Είναι λέξη ταμπού η λέξη μπεστ σέλερ, για μένα τουλάχιστον, φέρει μια αρνητική χροιά. Το βιβλίο αυτό του Απόστολου Δοξιάδη ανήκει σαφέστατα στην κατηγορία των μπεστ σέλερ, το δείχνει άλλωστε και η τεσσαρακοστή έκδοση που κρατώ στα χέρια μου. Το διάβασα πολύ ευχάριστα και το απόλαυσα, δεν με άγγιξε το "ευπώλητο" που σαν σκιά πλανήθηκε, λες και είναι κάτι αρνητικό ένα έργο τέχνης να βρίσκει τον δρόμο του προς ένα μεγλύτερο κοινό και να μην μένει με δάφνες τιμητικές κύκλων στενών της λογοτεχνικής ελίτ αλλά χωρίς μια δεύτερη έκδοση. Δεν αθωώνω τα χαρακτηριζόμενα ως ευπώλητα, ούτε καταδικάζω τα μη. Συνεχίζω να έχω τις επιφυλάξεις μου και τα κολλήμματα μου σε σχέση με τα τόσο προβαλλόμενα κυρίως από συγκεκριμένους τηλεοπτικούς σταθμούς βιβλία, και σίγουρα θα συνεχίσω να σκύβω για να δω και τα πιο χαμηλά ράφια στο βιβλιοπωλείο αλλά πρέπει να παραδεχτώ ότι πραγματικά μου άρεσε το βιβλίο του Απόστολου Δοξιάδη και δεν ξέρω γιατί με κατέλαβε τέτοια ανάγκη δικαιολόγησης.
Αν είσαι και λάτρης των μαθηματικών τότε θα κολλήσεις ακόμη περισσότερο, ίσως να ήθελες να έχεις και εσύ για θείο τον θείο Πέτρο. Ποιός δεν θα ήθελε να λύσει ένα πρόβλημα που παραμένει για χρόνια άλυτο;
Βιογραφικό Σημείωμα
Ο Απόστολος Δοξιάδης γεννήθηκε το 1953 στην Αυστραλία και μεγάλωσε στην Ελλάδα. Στα δεκαπέντε του χρόνια έγινε δεκτός απο το πανεπιστήμιο Columbia της Νέας Υόρκης ,όπου σπούδασε μαθηματικά. Έχει σκηνοθετήσει στο θέατρο και στον κινηματογράφο. Μυθιστορήματά του είναι τα Βίος Παράλληλος, Μακαβέττας, Ο θείος Πέτρος και η Εικασία του Γκόλντμπαχ και τα Τρία Ανθρωπάκια.
Ο Θείος Πέτρος είναι διεθνές μπεστ σέλερ. Έχει ήδη εκδοθεί σε εννέα γλώσσες και είναι υπό έκδοση σε δώδεκα ακόμη.
Είναι ένα από τα βιβλία που θέλω σίγουρα να διαβάσω προσεχώς και η κριτική σου μου δίνει ένα παραπάνω έναυσμα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠρος το παρόν απολαμβάνω πραγματικά το logicomix (είμαι περίπου στα μισά) του ιδίου συγγραφέα μαζί με τους Χρίστο Παπαδημητρίου και Αλέκο Παπαδάτο. Κι αυτό εμφανίστηκε στην 1η θέση της λίστας ευπώλητων των New York Times!
Κατά τη γνώμη μου πρόκειται για ένα μυθιστόρημα-κόμικ αριστούργημα. Σαφώς για λάτρεις των μαθηματικών, όπως κι εγώ!
Η αλήθεια είναι ότι ως μαθητής τα μαθηματικά δεν ήταν η αδυναμία μου, ίσως βέβαια αυτό να οφείλεται στον τρόπο διδασκαλίας. Η ενσωμάτωσή τους στην λογτεχνία είναι κάτι το διαφορετικό, τρανή απόδειξη το βιβλίο του Δοξιάδη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα ήθελα να μου πεις την γνώμη σου όταν το διαβάσεις.
Καλώς ήλθες στο μπλογκ!