική κυρίως μνήμη, που ευτυχώς μοιάζει πολύ πιο ισχυρή και ανυπότακτη στο πέρασμα του χρόνου.

Πολύ μεγάλη έκπληξη το βιβλίο αυτό!

Μετάφραση Αχιλλέας Κυριακίδης
Εκδόσεις Opera